Malarstwo

#malarstwo
Adriaen Jansz. van Ostade
(ur. 10 grudnia1610 w Haarlemie, zm. 2 maja1685 tamże) – holenderskimalarz, rysownik i akwaforcista

Przypisuje się mu blisko 1000 obrazów, na których przedstawiał życie codzienne mieszkańców Holandii. Były to głównie sceny ludowe, najczęściej z życia żebraków, włóczęgów, określane jako gueuseries.

Na jego obrazach dominują mistrzowsko i humorystycznie pokazane sceny w chatach chłopskich, szynkach i oberżach. Widzimy palaczy w oparach dymu, pijaków, karciarzy, wiejskich grajków, hulanki, kłótnie i bijatyki.

'Szczęśliwi Chłopi' 1648

Harold Harvey
#sztuka #malarstwo

Norman Rockwell
#sztuka #malarstwo

Andrew Wyeth
#sztuka #malarstwo

Hans Andreas Dahl
#sztuka #malarstwo

Félix Vallotton
#sztuka #malarstwo

Émile Friant
#sztuka #malarstwo

#malarstwo
"Taniec weselny" Pieter Bruegel Starszy ok.1525-1569

Bruegel zasłynął głównie jako malarz wiejski przedstawiający sceny rodzajowe rozgrywające się w środowisku chłopskim. Nie był pionierem w utrwalaniu wiejskich scen. Przed nim w salony mieszczan trafiły płótna Hieronima Boscha. Bruegel zgodnie ze swoim zwyczajem umieszczał na płótnach treści moralizatorskie i filozoficzne. Jednym z takich tematów był taniec. W XVI wieku ta forma rozrywki była obwarowana ścisłymi regułami. W tańcu nie można było wymachiwać ramionami, nogami, zbyt głośny śmiech traktowano jako nieuprzejme zachowanie. Bruegel jako mieszczanin poruszając temat zabawy wiejskiej ganił ich zbyt frywolny wyraz.

Taniec weselny obraz olejny na desce, o wymiarach 119,4 × 157,5 cm, namalowany w 1566[1]. Przedstawia grupę 125 weselników, ukazanych na pozór w chaotyczny sposób, lecz w rzeczywistości każda z nich, czy to z osobna czy w grupie, ma swoje znaczenie nie do końca dziś wyjaśnione.

Na pierwszym planie widoczna jest w całej okazałości postać tancerza. Jako jedyny spogląda na widza, a po jego ruchach można wnioskować, iż albo jest to wiejski błazen lub uosobienie niewłaściwych zachowań.
Malarz w dość przesadzony sposób przedstawił saczka wieśniaka; była to modne wówczas okrycie męskich genitaliów. Według krytyków jest to przedstawienie płodności i reprodukcji przedstawione w radosny sposób. W środku z odkrytą głową tańczy panna młoda ze starszym mężczyzną, być może ze swoim ojcem. Jego postawa nawiązuje raczej do statecznej figury znanej z tańców dworskich.

Wokół tańczących Bruegel umieścił scenki rodzajowe. Po prawej stronie za muzykiem grającym na dudach, widoczna jest tajemnicza postać przyglądająca się tańczącym. U jego pasa wiszą przybory pisarskie, co może wskazywać na jego profesję pisarza i być może sam pochodzi z mieszczańskiego stanu, podobnie jak malarz i tak jak on jest krytycznie nastawiony do hulanek. Za nim w głębi widoczny jest zawieszony obrus udekorowany koroną. Pod nim siedziała przy stole panna młoda. Teraz przed nią przy stole zbierają pieniądze, dalej po lewej stronie widać kopiących rowy, przy krawędzi których zasiądą weselnicy do jedzenia.

