MUSSOLINI I HEMINGWAY NA WOJNIE – WŁOSKI FRONT WIELKIEJ WOJNY
W I Wojnie Światowej wzięło udział wielu późniejszych oficerów, przywódców, polityków. Można wśród nich wymienić pewnego austriackiego akwarelistę, który brał udział w bitwach pod Arras czy w I bitwie pod Ypres; kapitana Erwina Rommla, który walczył pod Caporetto czy Mustafę Kemala, przyszłego ojca Turków, który w górach Kaukazu bił Rosjan w 1916 roku. Wśród tego grona znaleźli się również Benito Mussolini oraz Ernest Hemingway. Dziś opowiem o udziale tych dwóch panów w starciach na froncie włoskim Wielkiej Wojny.
-----------------------------
Propagandysta i granatnik
Przyszły premier Królestwa Włoch, rządzący dyktatorską ręką, w trakcie wojny wyrwał się z pacyfistycznego podejścia, jakie głosił na długo przed wybuchem wojny. Popierał udział Włoch po stronie Ententy, by bić „barbarzyńców z północy”, jak wyrażał się o Austriakach i Niemcach. Swoje poczynania spisywał w dzienniku, który publikował w odcinkach w „Il Popolo d’Italia”, a po przejęciu władzy wydał zapiski w formie książki. Co innego wskazywała książeczka wojskowa Benita, gdzie zapisywano przebieg kariery wojskowej oraz odniesione rany.
Do wojny włączył się w 1915 roku i skierowano go na front nad Isonzo. W listopadzie tego samego roku trafił do szpitala w Cividale wskutek nabawienia się tyfusu. Podczas pobytu w szpitalu miał spotkać się po raz pierwszy z królem Wiktorem Emmanuelem III. Po wyzdrowieniu wyjechał do Mediolanu dzięki przepustce. Spotkał się wówczas z jedną ze swoich kochanek – Idą Dalser. 11 listopada urodziła mu syna – Benito Albina*.
1 marca 1916 roku awansował do stopnia kaprala. Powód – należyte wypełnianie swoich obowiązków. Nic o prawdziwej odwadze, jaką podaje w swoich dziennikach. 23 lutego 1917 roku zakończyła się jego służba wojskowa dla Włoch. Stało się to wskutek eksplozji granatnika, który poważnie go ranił. Benito w swoim dzienniku zapisał, że doszło do tego podczas walk nad Isonzo. Jak się okazało – zarówno on, jak i popierająca go Margerita Sarfatti – sekretarka i kochanka Benita – nie mieli racji. Owszem, doszło do tego wskutek wybuchu granatnika, ale nie z powodu walk, tylko podczas ćwiczeń, którymi dowodził niedoświadczony oficer wyższej rangi. Rana ta była na tyle poważna, że do końca życia przyszły dyktator musiał nosić specjalne buty oraz miał trudności z poruszaniem się.
------------------------------
„Pożegnanie z bronią”
Drugą osobistością, biorącą udział w Wielkiej Wojnie, był Ernest Hemingway. Przyszły słynny pisarz, autor książek „Pożegnanie z bronią” czy „Stary człowiek i morze”, nie mógł wziąć udziału w konflikcie zbrojnym po stronie amerykańskiej z powodu słabego wzroku. Udało mu się zatrudnić w organizacji Czerwonego Krzyża jako kierowca ambulansu. W maju 1918 r. przybył do Paryża, który był wówczas ostrzelany przez niemiecką artylerię. Stamtąd udał się na front włoski. W czerwcu 1918 roku doszło do habsburskiej ofensywy nad rzeką Piawą, zakończonej zwycięstwem Ententy. 8 lipca Ernest został ciężko ranny w wyniku ostrzału moździerzowego. Osiemnastoletni Hemingway mimo odniesionych ran pomagał Włochom, za co odznaczony został Włoskim Krzyżem Zasługi Wojennej. Podczas pobytu w szpitalu poznał pielęgniarkę, Agnes von Kurowsky, w której się zakochał. Gdy w styczniu 1919 roku Ernest wrócił do USA, wierzył, że Agnes dołączy do niego w ciągu kilku miesięcy i się pobiorą. Lecz czekało go rozczarowanie – w marcu otrzymał list, w którym napisała, że zaręczyła się z włoskim oficerem.
Na koniec dwie ciekawostki – przedstawiony przez Ernesta opis wydarzeń spod Caporetto, powstał na podstawie opowieści, o których dowiedział się od uczestników bitwy. Zdjęcie przedstawia Ernesta Hemingway'a w szpitalu po ataku moździerzowym. Cztery lata temu udało się zidentyfikować nazwisko człowieka, który ocalił Ernesta Hemingway'a podczas pamiętnego ostrzału. Jak wskazuje James McGrath Morris, autor książki pt. "The Ambulance Drivers: Hemingway, Dos Passos, and a friendship made and lost in war", włoski żołnierz, który uratował Hemingway'a, miał na nazwisko Temperini. Był jednym z wielu Włochów powołanych do wojska, walczył nad rzeką Piawą w 1918 r.
-----------------------------
Bibliografia:
„Mussolini. Butny faszysta” – aut. Goran Hagg
„Hemingway” – aut. Jeffrey Meyers
*Miesiąc później wziął ślub cywilny z Rachele Guidi, z którą w 1925 r. wziął ślub kościelny.
