Nostradamus i jego życiowa droga, część 2(ostatnia)
Zakończyłem omawianie życiorysu Nostradamusa w chwili, gdy nabierał doświadczenia w roli medyka podczas wędrówek po ogarniętej ogniskami zarazy Francji. Francuskiemu medykowi udawało się utrzymać przy życiu więcej pacjentów niż wielu innych walczących z dżumą lekarzy. Jego metody leczenia były jednak typowe dla tej epoki, zalecał między innymi preparaty oparte na liściach róży, goździku, aloesu, irysu i tataraku. Taka mieszanka prawdopodobnie nie pomagała w jakiś wyjątkowy sposób chorym, ale też nie szkodziła. Swoje większe sukcesy na polu leczenia Nostradamus zawdzięczał prawdopodobnie niechęci do stosowania bardzo popularnych wówczas drastycznych metod takich jak upuszczanie krwi lub też oczyszczanie organizmu za pomocą środków przeczyszczających, które to środki dobijały i tak już wymęczony organizm chorego.
Około roku 1531 Nostradamus osiadł w mieście Agen, gdzie znalazł przyjaciela w osobie filozofa, Juliusza Cezara Scalingera. Około 1534 roku ożenił się po raz pierwszy, a jego żoną została niejaka Henriette d'Encausse. Parze urodziła się dwójka dzieci, rodzinne szczęście nie trwało jednak długo. Wkrótce potem miasto nawiedziła czarna śmierć, której ofiarą padły żona i dzieci Nostradamusa. Był to również początek złej passy medyka, który w tym czasie pokłócił się z Salingerem, dodatkowo rodzina zmarłej żony weszła na drogę sądową domagając się zwrotu wniesionego w małżeństwo posagu. W tym czasie Nostradamusem zainteresował się trybunał inkwizycyjny w Tuluzie, pojawiły się bowiem informacje, jakoby mężczyzna dopuścił bluźnierczej wypowiedzi na temat figury miejscowej Matki Boskiej. Wszystkie te wydarzenia sprawiły, że Nostradamus opuścił miasto i ponownie został wędrownym medykiem. Nogi tym razem zaprowadziły go aż do Włoch. O tym momencie jego życia wiadomo niewiele, istnieje więcej domysłów niż faktów, dlatego przewińmy czas do roku 1544.
Po około sześciu latach ciągłych podróży Nostradamus w końcu ponownie osiadł w rodzinnym kraju, dokładnie w Marsylii, gdzie plaga gryzoni dała początek kolejnej fali zarazy. Medyk rozpoczął służbę u dość sławnego Louisa Serre'a. W 1546 roku przeniósł się do Aix-en-Provence, które to miasto poprosiło go o pomoc. Ostatecznie przeniósł się do Salon, gdzie ożenił się po raz drugi w roku 1547. Jego wybranką okazała się dość majętna wdowa, Anne Ponsarde, która miała mu urodzić kilku potomków.
To właśnie w Salon Nostradamus rozpoczął pisanie swoich słynnych proroctw, dla których praktycznie porzucił medycynę. Pierwszy tom powstał już około 1550 roku, w tym też mniej więcej okresie mężczyzna zaczął posługiwać się przydomkiem "Nostradamus". By móc pracować w całkowitym spokoju, przekształcił w pracownię część poddasza, gdzie całkowicie oddał się nowemu zajęciu. Owocem jego pracy miał być liczący dziesięć tomów zbiór, w każdym tomie zaś miało znajdować się sto czterowierszy opisujących losy świata od czasów aktualnych do nieokreślonego okresu w dalekiej przyszłości. Złożyły się one na dzieło wydane w późniejszym czasie jako "Propheties".
Kolejna część będzie już o samych centuriach.
#nostradamus #centurie #necrobook
Zakończyłem omawianie życiorysu Nostradamusa w chwili, gdy nabierał doświadczenia w roli medyka podczas wędrówek po ogarniętej ogniskami zarazy Francji. Francuskiemu medykowi udawało się utrzymać przy życiu więcej pacjentów niż wielu innych walczących z dżumą lekarzy. Jego metody leczenia były jednak typowe dla tej epoki, zalecał między innymi preparaty oparte na liściach róży, goździku, aloesu, irysu i tataraku. Taka mieszanka prawdopodobnie nie pomagała w jakiś wyjątkowy sposób chorym, ale też nie szkodziła. Swoje większe sukcesy na polu leczenia Nostradamus zawdzięczał prawdopodobnie niechęci do stosowania bardzo popularnych wówczas drastycznych metod takich jak upuszczanie krwi lub też oczyszczanie organizmu za pomocą środków przeczyszczających, które to środki dobijały i tak już wymęczony organizm chorego.
Około roku 1531 Nostradamus osiadł w mieście Agen, gdzie znalazł przyjaciela w osobie filozofa, Juliusza Cezara Scalingera. Około 1534 roku ożenił się po raz pierwszy, a jego żoną została niejaka Henriette d'Encausse. Parze urodziła się dwójka dzieci, rodzinne szczęście nie trwało jednak długo. Wkrótce potem miasto nawiedziła czarna śmierć, której ofiarą padły żona i dzieci Nostradamusa. Był to również początek złej passy medyka, który w tym czasie pokłócił się z Salingerem, dodatkowo rodzina zmarłej żony weszła na drogę sądową domagając się zwrotu wniesionego w małżeństwo posagu. W tym czasie Nostradamusem zainteresował się trybunał inkwizycyjny w Tuluzie, pojawiły się bowiem informacje, jakoby mężczyzna dopuścił bluźnierczej wypowiedzi na temat figury miejscowej Matki Boskiej. Wszystkie te wydarzenia sprawiły, że Nostradamus opuścił miasto i ponownie został wędrownym medykiem. Nogi tym razem zaprowadziły go aż do Włoch. O tym momencie jego życia wiadomo niewiele, istnieje więcej domysłów niż faktów, dlatego przewińmy czas do roku 1544.
Po około sześciu latach ciągłych podróży Nostradamus w końcu ponownie osiadł w rodzinnym kraju, dokładnie w Marsylii, gdzie plaga gryzoni dała początek kolejnej fali zarazy. Medyk rozpoczął służbę u dość sławnego Louisa Serre'a. W 1546 roku przeniósł się do Aix-en-Provence, które to miasto poprosiło go o pomoc. Ostatecznie przeniósł się do Salon, gdzie ożenił się po raz drugi w roku 1547. Jego wybranką okazała się dość majętna wdowa, Anne Ponsarde, która miała mu urodzić kilku potomków.
To właśnie w Salon Nostradamus rozpoczął pisanie swoich słynnych proroctw, dla których praktycznie porzucił medycynę. Pierwszy tom powstał już około 1550 roku, w tym też mniej więcej okresie mężczyzna zaczął posługiwać się przydomkiem "Nostradamus". By móc pracować w całkowitym spokoju, przekształcił w pracownię część poddasza, gdzie całkowicie oddał się nowemu zajęciu. Owocem jego pracy miał być liczący dziesięć tomów zbiór, w każdym tomie zaś miało znajdować się sto czterowierszy opisujących losy świata od czasów aktualnych do nieokreślonego okresu w dalekiej przyszłości. Złożyły się one na dzieło wydane w późniejszym czasie jako "Propheties".
Kolejna część będzie już o samych centuriach.
#nostradamus #centurie #necrobook
Zaloguj się aby komentować