Tłumaczenie:
Silna polaryzacja czyni demokrację podatną na zagrożenia. W zdrowych demokracjach przeciwne strony postrzegane są jako polityczni przeciwnicy, z którymi należy konkurować, a czasem także negocjować. W głęboko spolaryzowanych demokracjach druga strona postrzegana jest jako wróg, którego trzeba pokonać.
Kierowany przeze mnie projekt badawczy dotyczący spolaryzowanych demokracji na świecie analizuje procesy, w wyniku których społeczeństwa dzielą się na polityczne "plemiona", a demokracja doznaje uszczerbku. Na podstawie badań przeprowadzonych w jedenastu krajach, w tym w USA, Turcji, na Węgrzech, w Wenezueli, Tajlandii i innych, stwierdziliśmy, że kiedy przywódcy polityczni uważają swoich przeciwników za niemoralnych lub skorumpowanych, tworzą w społeczeństwie obozy "my" i "oni" - nazywane przez politologów i psychologów "in-groups" i "out-groups".
W tej plemiennej dynamice każda ze stron postrzega drugą stronę "z zewnątrz" z rosnącą nieufnością, uprzedzeniami i wrogością. Wzrasta przekonanie, że "jeśli ty wygrywasz, to ja przegrywam". Każda strona postrzega drugą partię polityczną i jej zwolenników jako zagrożenie dla narodu lub swojego sposobu życia, jeśli ta druga partia polityczna jest u władzy. Z tego powodu zwolennicy urzędującego przywódcy tolerują coraz bardziej nieliberalne i coraz bardziej autorytarne zachowania, aby utrzymać się przy władzy, podczas gdy przeciwnicy są coraz bardziej skłonni uciekać się do niedemokratycznych środków, aby odsunąć ich od władzy. To szkodzi demokracji.
Czynniki napędzające polaryzację
Z naszych badań wynika, że na ostrą polaryzację wpływają trzy podstawowe czynniki:
Po pierwsze, jest często stymulowany przez retorykę liderów politycznych, którzy wykorzystują rzeczywiste żale wyborców. Politycy ci wybierają sprawy wywołujące podziały, aby realizować swój własny program polityczny. Mogą wykorzystywać rzeczywiste oburzenie i obawy związane z bezrobociem lub przestępczością, albo nawet produkować zagrożenie, jak na przykład Donald Trump nazywający uchodźców z Ameryki Środkowej "armią inwazyjną".
W skrajnej polaryzacji ludzie czują dystans i podejrzliwość wobec "drugiego" obozu. Jednocześnie czują się lojalni wobec własnego obozu i ufają mu - nie badając swoich uprzedzeń ani faktycznych podstaw swoich informacji. Tym samym są podatni na retorykę liderów politycznych, których celem jest generowanie głosów w oparciu o strach przed "innym". Choć jest to zjawisko powszechne, od dawna zidentyfikowane przez psychologię społeczną, jest ono jeszcze bardziej wyraźne w dobie 24-godzinnych cykli informacyjnych w mediach społecznościowych i bardziej upolitycznionych mediów, które powtarzają i wzmacniają polityczne ataki.
Polaryzacja jest jednak mieczem obosiecznym. To, jak reaguje opozycja polityczna, jest drugim czynnikiem wyjaśniającym wpływ polaryzacji na demokrację. Jeśli opozycja odpowie na gorzką retorykę i taktykę "zwycięzca bierze wszystko" podobnym politycznym hardballem i demonizującym językiem, ryzykuje, że zamknie cykl, który prowadzi do utrwalenia polityki polaryzacji.
Z drugiej strony, jeśli zmobilizuje wyborców wokół pozytywnego przesłania demokratyzującego i oprze się strategiom typu "oko za oko", może rozpocząć depolaryzację.
Trzecią i najtrudniejszą przeszkodą jest to, co nasze badania wykazały na temat źródeł polaryzacji. Kiedy kraje polaryzują się wokół sporów, które odzwierciedlają nierozstrzygnięte debaty obecne w momencie kształtowania się kraju, wówczas polaryzacja jest najprawdopodobniej trwała i szkodliwa.
Spory te często dotyczą koncepcji tożsamości narodowej i praw obywatelskich. Ten rodzaj polaryzacji jest szczególnie szkodliwy, ponieważ obraca się wokół debat na temat tego, kto jest prawowitym obywatelem i kto może go prawnie reprezentować. Na przykład, Stany Zjednoczone zostały założone w oparciu o nierówne prawa obywatelskie dla Afroamerykanów, rdzennych Amerykanów i kobiet. Gdy te grupy ponownie domagały się swoich praw w ruchu praw obywatelskich w latach 60. i ruchu kobiet w latach 70.
W Hiszpanii i Kanadzie nierozwiązane spory wokół tożsamości regionalnej i autonomii okresowo wybuchały w konflikt narodowy, ostatnio widoczny w debacie o niepodległości Katalonii i jedności Hiszpanii w wyborach w 2019 roku.