#historia #historiazarroyo #hitzarroyo
W I Wojnie Światowej wzięło udział wielu późniejszych oficerów, przywódców, polityków. Można wśród nich wymienić pewnego austriackiego akwarelistę, który brał udział w bitwach pod Arras czy w I bitwie pod Ypres; kapitana Erwina Rommla, który walczył pod Caporetto czy Mustafę Kemala, przyszłego ojca Turków, który w górach Kaukazu bił Rosjan w 1916 roku. Wśród tego grona znaleźli się również Benito Mussolini oraz Ernest Hemingway. Dziś opowiem o udziale tych dwóch panów w starciach na froncie włoskim Wielkiej Wojny.
-----------------------------
Propagandysta i granatnik
Przyszły premier Królestwa Włoch, rządzący dyktatorską ręką, w trakcie wojny wyrwał się z pacyfistycznego podejścia, jakie głosił na długo przed wybuchem wojny. Popierał udział Włoch po stronie Ententy, by bić „barbarzyńców z północy”, jak wyrażał się o Austriakach i Niemcach. Swoje poczynania spisywał w dzienniku, który publikował w odcinkach w „Il Popolo d’Italia”, a po przejęciu władzy wydał zapiski w formie książki. Co innego wskazywała książeczka wojskowa Benita, gdzie zapisywano przebieg kariery wojskowej oraz odniesione rany.
Do wojny włączył się w 1915 roku i skierowano go na front nad Isonzo. W listopadzie tego samego roku trafił do szpitala w Cividale wskutek nabawienia się tyfusu. Podczas pobytu w szpitalu miał spotkać się po raz pierwszy z królem Wiktorem Emmanuelem III. Po wyzdrowieniu wyjechał do Mediolanu dzięki przepustce. Spotkał się wówczas z jedną ze swoich kochanek – Idą Dalser. 11 listopada urodziła mu syna – Benito Albina*.
1 marca 1916 roku awansował do stopnia kaprala. Powód – należyte wypełnianie swoich obowiązków. Nic o prawdziwej odwadze, jaką podaje w swoich dziennikach. 23 lutego 1917 roku zakończyła się jego służba wojskowa dla Włoch. Stało się to wskutek eksplozji granatnika, który poważnie go ranił. Benito w swoim dzienniku zapisał, że doszło do tego podczas walk nad Isonzo. Jak się okazało – zarówno on, jak i popierająca go Margerita Sarfatti – sekretarka i kochanka Benita – nie mieli racji. Owszem, doszło do tego wskutek wybuchu granatnika, ale nie z powodu walk, tylko podczas ćwiczeń, którymi dowodził niedoświadczony oficer wyższej rangi. Rana ta była na tyle poważna, że do końca życia przyszły dyktator musiał nosić specjalne buty oraz miał trudności z poruszaniem się.
------------------------------
„Pożegnanie z bronią”
Drugą osobistością, biorącą udział w Wielkiej Wojnie, był Ernest Hemingway. Przyszły słynny pisarz, autor książek „Pożegnanie z bronią” czy „Stary człowiek i morze”, nie mógł wziąć udziału w konflikcie zbrojnym po stronie amerykańskiej z powodu słabego wzroku. Udało mu się zatrudnić w organizacji Czerwonego Krzyża jako kierowca ambulansu. W maju 1918 r. przybył do Paryża, który był wówczas ostrzelany przez niemiecką artylerię. Stamtąd udał się na front włoski. W czerwcu 1918 roku doszło do habsburskiej ofensywy nad rzeką Piawą, zakończonej zwycięstwem Ententy. 8 lipca Ernest został ciężko ranny w wyniku ostrzału moździerzowego. Osiemnastoletni Hemingway mimo odniesionych ran pomagał Włochom, za co odznaczony został Włoskim Krzyżem Zasługi Wojennej. Podczas pobytu w szpitalu poznał pielęgniarkę, Agnes von Kurowsky, w której się zakochał. Gdy w styczniu 1919 roku Ernest wrócił do USA, wierzył, że Agnes dołączy do niego w ciągu kilku miesięcy i się pobiorą. Lecz czekało go rozczarowanie – w marcu otrzymał list, w którym napisała, że zaręczyła się z włoskim oficerem.
Na koniec dwie ciekawostki – przedstawiony przez Ernesta opis wydarzeń spod Caporetto, powstał na podstawie opowieści, o których dowiedział się od uczestników bitwy. Zdjęcie przedstawia Ernesta Hemingway'a w szpitalu po ataku moździerzowym. Cztery lata temu udało się zidentyfikować nazwisko człowieka, który ocalił Ernesta Hemingway'a podczas pamiętnego ostrzału. Jak wskazuje James McGrath Morris, autor książki pt. "The Ambulance Drivers: Hemingway, Dos Passos, and a friendship made and lost in war", włoski żołnierz, który uratował Hemingway'a, miał na nazwisko Temperini. Był jednym z wielu Włochów powołanych do wojska, walczył nad rzeką Piawą w 1918 r.
-----------------------------
Bibliografia:
„Mussolini. Butny faszysta” – aut. Goran Hagg
„Hemingway” – aut. Jeffrey Meyers
*Miesiąc później wziął ślub cywilny z Rachele Guidi, z którą w 1925 r. wziął ślub kościelny.
#historia #historiazarroyo #hitzarroyo
Zaloguj się aby komentować