Dziś dość ważna rocznica, niemal kończąca istnienie Cesarstwa Wschodniorzymskiego. Mowa o roku 1449. 6 stycznia 1449 r. wojsko obwołało cesarzem Konstantyna, najstarszego (mającego wówczas 43 lata) syna Heleny Dragaš.
Nie miał lekko. Próbował ratować Konstantynopol i resztki Cesarstwa Wschodniorzymskiego przed nieuchronnym upadkiem. Poprosił Murada II o rękę jednej z jego krewnych, lecz nic z tego nie wyszło. Wręcz przeciwnie - sułtan osmański domagał się zwierzchności nad stolicą Cesarstwa, na co Konstantyn nie mógł się zgodzić. Pomoc z zachodu była uzależniona od zawarcia unii między Kościołem Prawosławnym, a Rzymskim. Choć w 1452 roku podpisał unię, odrzucił ją zarówno lud, jak i duchowieństwo bizantyjskie.
Ostatecznie w 1453 roku doszło do oblężenia stolicy. Nim rozpoczęto walkę, Mehmed II zaproponował Konstantynowi poddanie miasta i zarząd nad Moreą, na co się nie zgodził. Cesarz, nigdy nie koronowany, poległ w walce o Konstantynopol 29 maja. Do dziś uważany jest za postać tragiczną, której losy były uzależnione w dużej mierze od sytuacji i woli ludu. Zaskarbił sobie jednak szacunek wielu ludzi, zwłaszcza za to, że nie poddał stolicy będącej dziedzictwem dawnego Imperium Rzymskiego.
To jednak nie był koniec pozostałości Cesarstwa - 15 sierpnia 1461 roku padł Trapezunt w wyniku poddania miasta Mehmedowi II Zdobywcy przez cesarza Dawida II Komnena. W 1475 roku upadło ostatnie znane księstwo spadkobiercze Bizancjum - Teodoro. To położone na południowo-zachodniej części Krymu państwo zostało zdobyte przez wojska Imperium Osmańskiego, a mieszkańcy stolicy wymordowani.
Na zdjęciu widzimy zaś pomnik ostatniego cesarza bizantyjskiego, odsłonięty 8 czerwca 2020 roku w Pireusie.
#historia #historiazarroyo
Nie miał lekko. Próbował ratować Konstantynopol i resztki Cesarstwa Wschodniorzymskiego przed nieuchronnym upadkiem. Poprosił Murada II o rękę jednej z jego krewnych, lecz nic z tego nie wyszło. Wręcz przeciwnie - sułtan osmański domagał się zwierzchności nad stolicą Cesarstwa, na co Konstantyn nie mógł się zgodzić. Pomoc z zachodu była uzależniona od zawarcia unii między Kościołem Prawosławnym, a Rzymskim. Choć w 1452 roku podpisał unię, odrzucił ją zarówno lud, jak i duchowieństwo bizantyjskie.
Ostatecznie w 1453 roku doszło do oblężenia stolicy. Nim rozpoczęto walkę, Mehmed II zaproponował Konstantynowi poddanie miasta i zarząd nad Moreą, na co się nie zgodził. Cesarz, nigdy nie koronowany, poległ w walce o Konstantynopol 29 maja. Do dziś uważany jest za postać tragiczną, której losy były uzależnione w dużej mierze od sytuacji i woli ludu. Zaskarbił sobie jednak szacunek wielu ludzi, zwłaszcza za to, że nie poddał stolicy będącej dziedzictwem dawnego Imperium Rzymskiego.
To jednak nie był koniec pozostałości Cesarstwa - 15 sierpnia 1461 roku padł Trapezunt w wyniku poddania miasta Mehmedowi II Zdobywcy przez cesarza Dawida II Komnena. W 1475 roku upadło ostatnie znane księstwo spadkobiercze Bizancjum - Teodoro. To położone na południowo-zachodniej części Krymu państwo zostało zdobyte przez wojska Imperium Osmańskiego, a mieszkańcy stolicy wymordowani.
Na zdjęciu widzimy zaś pomnik ostatniego cesarza bizantyjskiego, odsłonięty 8 czerwca 2020 roku w Pireusie.
#historia #historiazarroyo
„Miasto upadło, ale ja wciąż żyję”. Tak ginie ostatni prawdziwy cesarz rzymski, z godnością i bronią w ręku. A nie jak ten twór cesarzopodobny, znany jako Romulus Augustulus.
Zaloguj się aby komentować