Nostradamus-centurie wybrane, temat nr 1- I.35- Śmierć Henryka II
Lew młodszy przeważy nad starym, Pośród bitwy w pojedynku twarzą w twarz,
Floty się zewrą, oczy wpatrzone w złotą klatkę,
Śmierć nadejdzie w najokropniejszych męczarniach
Przyznaję, przepowiednia ta ukazała się już w pierwszym wpisie, jednak nie jestem zadowolony z tego, że opisałem ją w zaledwie kilku zdaniach posiadając dość bogaty materiał na jej temat. Tak więc tym razem będzie opis na bogato.
Lato 1559 roku, Francja podpisuje dwa traktaty pokojowe, jeden z Francją, a następnie kolejny z Hiszpanią. Warunkiem pokoju z drugim państwem jest między innymi polityczne małżeństwo pomiędzy córką Henryka II Walezjusza, Elżbietą i hiszpańskim władcą, Filipem II. 30 czerwca tego samego roku trwa trzeci dzień świętowania pokoju i zaślubin córki króla Francji. Ten dzień ma też okazać się tragicznym w skutkach dla Henryka II.
Władca ma w tym dniu uczestniczyć w trzech walkach turniejowych, robi to pomimo ostrzeżeń, które padają z ust astrologa, Luki Gaurico, który odradza mu uczestnictwo w jakichkolwiek zmaganiach po ukończeniu czterdziestego roku życia. Według plotek obiekcje co do udziału Henryka w turnieju ma mieć również królewska małżonka, Katarzyna Medycejska. Ma to być związane z wizytą Nostradamusa na królewskim dworze około dwóch, trzech lat wcześniej, podobno na tym właśnie spotkaniu ma on wyjaśnić królowej znaczenie powyższego czterowiersza.
Jeśli nawet proroctwa tej dwójki docierają do uszu monarchy, nie robią na nim wielkiego wrażenia. Feralnego 30 czerwca Henryk II przystępuje do trzech wyznaczonych dla niego walk na kopie. Na jego przeciwników są wyznaczeni książę Sabaudii, książę de Guiese oraz kapitan gwardii szkockiej Gabriel de Montgomery. Pierwsze dwa pojedynki przebiegają bardzo pomyślnie dla króla, który bez problemu wygrywa ze swoimi rywalami. Trzeci pojedynek jednak nie idzie po myśli Henryka II, który po silnym ciosie rywala prawdopodobnie doznaje wstrząśnienia mózgu. Henryk II uznaje, że zasługuje na rewanż z młodym Montgomerym, który nie śmie odmówić głowie państwa.
Przed swoją ostatnią szarżą król przy zakładaniu przyłbicy popełnia błąd nie zapinając sprzączek. Podczas starcia obu mężczyzn Montgomery uderza kopią w prawe ramię Henryka II. Lanca łamie się o napierśnik, zaś reszta broni podskakuje w górę unosząc przyłbicę. Pozostała część kopii wbija się w prawy oczodół władcy. Ranny natychmiast trafia do pałacu des Tournelles.
Z rany króla zostają usunięte widoczne drewniane kawałki broni. Lekarze postanawiają , że dodatkowo pomocne będzie upuszczenie części królewskiej krwi, tzw. kuracja oczyszczająca. Od tego momentu medycy czekają na rozwój sytuacji. W tamtym czasie Henryk II odczuwa jedynie niewielki ból, który pozwala mu na zajmowanie się sprawami państwa. W kolejnych dniach lipca stan króla mocno się pogorsza, pojawia się gorączka, a lekarze potwierdzają zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. 9 lipca pojawia się paraliż lewej strony ciała oraz konwulsje targające prawą stroną. Z oczodołu zaczyna sączyć się ropa, co dowodzi, że w tym wypadku to gałka oczna jest głównym powodem problemów zdrowotnych władcy. Jednak żaden z czuwających przy nim lekarzy nie myśli nawet o usunięciu oka. Henryk II umiera 10 lipca 1559 roku w wieku nieco ponad 40 lat.
