Pancerz dodatkowy / Ekrany przeciwkumulacyjne
hejto.plMoze komus sie przyda, mam zamiar pisać co wiem o czołgach... niestety nie będzie to piękna forma
Ekrany przeciwkumulacyjne
Na początku 2 Wojny Światowej Wehrmacht nie potrzebował rozwijać żadnych koncepcji obrony czołgów przed atakami piechoty z bliskiej odległości. Połączenie taktyki i odpowiedniego w tamtym okresie pancerza bylo polaczeniem naprawde skutecznym.
Wspaniałe Wyniki Blitzkriegu polegały na zdolności czołgów do szybkiego przełamywania piechoty w obronie. Większość armii tamtego okresu pokladaly duza wiare w karabinach przeciwpancernych , które sprawdziły się świetnie podczas Hiszpańskiej Wojny domowej, która w założeniu miały wymiatać pole walki z przeciwników tak samo skutecznie jak robiły to karabiny maszynowe podczas 1 wojny światowej. Wprawdzie karabiny przeciwpancerne z początku 2 wojny światowej były w stanie wyłączyć czołg z walki to jednak ich mała ilość sprawiła że oddziały piechoty w obronie nie mogły powstrzymać żadnego znaczącego ataku pancernego. Polska Armia byla calkiem dobrze wyposażona w broń przeciwpancerna – 37 mm działo Boforsa oraz świetne nowe karabiny przeciwpancerne wz.35 jednak mocne rozsianie broni wzdłuż frontu sprawilo ze nie dalo sie bronic przed skoncentrowanym atakiem pancernym.
Czerwona Armia skupiała obrona przeciwpancerna głównie na użyciu dział przeciwpancernych jednak zbyt rzadkie skupienie też powodowało brak efektywnej obrony.
Początkowy sukces w natarciu spowodował niezla panike I zapoczątkował szybka produkcję 2 rodzajów karabinów przeciwpancernych PTRD I PTRS które pierwszy raz wzięły udział w walce w okolicach Moskwy. Mala ilosc sprzetu sprawiła że Rosjanie z desperacji zaczęli eksperymentowali z użyciem granatów, granatów nasadkowych jak I koktajli mołotowa które miały bardzo małe szanse by chociaz uszkodzić czołg. Jednak coraz większa ilość karabinów które zaczęły napływać z fabryk sprawiły że Rosjanie byli coraz lepsi w zwalczaniu pojazdów pancernych wroga co zostalo zauwazone przez dowództwo Wehrmachtu. Sprawiło to że nowe wersje panzer 3 I 4 miały wzmocniony pancerz przedni do 50mm.
W normalnych warunkach było to wystarczające aby powstrzymać wroga jednak boki czołgów nadal były narażone na penetrację. Doprowadziło to do powstania Ekranów przeciw kumulacyjnych ktore mozna dodawac do czołgów – Daimler-Benz opracował paczki zawierające 5mm ekranów na wieze oraz 10mm ekranów na boki pojazdu. Istniały dwa projekty Schurzen(Fartuchy czołgowe) – ekrany z Płyt miękkiej Stali (Platten) oraz ekrany z siatki drucianej (Drahtgeflecht).
Próbki obu rodzajów zostały poddane testom i stwierdzono że oba rodzaje dodatkowej ochrony są efektywne przeciwko sowieckim karabinom przeciwpancernym. Nie tylko pocisk wytracał prędkość po przebiciu cienkiego pancerza doczepianego, dodatkowo pocisk zmieniał trajektorie I do tego robił się niestabilny w locie co dodatkowo zmniejszało jego możliwości penetracji głównego pancerza. Została wybrana wersja z płyty stalowej bo latwiej bylo zamontowac , przy drucianej wersji nie było jeszcze opracowanego uchwytu a do tego obawiali się że produkcja drucianej wersji dodatkowego pancerza mogla okazać się zbyt obciążająca dla fabryk 3 rzeszy .Schurzen został dodany do panzer 3, panzer4 I stug 3. Tygrys nie potrzebował dodatkowego pancerza z racji mocniej opancerzonych boków które były odporne na penetrację karabinami p.pancernymi.
