Pafawag 3WE (EW58)

W latach 60-tych używane w kraju jednostki elektryczne, niektóre jeszcze wykonane według przedwojennych założeń (EW51, EW52 i EW53) zaczęły być coraz bardziej przestarzałe. Niewiele pomogły kupione w Szwecji pojazdy EW54 oraz sprowadzone z NRD EN56. Te ostatnie jednak pokazały, że elektrykę można schować pod pudło zamiast dzielić wagon, jak to miało miejsce w EW53. Według takich założeń zbudowano EW55 i EN57. Plany konstruktorów były jednak ambitniejsze – szykowano projekt niskoperonowej jednostki oznaczonej 2WE (ze względu na rozpoczęcie w 1961 roku seryjnej produkcji EN57 plany trafiły na półkę – jak się okazało na zawsze) i wysokoperonowej oznaczonej jako 3WE. Tym projektem się zajęto, a został on na PKP oznaczony jako EW58.

Wstępna koncepcja powstała w roku 1967. Pociąg miał być dostosowany do dużej częstotliwości ruchu i małych odległości między przystankami na Warszawskim Węźle Kolejowym, na który miał być skierowany, a więc jednostka musiała mieć duże przyspieszenie oraz względnie dużą prędkość maksymalną. [...]

#transportpubliczny #pociagi #historia
#xxwiek #kolej