Encyklopedia mitologii japońskiej
95/1000- Genbu
Genbu jest opisywany jako wielki żółw połączony z wężem. W różnych opisach jest on przedstawiany na różne sposoby, zwykle jest to para oddzielnych stworzeń, ale zdarza się też, że opisuje się je jako chimerę. Domem genbu jest północna część nieba.
Jest to jeden z czterech bytów określanych jako shijin, które były ważną częścią dawnej historii Chin, a później także Japonii. Genbu uznawano za strażnika północy, wiązano go z żywiołem wody, zimą, Merkurym oraz kolorem czarnym.
W przeciwieństwie do pozostałych stworzeń, które określano imieniem zwierząt, które reprezentowały, słowo genbu zawiera w sobie wyrazy gen czyli ciemny oraz bu, co oznacza wojownika. Nie zdecydowano się na użycie słowa żółw, ponieważ w Chinach jest ono też traktowane jako obelga.
W mitologii chińskiej można wyczytać pochodzenie genbu. Znajduje się tam opowieść o Xuan Wu, księciu, który żył dawno, dawno temu na północy kraju. Zamieszkał on z daleka od ludzkiej cywilizacji, by w spokoju jako asceta studiować tajniki chińskiego taoizmu. Wiedział, że pragnąc osiągnięcia pełnej boskości będzie zmuszony do oczyszczenia umysłu jak i ciała z wszelkiego brudu. Chociaż jego umysł osiągnął oświecenie, nie potrafiło tego zrobić jego ciało, problemem było bowiem jedzenie, które mężczyzna musiał spożywać. W końcu wpadł on na pomysł, by wyciąć swój żołądek i jelita, a następnie oczyścić je w pobliskiej rzece. Gdy to zrobił, żołądek zamienił się w demonicznego żółwia, zaś jelita w węża. Stwory zaczęły szaleć po okolicy, jednak szybko zostały ujarzmione przez Xuan Wu, który oszczędził je pod warunkiem, że od teraz zostaną jego sługami. Tym sposobem stworzenia te stały się znane pod wspólnym mianem genbu.
Genbu był także uważany w starożytnych Chinach za boga księżyca. Żółwią skorupę porównywano niekiedy do zbroi, był więc określany patronem wojowników. Skorupa była również elementem stosowanym przy wróżbach, co przekładało się na wiarę, że sam byt także posiada takowe zdolności jak i moce podróży pomiędzy światem żywych i umarłych. Żółwie były symbolem długowieczności, zaś węże płodności. Pokutowała wiara, że wszystkie żółwie to samice, które do kopulacji potrzebują towarzysza-węża. Splecenie tych dwóch istot symbolizowało nie tylko długie życie oraz płodność, ale także było znakiem równowagi elementów yin i yang.
Z czasem shijin zostały wyparte przez elementy buddyjskiej mitologii, jednak w niektórych miejscach wciąż pozostały ślady dawnej wiary takie jak choćby wciąż istniejąca świątynia genbu znajdująca się na północ od Kioto. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook