456 + 1 = 457
Tytuł: Gra w klasy
Autor: Julio Cortazar
Kategoria: Literatura piękna
Liczba stron: 688
Ocena: 10/10
Nie mogłem tej książki ocenić inaczej, mimo, że wciąż nie potrafię rozstrzygnąć czy czytanie jej było karą czy nagrodą.
Książka składa się z 155 krótkich rozdziałów. Jedynie 3 lub 4 są dłuższe. Głównym bohaterem jest Oliveira-argentyński emigrant mieszkający w Paryżu. Typowy artysta „bez teki”
Nie budzi on sympatii. Poznajemy jego historie z „tamtej strony” w Paryżu i z „tej strony” w Buenos Aires. Książka ma swoją chronologie ale tylko umowną, można dowolnie mieszać rozdziały doszukując się różnych znaczeń, motywacji bohaterów. Na początku książki jest krótka rozpiska, wg której powinnismy czytać powieść. Możemy również samodzielnie układać książkę jak kostkę rubika.
Za co ta 10? Po pierwsze za język, piękne opisy rzeczy przyziemnych jak i brutalnie proste opisy rzeczy wzniosłych. Po drugie za zabawę z czytelnikiem w kotka i myszkę. Ilekroć w ksiazce niemal namacalnie, na tacy dostajemy definicje sensu życia, gąszczu uczuc w którym każdy z nas w jakimś stopniu jest uwikłany tylekroc jesteśmy odpychani do zwykłego życia, niemal wyśmiewani z powodu swojej naiwności. Bo nic nie jest łatwe, wszystko można rozumieć na różne sposoby, kazdy kij ma dwa konce a tle cały czas przewija się tytułowa, dziecięca zabawa.
Bardzo długo mi zeszło by te książkę przeczytać z tego powodu, czytałem 3/4dni z rzędu z zachwytem by później przez tygodnie książki nie dotknąć. Jednak po jakiejś przerwie zawsze chetnie wracałem do cortazara bo przeplata patos z banałem, humor ze smutkiem w genialnej równowadze.
Książka jest otwarta i z pewnością do niej wrócę, wiele fragmentów zapadło mi w pamięć zarówno ze względu na wydźwięk jak i sam opis pewnych zdarzeń. Według mnie to uczta na całe życie.
#ksiazki
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.vercel.app/
#bookmeter
Tytuł: Gra w klasy
Autor: Julio Cortazar
Kategoria: Literatura piękna
Liczba stron: 688
Ocena: 10/10
Nie mogłem tej książki ocenić inaczej, mimo, że wciąż nie potrafię rozstrzygnąć czy czytanie jej było karą czy nagrodą.
Książka składa się z 155 krótkich rozdziałów. Jedynie 3 lub 4 są dłuższe. Głównym bohaterem jest Oliveira-argentyński emigrant mieszkający w Paryżu. Typowy artysta „bez teki”
Nie budzi on sympatii. Poznajemy jego historie z „tamtej strony” w Paryżu i z „tej strony” w Buenos Aires. Książka ma swoją chronologie ale tylko umowną, można dowolnie mieszać rozdziały doszukując się różnych znaczeń, motywacji bohaterów. Na początku książki jest krótka rozpiska, wg której powinnismy czytać powieść. Możemy również samodzielnie układać książkę jak kostkę rubika.
Za co ta 10? Po pierwsze za język, piękne opisy rzeczy przyziemnych jak i brutalnie proste opisy rzeczy wzniosłych. Po drugie za zabawę z czytelnikiem w kotka i myszkę. Ilekroć w ksiazce niemal namacalnie, na tacy dostajemy definicje sensu życia, gąszczu uczuc w którym każdy z nas w jakimś stopniu jest uwikłany tylekroc jesteśmy odpychani do zwykłego życia, niemal wyśmiewani z powodu swojej naiwności. Bo nic nie jest łatwe, wszystko można rozumieć na różne sposoby, kazdy kij ma dwa konce a tle cały czas przewija się tytułowa, dziecięca zabawa.
Bardzo długo mi zeszło by te książkę przeczytać z tego powodu, czytałem 3/4dni z rzędu z zachwytem by później przez tygodnie książki nie dotknąć. Jednak po jakiejś przerwie zawsze chetnie wracałem do cortazara bo przeplata patos z banałem, humor ze smutkiem w genialnej równowadze.
Książka jest otwarta i z pewnością do niej wrócę, wiele fragmentów zapadło mi w pamięć zarówno ze względu na wydźwięk jak i sam opis pewnych zdarzeń. Według mnie to uczta na całe życie.
#ksiazki
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.vercel.app/
#bookmeter
Zaloguj się aby komentować