E tam, jesteśmy częścią kosmosu czy to nam się podoba czy nie...w sumie jesteśmy kosmosem który na siebie patrzy i podziwia

I to że nic nie znaczymy w kosmosie, nic nie znaczy...bo byliśmy, jesteśmy i (chyba) będziemy. Tylko zmieni się forma w jakiej poukładane są atomy.

A co do tego życia, to patrząc na historie ludzkości i jak zawsze stawiamy się w centrum oraz ogrom kosmosu - to muszę się z Tobą zgodzić. Jednak biorąc pod uwagę liczbę czynników jakie musza zaistnieć by powstało życie ( a tym bardziej rozumnie), nachodzi mnie pytanie - a może my jesteśmy pierwsi?

@evilonep wrzuciłeś zdjęcie Andromedy?

Mądrego to miło się słucha.

Chuja wiemy o mechanizmie powstawania życia, możemy być sami w galaktyce bo szanse na powstanie wysoce zaawansowanej cywilizacji samo w sobie mogą być bliskie zeru a istnienie takiej w tym samym czasie co nasza może być jeszcze mniej prawdopodobne.

Nie wiemy.

A ile jest galaktyk?

Najgorzej że jeśli nie nastąpi cud to nigdy się nie wydostaniemy z naszej planety dalej. A co dopiero inne gwiazdy. Prędkość światła w tak astronomicznie wielkim kosmosie a nawet tylko w galaktyce jest znikoma. A nie osiągnęliśmy nawet 1% tej prędkości. Do tego nawet gdybyśmy mieli taki napęd to jak go użyć żeby się nie zabić NATYCHMIAST po odpaleniu?? Jak hamować sterować skoro dylatacje i relatywistyka by powodowały brak możliwości odmierzania "prawdziwego" czasu? Taki napęd w zasadzie nic by nam nie dał.