@pofosz Co Ci sprawia przyjemnosc, satysfakcje, wprowadza usmiech na twarzy?

Trochę dziwne to CV ale witamy na pokładzie ( ͡° ͜ʖ ͡°)

@pofosz Jak na bardzo udany związek to coś mało tej ukochanej w prozie życia którą opisujesz od słów: "Nie mam co robić- wstaję rano, jadę...".

@pofosz https://youtu.be/vDP-IL5Sx9k

Masz tutaj odpowiedź na swoje pytanie: "Nie mam z kim o tym pogadać, nie uzewnętrzniam się z takimi rzeczami przed znajomymi czy rodziną."

@pofosz jak to powiedział klasyk: Ciężko jest żyć lekko.

I jebany nie kłamał

Znajdź kogoś kto będzie ogarniał firmę na co dzień a sam szukaj czegoś wymagającego inwencji, może być hobby, na pewno jakieś by się spodobało, bo rużne som.

Może być nowy biznes, mogą być studia doktoranckie.

A może pora na dzieci?

Gx

@pofosz gratuluję osiągnięć.

Lubisz biznes, masz kasę, to może MBA?

Weź wyjedź na 2-3 tygodnie poza Europę, ale nie jako leżenie na plaży, tylko zwiedzanie świata, szukanie inspiracji.

Jak jesteś 30+, to pomyśl też o dzieciach.

Tutaj możesz używać nazw innych portali, tutaj jest wolność

Ale czymś się interesowałeś w latach szkolnych i na studiach? Sport? Motoryzacja?

@pofosz witamy, jeśli myślisz że tu jest jakoś inaczej niż ma wykop, to tak, moderacja pisze komentarze i usuwa to z czym się nie zgadza tak po prostu

@pofosz "ALE nie jestem szczęśliwy. Dlaczego? Nie wiem. Nie wiem jak to wytłumaczyć, czuję niedosyt, czuję że się uwsteczniam, z każdym dniem staję się głupszy,"

O kurde, coś jak moje myśli (ale u mnie to też efekt choroby). Mam stosunkowo dobrą sytuację - odłożone pieniądze, egzotyczne wakacje 3-4 razy w roku, jestem w tej mitycznej wyższej klasie średniej i generalnie pracowałem w dosyć dobrych warunkach. Problem jest jeden - nienawidziłem swojej pracy (stanowisko menadżerskie w IT), czas przeszły bo w połowie marca się zwolniłem. Doszło do tego, że wymiotowałem przed odpaleniem laptopa służbowego (bynajmniej nie dlatego, że miałem toksyczną atmosferę w robocie, tylko tak brzydziłem się tego co robię). Czułem się dosłownie jak tresowana małpa. Nauczyłem się płakać w taki sposób, żeby współpracownicy (czy rodzina) w tym samym pokoju tego nie widzieli. Później wleciały używki, żeby dociągnąć jakoś do weekendu (szczęście w nieszczęściu, że udało mi się w porę powiedzieć stop). Nawet nie chcę pisać co działo się w niedzielę.

Jestem kompletnie wypalony. Na myśl o powrocie chce mi się płakać. Z drugiej strony wiem, że to co robiłem pozwalało mi na wygodne życie. W przeciągu ostatnich tygodni zrozumiałem, że mam bardzo duży problem z własnym stosunkiem do pracy. Wychowałem się w czasach wielkiego bezrobocia lat '90 i rodzice wdrukowali mi poniekąd traumę tamtych lat. Do tej pory uważałem, że co to za chłop bez roboty. Teraz mam to w dupie. Nie mam dzieci, ani kredytu - wrócę do roboty tylko na moich warunkach, i tylko do takiej, którą będę chciał wykonywać. Jeżeli wrócę do starego trybu to nie dożyje 40 urodzin - a mam 33 lata.

To co Ci mogę polecić Cumplu to zadbać o siebie w jak najszerszym rozumieniu tego słowa (fizycznie, intelektualnie, psychicznie i emocjonalnie). Jak się czujesz wypalony - odpuść, w najgorszym razie zrobisz sobie przerwę i wrócisz naładowany. Poszukaj czegoś co Cię fascynuje, nie przyjmując z góry żadnych założeń. Daj sobie szansę poznać różne rzeczy. Uwarz sobie piwo, zrób kurs z Egiptologii, przeczytaj książkę o genetyce, pobaw się w stolarkę, pomyśl o zrobieniu swojej gierki - coś w końcu chwyci.