Rob Rowland
#sztuka #malarstwo

Hermann Seeger
#sztuka #malarstwo

Émile Friant
#sztuka #malarstwo

#malarstwo
Vincenzo Campi (ur. w 1536 w Cremonie, zm. w 1591 tamże) – włoski malarz okresu manieryzmu.
"Zjadacze Ricotty"

Nazwa całego okresu pochodzi od cechy (czyli maniery), którą wówczas uważano za pożądaną, a którą po upływie tego czasu uznano za najbardziej charakterystyczny przejaw minionej epoki. Pod tym pojęciem nasycenia manierą rozumiano zespół cech, takich jak brak brutalności i napięcia, obecność wysubtelnienia, wyrafinowania, pewnej „sztuczności”, nienaturalnego piękna. Na wartość dzieła sztuki wpływały także, według ówczesnych koncepcji, komplikacje, jakie stawiał sobie artysta w celu ich przezwyciężenia. Ta wykwintna niedbałość i wdzięk w pokonywaniu trudności zyskała nazwę sprezzatura, użytą po raz pierwszy przez Baldassare Castiglione w dziele Il Cortegiano, 1528 (Dworzanin). Istotne były także zaskoczenie widza, zastosowanie nietypowych rozwiązań, iluzja i fantazja. Zerwano z wymogiem ścisłego przestrzegania klasycznych reguł, klasycznej harmonii i ładu na rzecz dążenia do skomplikowanych układów.

ok. 1850 "Found Drowned" - George Frederic Watts (1817-1904)
Obraz brytyjski na podstawie wiersza "The Bridge of Sights" z 1844 r. Thomasa Hooda (1798-1845).
Przedstawia młodą kobietę, która rzuciła się z mostu Waterloo wprost w wody Tamizy. Kontury przemysłowego Londynu przykryte są grubą warstwą smogu, a w rynce topielicy tkwi łańcuszek z medalikiem. Podrzucam fragmenty wiersza dla lepszego zobrazowania:

"The Bridge of Sights"
ONE more Unfortunate,
    Weary of breath,
Rashly importunate,
    Gone to her death!

Take her up tenderly,
    Lift her with care;
Fashion'd so slenderly
    Young, and so fair!

Look at her garments
Clinging like cerements;
Whilst the wave constantly
    Drips from her clothing;
Take her up instantly,
    Loving, not loathing.

Touch her not scornfully;
Think of her mournfully,
    Gently and humanly;
Not of the stains of her,
All that remains of her
    Now is pure womanly.

[...]
Who was her father?
    Who was her mother?
Had she a sister?
    Had she a brother?
Or was there a dearer one
Still, and a nearer one
    Yet, than all other?

Alas! for the rarity
Of Christian charity
    Under the sun!
O, it was pitiful!
Near a whole city full,
    Home she had none.

[...]
The bleak wind of March
    Made her tremble and shiver;
But not the dark arch,
Or the black flowing river:
Mad from life's history,
Glad to death's mystery,
    Swift to be hurl'd—
Anywhere, anywhere
    Out of the world!

In she plunged boldly—
No matter how coldly
    The rough river ran—
Over the brink of it,
Picture it—think of it,
    Dissolute Man!

[...]
And her eyes, close them,
    Staring so blindly!

Dreadfully staring
    Thro' muddy impurity,
As when with the daring
Last look of despairing
    Fix'd on futurity.

[...]
Owning her weakness,
    Her evil behaviour,
And leaving, with meekness,
    Her sins to her Saviour!
#historiazpaszkom #malarstwo #poezja #angielskizhejto

Maxfield Parrish
#sztuka #malarstwo

Frederick William Elwell
#sztuka #malarstwo

Johann Zoffany
#sztuka #malarstwo

Malcolm Liepke
#sztuka #malarstwo

Po kolei:
Prize Sheep (ok. 1838) - William Henry Davis (1786 – 1865)
Prize Pig (1872) - Richard Whitford - (ok. 1821 – 1890)
Sussex Cow "Joan" (1874) - James Clark Senior (1860–1902)

Wyobraź sobie, że przenosisz się w przeszłość, do XIX-wiecznej Anglii. Na płótnie samotna @bojowonastawionaowca stoi pośród spokojnego wiejskiego krajobrazu - znajomy widok, ale z niespodzianką. Jest to zagadka „prostokątnych zwierząt Anglii”, artystyczna tajemnica, która intryguje umysły od lat. W XIX wieku w Anglii zamożni rolnicy starali się pokazać swoje bogactwo i status, zamawiając dzieła sztuki przedstawiające ich zwierzęta gospodarskie, w tym krowy, świnie i owce.