Niebezpieczna logika polaryzacji
Polaryzujący liderzy i partie potrzebują wrogów, aby ustanowić linię podziału między "nami" i "nimi". Podsycają strach przed tymi wrogami, aby nadal wygrywać wybory. Wrogowie mogą być zewnętrzni (imigranci na Węgrzech, zagraniczni imperialiści w Wenezueli) lub wewnętrzni (kurdyjscy terroryści w Turcji, media w USA i każdy, kto nie zgadza się z liderem). Ekstremiści po obu stronach podziału etykietują następnie umiarkowanych, skłonnych do kompromisu, jako "zdrajców zmawiających się z wrogiem" lub "sprzedawczyków" [oraz "symetrystów" - przyp. tłumacza]. W ten sposób centrum znika, a dominują stanowiska radykalne, co prowadzi do politycznego impasu lub nawet brutalnego konfliktu.
Kiedy spolaryzowany sposób myślenia przeniknie do społeczeństwa i wyborcy poczują się głęboko podzieleni psychologicznie i przestrzennie, bardzo trudno jest go odwrócić. Badania nad motywowanym rozumowaniem pomagają nam zrozumieć ten problem. Emocje oraz nieświadome pragnienia i obawy wpływają na sposób, w jaki interpretujemy informacje, zwłaszcza jeśli czujemy się zagrożeni. Wyborcy są zmotywowani do wyeliminowania dysonansu poznawczego poprzez odrzucenie faktów, które podważają ich światopogląd lub koncepcję siebie. Liderzy polaryzacji uczą się, że wykorzystywanie obaw i lęków zwolenników pozwoli im wygrać wybory - i zachęcają do takiego rozumowania.
W rezultacie, gdy rząd Wenezueli snuje teorie spiskowe, aby wyjaśnić poważne problemy kraju, jego zagorzali zwolennicy najwyraźniej wierzą w nie bez wątpliwości. Podobnie, ruch "birther" Trumpa opierał się rzeczowym informacjom na temat miejsca urodzenia prezydenta Obamy.
Strategia obstrukcji pogłębia polaryzację i może zagrozić demokracji. Traktowanie polityki jako gry w stylu "oko za oko" może skutkować zepchnięciem z pola gry. Na przykład w Wenezueli opozycja polityczna odmówiła negocjacji z prezydentem Chávezem, a zamiast tego przez trzy lata próbowała odsunąć go od władzy metodami zarówno konstytucyjnymi, jak i niekonstytucyjnymi. Gdy to się nie udało, zbojkotowała wybory parlamentarne i utraciła całkowicie kontrolę nad Kongresem na rzecz partii Cháveza, dając jej prawo do mianowania Sądu Najwyższego i Rady Wyborczej na kolejną dekadę.
Odwrót od polaryzacji
Możliwe jest uniknięcie polaryzacji, a nawet depolaryzacja, bez przyzwolenia na niedemokratyczne zachowania lub ucieczki od walki o zasady i kwestie. Aby uniknąć pogłębienia stanu podziału i nieufności, który zdaje się przenikać nasze społeczeństwa, zarówno liderzy polityczni, jak i obywatele muszą odegrać swoją rolę. Samo wycofanie się z polityki nie jest skuteczne.
Obywatele mogą chronić siebie i swoją demokrację, będąc świadomymi politycznego i psychologicznego działania polaryzacji oraz wczesnych sygnałów ostrzegawczych erozji demokracji. Mogą odmówić udziału w pułapce demonizowania polityki, jednocześnie nalegając na masowe głosowanie przeciwko tym, którzy stosują metody polaryzacji. Przywódcy polityczni powinni być świadomi, że ich słowa i działania mogą przyspieszyć, zapobiec lub odwrócić poważną polaryzację.
Dla tych, którzy ponad wszystko stawiają wygraną swojej drużyny, świadomość że ostatecznie to oni będą przegranymi swoich przeformułowanych zasad, powinna być otrzeźwiająca. Dla tych, którzy mają szerszą perspektywę skupioną na zbiorowych interesach i dobrobycie społeczeństwa, zrozumienie logiki polaryzacji, która blokuje wspólne rozwiązywanie problemów, może zaszczepić odwagę do przekraczania podziałów zamiast odwzajemniania zgubnych strategii polaryzacyjnych [i pogłębiania tym samym podziałów społecznych - przyp. tłumacza].
O autorze
Jennifer McCoy, PhD, jest profesorem nauk politycznych na Georgia State University w Atlancie, GA, USA oraz Senior Fellow w Instytucie Studiów Zaawansowanych na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie w 2019 roku. Prowadzi grupę badawczą zajmującą się polaryzacją i jej konsekwencjami dla demokracji.
--------------------------------
*Parts of this article appeared previously in:
The Washington Post:
“Before going nuclear, Republicans and Democrats might consider these four lessons from polarized democracies”
The conversation: “Extreme political polarization weakens democracy – can the US avoid thatfate?”
https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/0002764218759576
https://www.dartmouth.edu/~nyhan/opening-political-mind.pdf
https://ideas.ted.com/why-you-think-youre-right-even-when-youre-wrong/
https://www.usip.org/publications/2011/10/international-mediation-venezuela
Fotografia d’Arturo Castaneyra
© Generalitat de Catalunya
Bardzo ciekawy i celny artykol tylko mierzia mnie te jednostronnie wybiorcze i oczywiste przyklady co odebralem jako proba manipulacji i pojscie po linii najmniejszego oporu.
@nirvikalpasamadhi Dzięki za dobrą robotę
Zaloguj się aby komentować