Autopsja ciała wykazuje obecność ciał obcych w oczodole oraz ropień mózgu. Głównym powodem śmierci okazuje się być sepsa.
Rywal króla, Montgomery, obawiając się zemsty ze strony Katarzyny Medycejskiej w pośpiechu wyjeżdża z Paryża. Ma rację, bowiem przyszła królowa-regentka z całych sił pragnie śmierci młodego rycerza. Ten osiedla się w Normandii, gdzie przechodzi na protestantyzm. W późniejszym czasie walczy dla hugenotów przeciwko wojskom królewskim, jedna z nich ostatecznie kończy się kapitulacją strony protestanckiej. Po procesie, który odbywa się na terenie Paryża w roku 1574, mężczyzna zostaje ścięty, a jego zwłoki poćwiartowane.
Oficjalnie pierwszą osobą, która powiązała czterowiersz ze śmiercią Henryka II, był jego syn, Cesar, który uczynił to w roku 1614.
Hipoteza Janusowa.
Według autora hipotezy, Prevosta, Nostradamus oparł swój czterowiersz na historii mającej miejsce w roku 1204. Wtedy to od tronu zostali odsunięci cesarz Konstantynopola Izaak II Angelus oraz jego syn Aleksy IV. Na zostanie kolejnym władcą miał pokusić się Aleksy V Dukas, który podjął współpracę z krzyżowcami i flotą wenecką, które to siły podbiły miasto. Zgodnie z hipotezą do zbliżonej konfiguracji ciał niebieskich ma dojść w okolicach 19 grudnia roku 2027.
Bonus: niejaki Brind'Amour powiązał proroctwo z wizją "bitwy niebiańskiej", która miała mieć miejsce w roku 1547 nad Szwajcarią. W opisie tego wydarzenia można wyczytać: "W Szwajcarii(tak powiadają) na niebie były widoczne dwa walczące ze sobą lwy, które ucięły sobie nawzajem głowy".
#necrobook #nostradamus #centurie
Lew młodszy przeważy nad starym, Pośród bitwy w pojedynku twarzą w twarz,
Floty się zewrą, oczy wpatrzone w złotą klatkę,
Śmierć nadejdzie w najokropniejszych męczarniach
Przyznaję, przepowiednia ta ukazała się już w pierwszym wpisie, jednak nie jestem zadowolony z tego, że opisałem ją w zaledwie kilku zdaniach posiadając dość bogaty materiał na jej temat. Tak więc tym razem będzie opis na bogato.
Lato 1559 roku, Francja podpisuje dwa traktaty pokojowe, jeden z Francją, a następnie kolejny z Hiszpanią. Warunkiem pokoju z drugim państwem jest między innymi polityczne małżeństwo pomiędzy córką Henryka II Walezjusza, Elżbietą i hiszpańskim władcą, Filipem II. 30 czerwca tego samego roku trwa trzeci dzień świętowania pokoju i zaślubin córki króla Francji. Ten dzień ma też okazać się tragicznym w skutkach dla Henryka II.
Władca ma w tym dniu uczestniczyć w trzech walkach turniejowych, robi to pomimo ostrzeżeń, które padają z ust astrologa, Luki Gaurico, który odradza mu uczestnictwo w jakichkolwiek zmaganiach po ukończeniu czterdziestego roku życia. Według plotek obiekcje co do udziału Henryka w turnieju ma mieć również królewska małżonka, Katarzyna Medycejska. Ma to być związane z wizytą Nostradamusa na królewskim dworze około dwóch, trzech lat wcześniej, podobno na tym właśnie spotkaniu ma on wyjaśnić królowej znaczenie powyższego czterowiersza.