U mnie chwyciło ostatnio pisanie, ale traktuje to raczej w formie autoterapii. Cieszę się, że znajdują się pojedyncze osoby, które chcą to czytać. Powoli gromadzę sobie materiały i może kiedyś przekuje ten mały projekt w coś większego. Planuje też pójść na studia od października. Jeszcze nie wiem jakie, pewnie humanistyczne - mam jeszcze czas na przemyślenie tematu. Nie chce mi się już zarabiać kasy dla samego zarabiania.

Polecam dzieci, zaczynasz doceniac wyjscie na piwo, wskakujesz na wyzszy poziom emocjonalny, dojrzewasz jako czlowiek, rozwijasz sie. wprowadzasz w zycie swoja mala kopie ktora Cie kocha ponad wszystko. Tez mam firme etc. Dzieci daly mi mega radosc i sens i zaczalem robic rzeczy ktorych nie robilem jak mislem wiecej czasu bo jakos sensu nie widzialem ibprzekladem narty, wycieczki itp. Relacja z zona wchodzi na wyzszy lvl

@pofosz Jeśli czujesz że coś jest nie tak, mimo że tak naprawdę jest dobrze, możesz spróbować psychoterapeutę. Opowiesz wszystko, może to nic nie da, może będzie lepiej. Problemem zawsze są kompetencje psychoterapeutów. Dlatego znanylekarz.pl i szukaj kogoś kto ma wolny termin przynajmniej na za 2 tygodnie Sam raz wpadłem na minę, osoba dostępna od jutra. A ta którą mogę gorąco polecić jest upchana tak, że dopiero za miesiąc pierwszy wolny termin w kalendarzu

@pofosz polecajka odemnie, zbadaj krew pod katem ilosci testosteronu. Wszystko co piszesz moze byc oznaka deficytu. Jesli tak, TRT i wracasz do zycia.

@pofosz a postaw sobie koło tego domu męską jaskinię do majsterkowania. A może skóra, a może drewno, a może drukarki 3d, a może puzzle. Okaże się w praniu

@pofosz Zawsze dobrze się czyta takie wpisy jak Twój, gdzie forma i treść punktowo trafia do osób z podobnym podejściem do filozofii życia. Tacy jak my i Ci którzy ze względnym zrozumieniem potrafią przeczytać taki mocno osobisty temat, bądź co bądź jakiegoś obcego człowieka. To, jak szczegółowo opisałeś swoje osobiste rozterki z którymi zmaga się przecież bardzo wiele osób, jest już kluczem samym w sobie do odszukania rozwiązania a co za tym idzie uczucia "ulgi" w głowie. Pomijając twoja ujętą w skrócie, indywidualną historię, która aktualnie doprowadziła Cię do "ściany", teoretycznie nie do przeskoczenia. Sam od lat, próbuje znaleźć idealny sposób na pokonanie tej przeszkody, z różnym skutkiem, nieraz obrałem błędną drogę. Straciłem czas, chęci i dołożyłem kolejne parę % frustracji do przekonania, że chuja z tym można zrobić... Zauważyłem natomiast, że każde działanie, które podejmuje traktuję jako ten brakujący element i potencjalne rozwiązanie. Wtedy przychodzi moment, gdzie wstaje rano i bez żadnych wyrzutów sumienia, posłużę się metaforycznym przykładem, wypierdalam sprzęt do wspinaczki, który mi dobrze służył przez ostatnie pół roku a na drugi dzień zapierdalam w nowych rolkach wyczynowych na skate park jak za malolata, tak mi głowa akurat podpowiada, więc płynę dalej zobaczyć, gdzie będę za kolejne pół roku. Powodzenia i od siebie tylko dodam, człowiek myślący powinien żyć zgodnie z naturą, zadawać pytania, szukać odpowiedzi i dążyć do poznawania i podejmowania kolejnych doświadczeń i doznań. Jedyne motto życiowe, którego się całe życie trzymam i stosuje, brzmi "lepiej zawsze spróbować podjąć wymagające i ryzykowne wyzwanie z pełną wiarą w siebie i nieraz bardzo boleśnie w skutkach pożałować pudła, niźli przez resztę życia rozpamiętywać i żałować, że się czegoś nie zrobiło, bo oczywiście mózg jest przepewny podświadomie, że ten ruch odmienilby twoje życie, oczywiście wtedy trzeba jasno sobie zdać sprawę, że bez faktycznie podjętego doświadczenia, takie założenie jest nic nie wartą hipotezą

@pofosz Po pierwsze - witamy na pokładzie.

