@Gepard_z_Libii a czy nie jest to naturą fragmentu / cytatu, że jest tylko... fragmentem i nie zajmuje się definiowaniem każdego terminu?

@Gepard_z_Libii Dodatkowo - Jung jest ciężki. Tj. jego teksty są wypełnione symboliką, a do zagłebienia się w semantyce potrzebna jest ogromna wiedza chociażby z zakresu mitologii i religii, by czytać jego teksty takie jak chociażby Mysterium Conunctionis.

Więc jeśli ktoś czegoś nie rozumie - niech się przyzwyczaja.

Mimo to, staram się wybierać fragmenty łatwe w odbiorze.

W tym wypadku chodzi o mierzenie się z "cieniem", który jest podstawą psychologii jungowskiej. Można, dla uproszczenia, zdefiniować "cień" jako wszystko to, co przepracowujemy na psychoterapii.

https://pieknoumyslu.com/archetyp-cienia-ciemna-strona/

@Afterlife Jest ciężki i podawanie tak krótkich fragmentów mija się z celem, ale to jest tylko moje zdanie.

Zostawmy to, ciekawi mnie czym według ciebie jest dusza i czy w ogóle sądzisz że takie coś istnieje.

@Gepard_z_Libii Nie jestem fanem wchodzenia w dyskusje na tematy, które wymagają uproszczenia moich uczuć w słowa. Zwykle są to właśnie tematy Boga i Duszy, których "definicje" są dla mnie są bardzo zbliżone. Ot, nie uważam, że posługując się słowami przekażę jakąkolwiek bliską 'odczuć', treść, czy cokolwiek wyjaśnię. Niemniej...

Samo "zdefiniuj duszę" już nieco pokazuje paradoks duszy. Przechodzenie do świata dualistycznego, rządzonego przez ego i słowne definicje nijak reprezentuje bezkształt duszy, "cząstki Boga". Dusza jest dla mnie tym, czym dla taoisty jest tao. Dusza to paradoks. Może być i nie być, może rozwiązywać konflikt i go tworzyć jednocześnie, może widzieć i niewidzieć. Gdybym był japończykiem w klasztorze to zdefiniowałbym duszę jako dźwięk klaśnięcia jednej dłoni. Coś, co jest wewnątrz nas i poza nami jednocześnie. Coś biernego i aktywnego.

Dusza jest łącznikiem tego, co widzę przed sobą, dotykam, co procesuję zmysłami biologicznymi, a 'światem energetycznym', czy 'światem duchowym'. Przenika oba te światy.

Jest odpowiedzialna za złudzenie czasu, które odczuwam, bo sama nie żyje w czasie.

@Afterlife Rozumiem że to kwestia wiary albo jakiegoś głębszego zrozumienia.

Ja mam właśnie taki problem, że nie widzę żadnej cząstki ani niczego co mógłbym nazwać, nie znalazłem nawet nic co jest stałe, niezmienne.

Coś jest tam w tle, coś co obserwuje i akceptuje wszystko, a moje rzekome ja, dusza czy jakby to nazwać jest iluzją wywoływaną poprzez ciąg zdarzeń, ciężko to przełknąć, ale my rzeczywiście jesteśmy złożonym systemem zachodzących procesów, czymś co się dzieje, a nie czymś co jest

@Afterlife Nie chodziło mi o samo widzenie sensu stricte, oczami, a o całościowe uchwycenie.

Ja "rozumiem" tao jako "to" i koniec, jak w mordę strzelił jest "to" i nic poza tym, reszta to umysłowe gierki, ale i tak jeszcze bywa że nawykowo szukam nie wiadomo czego zamiast być tym tchnieniem.

Czasem udaje się wszystko odpuścić, a czasem czuje się jak spętany linami, dosłownie jakby mnie coś trzymało i nie chciało puścić

Nie usuwaj waćpan komentarzy xD

@Gepard_z_Libii a bo sie zaczalem wymadrzac, a nie lubie jak to robie. Ot walcze ze swoim cieniem usuwajac komentarze xD

Mi pomagają ćwiczenia oddechowe, ktore wprowadzają mnie w stan relaksu ale tego na tym znacznie głębszym poziomie. Warto raz dziennie 30 min pooddychac.

@Afterlife E tam wymądrzać, ja też czasem usuwam, ale ogólnie staram się tego nie robić, nawet czerpię coś w rodzaju satysfakcji, kiedy ego cierpi, można się się usmiać, bo człowiek to smieszny zwierzak xD

@marcin-3-0 Praca nad sobą jest najtrudniejsza i nie ma końca