Szorstki los „pupila”. Kot i jego dola w czasach średniowiecza

Kot może nie jest najlepszym przyjacielem człowieka, ale jego urok i niezależność plasują go w ścisłej czołówce pupili. Współcześnie coraz rzadziej pełnią one rolę regulatorów populacji gryzoni i stają się naszymi (co najmniej) współlokatorami. Nie można także bagatelizować znamienitej pozycji i powszechności zdjęć czy nagrań z kotami w mediach społecznościowych. Ale czy kocie życie zawsze było tak sielskie? Jak wiemy, koty otaczane były czcią w starożytnym Egipcie. Ale jaki był los tych zwierząt w okresie średniowiecza? Najnowsze wyniki badań opublikowane w Journal of Archaeological Science: Reports wskazują, że koty z centralnej Portugalii raczej nie marzą o wynalezieniu wehikułu czasu i cofnięciu się w czasie do XIII-wiecznej Europy.

Kot jest obecnie jednym z najbardziej popularnych gatunków zwierząt domowych. Wokół miejsca, czasu, ale także sposobu jego udomowienia wciąż toczy się wiele debat wśród naukowców. Obecny konsensus wskazuje na początek kohabitacji człowieka z kotem w okresie neolitu. Z obszaru Bliskiego Wschodu – kolebki osiadłego trybu życia, uprawy czy hodowli społeczności Starego Świata – pochodzą również najstarsze szczątki udomowionego kota również z powodu naturalnego występowania tam dzikich populacji tych ssaków. Trudno jednoznacznie wskazać konkretną datę udomowienia kotów, choć naukowcy wskazują na około 10 000 lat p.n.e. [...]

#historia #swiat #neolit #sredniowiecze #koty #kitku