Jeśli nawet proroctwa tej dwójki docierają do uszu monarchy, nie robią na nim wielkiego wrażenia. Feralnego 30 czerwca Henryk II przystępuje do trzech wyznaczonych dla niego walk na kopie. Na jego przeciwników są wyznaczeni książę Sabaudii, książę de Guiese oraz kapitan gwardii szkockiej Gabriel de Montgomery. Pierwsze dwa pojedynki przebiegają bardzo pomyślnie dla króla, który bez problemu wygrywa ze swoimi rywalami. Trzeci pojedynek jednak nie idzie po myśli Henryka II, który po silnym ciosie rywala prawdopodobnie doznaje wstrząśnienia mózgu. Henryk II uznaje, że zasługuje na rewanż z młodym Montgomerym, który nie śmie odmówić głowie państwa.
Przed swoją ostatnią szarżą król przy zakładaniu przyłbicy popełnia błąd nie zapinając sprzączek. Podczas starcia obu mężczyzn Montgomery uderza kopią w prawe ramię Henryka II. Lanca łamie się o napierśnik, zaś reszta broni podskakuje w górę unosząc przyłbicę. Pozostała część kopii wbija się w prawy oczodół władcy. Ranny natychmiast trafia do pałacu des Tournelles.
Z rany króla zostają usunięte widoczne drewniane kawałki broni. Lekarze postanawiają , że dodatkowo pomocne będzie upuszczenie części królewskiej krwi, tzw. kuracja oczyszczająca. Od tego momentu medycy czekają na rozwój sytuacji. W tamtym czasie Henryk II odczuwa jedynie niewielki ból, który pozwala mu na zajmowanie się sprawami państwa. W kolejnych dniach lipca stan króla mocno się pogorsza, pojawia się gorączka, a lekarze potwierdzają zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. 9 lipca pojawia się paraliż lewej strony ciała oraz konwulsje targające prawą stroną. Z oczodołu zaczyna sączyć się ropa, co dowodzi, że w tym wypadku to gałka oczna jest głównym powodem problemów zdrowotnych władcy. Jednak żaden z czuwających przy nim lekarzy nie myśli nawet o usunięciu oka. Henryk II umiera 10 lipca 1559 roku w wieku nieco ponad 40 lat.
Autopsja ciała wykazuje obecność ciał obcych w oczodole oraz ropień mózgu. Głównym powodem śmierci okazuje się być sepsa.
Rywal króla, Montgomery, obawiając się zemsty ze strony Katarzyny Medycejskiej w pośpiechu wyjeżdża z Paryża. Ma rację, bowiem przyszła królowa-regentka z całych sił pragnie śmierci młodego rycerza. Ten osiedla się w Normandii, gdzie przechodzi na protestantyzm. W późniejszym czasie walczy dla hugenotów przeciwko wojskom królewskim, jedna z nich ostatecznie kończy się kapitulacją strony protestanckiej. Po procesie, który odbywa się na terenie Paryża w roku 1574, mężczyzna zostaje ścięty, a jego zwłoki poćwiartowane.
Oficjalnie pierwszą osobą, która powiązała czterowiersz ze śmiercią Henryka II, był jego syn, Cesar, który uczynił to w roku 1614.
Hipoteza Janusowa.
Według autora hipotezy, Prevosta, Nostradamus oparł swój czterowiersz na historii mającej miejsce w roku 1204. Wtedy to od tronu zostali odsunięci cesarz Konstantynopola Izaak II Angelus oraz jego syn Aleksy IV. Na zostanie kolejnym władcą miał pokusić się Aleksy V Dukas, który podjął współpracę z krzyżowcami i flotą wenecką, które to siły podbiły miasto. Zgodnie z hipotezą do zbliżonej konfiguracji ciał niebieskich ma dojść w okolicach 19 grudnia roku 2027.
Bonus: niejaki Brind'Amour powiązał proroctwo z wizją "bitwy niebiańskiej", która miała mieć miejsce w roku 1547 nad Szwajcarią. W opisie tego wydarzenia można wyczytać: "W Szwajcarii(tak powiadają) na niebie były widoczne dwa walczące ze sobą lwy, które ucięły sobie nawzajem głowy".
#necrobook #nostradamus #centurie
Zaloguj się aby komentować