Po drugie - któregoś wieczoru przestań gonić, wyłącz całą elektronikę, wycisz się, pobądź sam ze sobą i spróbuj dojść do przyczyn Twojego samopoczucia. Pomyśl co sprawiłoby Ci radość, co po prostu chciałbyś robić? I zacznij to robić. Po prostu. Piszesz o jakichś kursach, studiach - po prostu coś spróbuj, cokolwiek, jeśli Ci się nie spodoba to zrezygnujesz. Może zmień środowisko, wyjdź ze swojego pudełka, przy okazji poznasz nowych ludzi, którzy przyniosą trochę świeżości Twojej rutynie i codzienności. Może stacjonarny kurs języka, jakieś aktywności sportowe, kurs zawodowy, cokolwiek co uważasz że chciałbyś spróbować.

@pofosz nie chcę, żeby zabrzmiało to niemiło, ale tak już jest, że w mniejszych ośrodkach trudniej o inspirujące towarzystwo, może warto poszukać gdzieś w jakichś dalszych kręgach dalszych znajomych takich inspirujących i hmm dać się inspirować lokalnymi możliwościami. Ja czytam mnóstwo książek dla przyjemności ale że jestem nastawiona do życia raczej zadaniowo motywuję się zawsze jakimiś challengami które sama sobie wymyślam - po jednej książce z każdego roku XX wieku, po jednej z każdego kraju świata, po jednej każdego noblisty.. itp. U mnie rozwój taki intelektualny pozapracowy poszybował bardzo gdy zostałam madką bombelków - raz, że już nie ma czasu na netflixa, chcesz nie chcesz musić wieczory i weekendy czymś wartościowym zapełnić, dwa - że bombelek ciągle pyta o coś, a to o wojnę stuletnią, a to o planety karłowate, a to o obraz Van Gogha - więc atakujemy ciągle biblioteki, wikipedię itp, nawet na youtube treści popularnonaukowych jest zatrzęsienie.

@pofosz https://www.youtube.com/watch?v=EeushgH5jZY

@pofosz Wyobraź sobie, że z dnia na dzień nie musisz już kompletnie pracować, bo masz zagwarantowane dalsze życie na wysokim poziomie. Czy w Twojej głowie jest to niepokojące? Raz na jakiś czas znajoma która ciężką pracą prowadząc swoją firmę dorobiła się sporego majątku powtarza "pracujemy żeby żyć, a nie odwrotnie". Jest to powiązane z tym, że w przeszłości była kompletnym pracoholikiem i co prawda jeździła regularnie na wczasy, ale nie inwestowała w swoje zdrowie psychiczne i fizyczne. Teraz zaczęła nadrabiać, ale warto było pomyśleć o tym dużo wcześniej.

Zainwestuj w siebie --> badania. Różnorodne badania (wyżej kilka osób opisało).

Posmakuj życia. Nie musisz być w czymś mistrzem, ale warto liznąć różnych tematów. Może przy niektórych poczujesz adrenalinę, strach, entuzjazm, cokolwiek. Jest takie przekonanie, że szeroko rozumiane szczęście to bajkowe szczęśliwe chwile. Osoby które mają przykładowo hobby powiązane ze sportem dają sobie często wycisk i ból również może dawać szczęście. Najgorsze co może nas spotkać to brak uczuć oraz bodźców.

Może w przeszłości miałeś jakieś pomyśly czego mógłbyś spróbować co kompletnie nie było powiązane z pracą?

Angielski to nie problem, serio. Pisałeś, że nie masz skończonych nawet 30 lat, a nauka angielskiego też może być fajnym zajęciem.

Ah, a ta część którą napisałeś to jedno z mądrzejszych i ważniejszych w tym wątku:

"Nie jestem gotowy na dzieci, ktoś kto ma takie rozkminy w głowie jak te które opisałem nie jest gotowy na dzieci. Nie zafunduję komuś tak niestabilnego mentalnie ojca."

@nobodys @tuvitob @SzalonyBombardier Mega pomysł! Jak zabrać się za coś takiego? Idę na pałę do labo, zlecam i później idę do lekarza? Jakiego? Rodzinnego? Jakie wyniki zlecić?