Kocham, jak malujesz! Zawsze będzie mi za mało!

Wyżej tę pochodnię!

Zanim dostrzegą jak żywioł ich chłonie,

upłyną wieki.

Wyżej pochodnię, kurwa, wyżej mówię!

Może choć jeden w porę się ocknie.

Wyżej pochodnię, nim wiatr rozniesie

iskrę za iskrą.

Ślepi są wszyscy, nikt nie chce widzieć

jak rośnie żywioł.

Patrząc przez gniew swój, już stają się martwi.

Jeśli choć jeden otworzy oczy,

temu pochodnię, kulę i miotacz,

dopóki umie utrzymać w ryzach.

Żywioł się wymknie,

jeśli zabraknie oczu rozwartych.

Wyżej pochodnię! Ślepniesz kolego,

oby nie musiał nikt ci wypomnieć,

że się tak dałeś samemu ponieść.