Nadgarstek jest o wiele bardziej skomplikowany niż to potrzebne. Niewielki obszar, jakim jest nadgarstek, zawiera osiem w pełni ukształtowanych i odrębnych kości, upchanych tam jak kupa kamieni – i mniej więcej równie jak one użytecznych. Posiadanie ich dodatkowej liczby wymaga wielu dodatkowych zaczepów dla ścięgien, więzadeł i mięśni. Każdy z nich to kolejny słaby punkt, możliwość skręcenia, zwichnięcia lub zerwania.
Staw skokowy boryka się z podobnym natłokiem kości jak nadgarstek. Zawiera siedem kości, z których większość jest niepotrzebna. Ponieważ wiele kości stawu skokowego nie przemieszcza się względem siebie, lepiej funkcjonowałyby jako jedna, zrośnięta struktura z więzadłami zastąpionymi solidną kością.
Kość ogonowa jest końcowym odcinkiem kręgosłupa. Nie pełni żadnej funkcji. Nie osłania ani nie chroni niczego; rdzeń kręgowy, którego ochrona jest zadaniem kręgów, kończy się znacznie powyżej kości ogonowej. Jest to kość szczątkowa – pozostałość po naszych przodkach wyposażonych w ogony.
Ludzka czaszka, podobnie jak czaszki innych kręgowców, również jest dziwnym miszmaszem kości, które w wieku dziecięcym zrastają się ze sobą i tworzą jednolitą strukturę. Przeciętna ludzka czaszka ma dwadzieścia dwie kości (niektórzy mają ich więcej!), w tym wiele podwójnych. Nadmiarowości tej nie jesteśmy w stanie do końca wyjaśnić.
Nie ma szczególnego powodu dla podwojenia kości w naszych przedramionach czy goleniach. Górna część ręki składa się z pojedynczej kości, lecz dolna ma dwie. Tak samo z nogą: udo ma jedną kość, lecz goleń już dwie. Owszem, dwie kości przedramienia pozwalają na ruchy skrętne, ale goleni to już nie dotyczy. W istocie obecność dwóch kości przedramienia sprawia, że skręt nie może być większy niż 180 stopni.
Fragmenty książki Człowiek i błędy ewolucji.
#ciekawostki #anatomia
![9b798c49-33b6-4a17-9eb0-ad423de067d4](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/fc03013c62577cbc9c635f227bfcbe6e.jpg)