Te zamówione dzieła często zawierały przesadne wizerunki zwierząt o nietypowych proporcjach. Na przykład świnie mogły być przedstawiane jako okrągłe jak napompowane piłki nożne, krowy wydłużone do prostokątnych kształtów, a owce rozciągnięte do owalu. Ten artystyczny trend zbiegł się w czasie z okresem, w którym rolnicy aktywnie eksperymentowali z selektywną hodowlą i innowacyjnymi metodami karmienia, aby hodować większe zwierzęta gospodarskie. Duże zwierzęta miały ogromną wartość jako dowód sukcesu ich właścicieli w hodowli pod względem wielkości i wagi.

Zamożni i doświadczeni rolnicy osiągnęli to, stosując selektywne metody rozmnażania, które doprowadziły do wzrostu szybko rozwijających się, masywnych zwierząt gospodarskich. Oprócz tych wysiłków hodowlanych, innowacyjne praktyki rolnicze i żywieniowe przyczyniły się do ogólnego wzrostu wielkości zwierząt. Zamówione obrazy i druki komercyjne często zawierały szczegóły, takie jak wymiary zwierzęcia i informacje o wysiłkach hodowlanych właściciela.

Czasami na obrazie pojawiał się właściciel zwierzęcia (tutaj @AdelbertVonBimberstein), dumnie wpatrujący się w swój cenny dobytek. Alternatywnie, zwierzęta stały samotnie, często przedstawiane tak, jakby mogły pochłonąć całą pobliską wioskę. Powstałe w ten sposób obrazy służyły zarówno jako reklamy, jak i urzekające widowiska.

[skrócone ze źródła]
#ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #heheszki

Aleksandra Shevnina
#sztuka #malarstwo

@smierdakow zarzucił tematem kawiarni, to prosz:
1903 "Paryżanki przy kawiarni" (ukr. Парижанки. Біля кав'ярні) - Oleksandr Muraszko (1875-1919)
Malarz ukraiński mocno związany z Kijowem, studiując krótko w Paryżu mógł zaczerpnąć temat. Kilkanaście lat później w opanowanym przez bolszewików Kijowie został zastrzelony przez nieznanych sprawców.

Kawiarnie pochodzą z Imperium Osmańskiego i już u początków ich rozprzestrzeniania (XVI w.) bywało, iż powodowały obawy imamów. Poza piciem kawy służyły przede wszystkim spotykaniu się, graniu w gry bez prądu, dyskusjom o sprawach przyziemnych - ale i nieraz burzliwych o kulturze i polityce.
Ziarna kawy wraz z kawiarniami zaczęły pojawiać się w Europie i Ameryce Brytyjskiej od XVII wieku.
Dla Anglii szczególne znaczenie miały w XVII i XVIII w., gdy za cenę filiżanki kawy otrzymywało się dostęp do miejsca, gdzie zrzeszano się dla wymiany poglądów politycznych, poznania wiadomości ze świata i okolicy oraz dla naukowych dysput. W czasach wiktoriańskich służyły jako "trzeźwa", promowana alternatywa dla pubów.

Przełom XIX/XX w. zaś to tak kosmiczny rozkwit kultury kawiarni w Wiedniu, że trafił na listę UNESCO. Przy kawie i prasie spotykali się w nich czołowi pisarze, ludzie nauki, ideolodzy i działacze. Za ich sukcesem i inspiracją zaczęły powstawać kawiarnie w Europie, w tym w II Rzeczypospolitej m.in. we Lwowie (gdzie przesiadywało środowisko matematyczne z prof. Banachem), w Krakowie ("Esplanda") i w Warszawie (artystyczna "Pod Picadorem").
#historiazpaszkom #ciekawostkihistoryczne