Występował jednak problem przy użyciu płyt stalowych - zbierały duzo blota , gałęzi kamieni i innych rzeczy które leżały na ziemi, co zapychało przestrzenie między płytami a zawieszeniem .Raporty z pola walki stwierdzały że rzeczywiście boki czołgu były lepiej chronione , ale za to metalowe płyty sprawiały dużo problemów, gięły się przy zderzeniu z jakakolwiek przeszkoda, utrudniały szybka naprawę elementów podwozia, by zatankować czołg trzeba bylo zdjac lewa płytę, zasłaniały widok itp..
Ostatecznie rozwiązano problem instalując pancerz dodatkowy siatkowy na korpusie czołgu a na wieży zostawiano płyty. Dodatkowa zaleta był fakt że pancerz siatkowy ważył 600 kg mniej niż płytowy odpowiednik.
Popularnym mitem jest stwierdzenie że pancerz boczny został dodany jako dodatkowa protekcja przed amerykańskimi bazookami.
Pancerz improwizowany:
W niektórych przypadkach indywidualne załogi czołgu starały się zwiększyć obronność swojego czołgu poprzez dodawanie samoróbek które tak naprawde wcale nie zmniejszały przebijalnosci. Pod koniec wojny popularne było doczepianie gąsienic do nadwozia oraz wieży, doczepianie pni drzew,worki z piaskiem (glownie amerykanie) a w niektórych wypadkach nawet wylewania grubej warstwy betonu .
Oficjalne stanowisko mówi wyraźnie że zabronione są takie przeróbki, w niektórych przypadkach gąsienice doczepione pod odpowiednim kątem pozwalały na lepsza penetracja pancerza ładunkiem kumulacyjnym, a trafienie w czołg pokryty betonem powodował generowanie większej ilości odłamków która była śmiertelna dla żołnierzy znajdujących się niedaleko maszyny. Do tego np. niemieckie czołgi które w późniejszych wersjach miały osiągnięty praktycznie maksymalny udźwig poprzez zwiększenie pancerzy i ekwipunku w stosunku do silnika jakiego uzywaly nie mogły sobie pozwolić na dodatkowe zwiększenie ciężaru czołgu,a np pancerz betonowy dodawał około tonę do wagi pojazdu co mogło zniszczyć silnik a na pewno zwiększyć jego zużycie.
#historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu
Ekrany przeciwkumulacyjne
Na początku 2 Wojny Światowej Wehrmacht nie potrzebował rozwijać żadnych koncepcji obrony czołgów przed atakami piechoty z bliskiej odległości. Połączenie taktyki i odpowiedniego w tamtym okresie pancerza bylo polaczeniem naprawde skutecznym.
Wspaniałe Wyniki Blitzkriegu polegały na zdolności czołgów do szybkiego przełamywania piechoty w obronie. Większość armii tamtego okresu pokladaly duza wiare w karabinach przeciwpancernych , które sprawdziły się świetnie podczas Hiszpańskiej Wojny domowej, która w założeniu miały wymiatać pole walki z przeciwników tak samo skutecznie jak robiły to karabiny maszynowe podczas 1 wojny światowej. Wprawdzie karabiny przeciwpancerne z początku 2 wojny światowej były w stanie wyłączyć czołg z walki to jednak ich mała ilość sprawiła że oddziały piechoty w obronie nie mogły powstrzymać żadnego znaczącego ataku pancernego. Polska Armia byla calkiem dobrze wyposażona w broń przeciwpancerna – 37 mm działo Boforsa oraz świetne nowe karabiny przeciwpancerne wz.35 jednak mocne rozsianie broni wzdłuż frontu sprawilo ze nie dalo sie bronic przed skoncentrowanym atakiem pancernym.
Czerwona Armia skupiała obrona przeciwpancerna głównie na użyciu dział przeciwpancernych jednak zbyt rzadkie skupienie też powodowało brak efektywnej obrony.
Początkowy sukces w natarciu spowodował niezla panike I zapoczątkował szybka produkcję 2 rodzajów karabinów przeciwpancernych PTRD I PTRS które pierwszy raz wzięły udział w walce w okolicach Moskwy. Mala ilosc sprzetu sprawiła że Rosjanie z desperacji zaczęli eksperymentowali z użyciem granatów, granatów nasadkowych jak I koktajli mołotowa które miały bardzo małe szanse by chociaz uszkodzić czołg. Jednak coraz większa ilość karabinów które zaczęły napływać z fabryk sprawiły że Rosjanie byli coraz lepsi w zwalczaniu pojazdów pancernych wroga co zostalo zauwazone przez dowództwo Wehrmachtu. Sprawiło to że nowe wersje panzer 3 I 4 miały wzmocniony pancerz przedni do 50mm.
