7 541,04 + 10,07 + 3,45 + 11,06 + 10,22 + 13,47 + 13,32 = 7 602,63
No i minął sobie tydzień. Koniec wiedeńskiego wypadu, powrót do szarej rzeczywistości. Podróż powrotna, mimo że niby w luksusowych warunkach (bezpośredni pociąg) jakoś strasznie mnie wymęczyła, co chwila mnie najstarszy syn szturchał że chrapię i robię wiochę xD Koniec końców taki byłem padnięty, że w poniedziałek ostro zaspałem i nici wyszły z biegania
We wtorek nawet coś tam się Zmobilizowałem i poleciałem w miarę wcześnie, a że żona nie musiała pędzić skoro świt do pracy to sobie zaliczyłem poranną dyszkę w tempie 5:34/km.
Środa znowu słaba. Tym razem coś do pracy szykowałem i tak zarwałem noc, że rano ledwo się zwlokłem i dałem radę tylko 3 km z hakiem zaliczyć - dozwolone minimum żeby skoczyć po bułki, bo tym razem żona panikowała że musi wyjść wcześniej. Wyszła normalnie, no ale ja już dawno w domu byłem
W czwartek za to sobie pofolgowałem
W piątek szaleństwo - żona mnie obudziła o 4, więc zdecydowanie wcześniej niż zwykle mogłem wybiec i sobie zaliczyłem 13 km z rańca. Tempo słabe, 5:40, ale i tak czuje dobrze człowiek
No i dzisiaj - niby zaspałem (chciałem wybiec grubo przed 6 i zaliczyć ładny wschód Słońca), ale obudziłem się dopiero o 6 z dużymi groszami. Jedno oko otwarte i już wiedziałem że nic nie straciłem - mgła była gęsta jak mleko, ani śladu Słońca. Spokojnie się pozbierałem, wyszedłem tuż przed siódmą i sobie bardzo spokojnie poczłapałem do piekarni. Mgła ostro trzymała, były -2°C, wiał niepomijalny wiatr i po chwili zacząłem żałować że nie zabrałem rękawiczek. No ale przez taką pierdołę nie będę się wracał...
Kontynuowałem spokojne człapanie, generalnie dopadła mnie jakaś taka niechcica ale stwierdziłem że te 13 km wypadałoby zrobić. Doleciałem do Zalewu Nowohuckiego i stwierdziłem, że wolę dokręcić trochę więcej w okolicy osiedla niż lecieć gdzieś zadupiami - skierowałem swoje kroki na najkrótszą drogę do domu, na osiedlu jeszcze zaliczyłem zakupy w biedrze, potem sobie wymyśliłem wizytę w cukierni na drugim końcu osiedla, na koniec przeleciałem dalej trochę bardziej dookoła. Jeszcze w ostatniej chwili sobie przypomniałem że mleko jest na wykończeniu - więc do domu wróciłem dość obładowany, by zamknąć cały ten "bieg" emeryckim średnim tempem 6:00/km
Ale wyszło w sam raz, najmłodsze dziecko od dawna harcowało, starsze chłopaki powoli się zwlekały z łóżek a żona akurat czekała żeby się ze mną napić kawy
A teraz mamy już piękny dzień, oby taki pozostał 乁(
Miłej sobótki!
#sztafeta #bieganie
No i minął sobie tydzień. Koniec wiedeńskiego wypadu, powrót do szarej rzeczywistości. Podróż powrotna, mimo że niby w luksusowych warunkach (bezpośredni pociąg) jakoś strasznie mnie wymęczyła, co chwila mnie najstarszy syn szturchał że chrapię i robię wiochę xD Koniec końców taki byłem padnięty, że w poniedziałek ostro zaspałem i nici wyszły z biegania
We wtorek nawet coś tam się Zmobilizowałem i poleciałem w miarę wcześnie, a że żona nie musiała pędzić skoro świt do pracy to sobie zaliczyłem poranną dyszkę w tempie 5:34/km.
Środa znowu słaba. Tym razem coś do pracy szykowałem i tak zarwałem noc, że rano ledwo się zwlokłem i dałem radę tylko 3 km z hakiem zaliczyć - dozwolone minimum żeby skoczyć po bułki, bo tym razem żona panikowała że musi wyjść wcześniej. Wyszła normalnie, no ale ja już dawno w domu byłem
W czwartek za to sobie pofolgowałem
W piątek szaleństwo - żona mnie obudziła o 4, więc zdecydowanie wcześniej niż zwykle mogłem wybiec i sobie zaliczyłem 13 km z rańca. Tempo słabe, 5:40, ale i tak czuje dobrze człowiek
No i dzisiaj - niby zaspałem (chciałem wybiec grubo przed 6 i zaliczyć ładny wschód Słońca), ale obudziłem się dopiero o 6 z dużymi groszami. Jedno oko otwarte i już wiedziałem że nic nie straciłem - mgła była gęsta jak mleko, ani śladu Słońca. Spokojnie się pozbierałem, wyszedłem tuż przed siódmą i sobie bardzo spokojnie poczłapałem do piekarni. Mgła ostro trzymała, były -2°C, wiał niepomijalny wiatr i po chwili zacząłem żałować że nie zabrałem rękawiczek. No ale przez taką pierdołę nie będę się wracał...
Kontynuowałem spokojne człapanie, generalnie dopadła mnie jakaś taka niechcica ale stwierdziłem że te 13 km wypadałoby zrobić. Doleciałem do Zalewu Nowohuckiego i stwierdziłem, że wolę dokręcić trochę więcej w okolicy osiedla niż lecieć gdzieś zadupiami - skierowałem swoje kroki na najkrótszą drogę do domu, na osiedlu jeszcze zaliczyłem zakupy w biedrze, potem sobie wymyśliłem wizytę w cukierni na drugim końcu osiedla, na koniec przeleciałem dalej trochę bardziej dookoła. Jeszcze w ostatniej chwili sobie przypomniałem że mleko jest na wykończeniu - więc do domu wróciłem dość obładowany, by zamknąć cały ten "bieg" emeryckim średnim tempem 6:00/km
Ale wyszło w sam raz, najmłodsze dziecko od dawna harcowało, starsze chłopaki powoli się zwlekały z łóżek a żona akurat czekała żeby się ze mną napić kawy
A teraz mamy już piękny dzień, oby taki pozostał 乁(
Miłej sobótki!
#sztafeta #bieganie
Noo, dzisiaj z rańca smętnie, to -1 gryzło w rowerowe łapki
Zaloguj się aby komentować