W normalnych warunkach było to wystarczające aby powstrzymać wroga jednak boki czołgów nadal były narażone na penetrację. Doprowadziło to do powstania Ekranów przeciw kumulacyjnych ktore mozna dodawac do czołgów – Daimler-Benz opracował paczki zawierające 5mm ekranów na wieze oraz 10mm ekranów na boki pojazdu. Istniały dwa projekty Schurzen(Fartuchy czołgowe) – ekrany z Płyt miękkiej Stali (Platten) oraz ekrany z siatki drucianej (Drahtgeflecht).
Próbki obu rodzajów zostały poddane testom i stwierdzono że oba rodzaje dodatkowej ochrony są efektywne przeciwko sowieckim karabinom przeciwpancernym. Nie tylko pocisk wytracał prędkość po przebiciu cienkiego pancerza doczepianego, dodatkowo pocisk zmieniał trajektorie I do tego robił się niestabilny w locie co dodatkowo zmniejszało jego możliwości penetracji głównego pancerza. Została wybrana wersja z płyty stalowej bo latwiej bylo zamontowac , przy drucianej wersji nie było jeszcze opracowanego uchwytu a do tego obawiali się że produkcja drucianej wersji dodatkowego pancerza mogla okazać się zbyt obciążająca dla fabryk 3 rzeszy .Schurzen został dodany do panzer 3, panzer4 I stug 3. Tygrys nie potrzebował dodatkowego pancerza z racji mocniej opancerzonych boków które były odporne na penetrację karabinami p.pancernymi.
Występował jednak problem przy użyciu płyt stalowych - zbierały duzo blota , gałęzi kamieni i innych rzeczy które leżały na ziemi, co zapychało przestrzenie między płytami a zawieszeniem .Raporty z pola walki stwierdzały że rzeczywiście boki czołgu były lepiej chronione , ale za to metalowe płyty sprawiały dużo problemów, gięły się przy zderzeniu z jakakolwiek przeszkoda, utrudniały szybka naprawę elementów podwozia, by zatankować czołg trzeba bylo zdjac lewa płytę, zasłaniały widok itp..
Ostatecznie rozwiązano problem instalując pancerz dodatkowy siatkowy na korpusie czołgu a na wieży zostawiano płyty. Dodatkowa zaleta był fakt że pancerz siatkowy ważył 600 kg mniej niż płytowy odpowiednik.
Popularnym mitem jest stwierdzenie że pancerz boczny został dodany jako dodatkowa protekcja przed amerykańskimi bazookami.
Pancerz improwizowany:
W niektórych przypadkach indywidualne załogi czołgu starały się zwiększyć obronność swojego czołgu poprzez dodawanie samoróbek które tak naprawde wcale nie zmniejszały przebijalnosci. Pod koniec wojny popularne było doczepianie gąsienic do nadwozia oraz wieży, doczepianie pni drzew,worki z piaskiem (glownie amerykanie) a w niektórych wypadkach nawet wylewania grubej warstwy betonu .
Oficjalne stanowisko mówi wyraźnie że zabronione są takie przeróbki, w niektórych przypadkach gąsienice doczepione pod odpowiednim kątem pozwalały na lepsza penetracja pancerza ładunkiem kumulacyjnym, a trafienie w czołg pokryty betonem powodował generowanie większej ilości odłamków która była śmiertelna dla żołnierzy znajdujących się niedaleko maszyny. Do tego np. niemieckie czołgi które w późniejszych wersjach miały osiągnięty praktycznie maksymalny udźwig poprzez zwiększenie pancerzy i ekwipunku w stosunku do silnika jakiego uzywaly nie mogły sobie pozwolić na dodatkowe zwiększenie ciężaru czołgu,a np pancerz betonowy dodawał około tonę do wagi pojazdu co mogło zniszczyć silnik a na pewno zwiększyć jego zużycie.
#historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu
