Ostatnio oglądałem jakiś film o Buriacji i było tam powiedziane że ludzie tam wychowani i ukształtowani nie mają żadnego poczucia społecznej sprawczości, żadnego ciągu do działania ku wspólnemu dobru i dlatego wszędzie jest syf. Ludzie uważają że tak długo jak nie mają brudu w mieszkaniu to jest dobrze. A że klatka schodowa, podwórko czy chodnik są zawalone gratami i walającymi się śmieciami? To już nikogo nie obchodzi. No i było mnóstwo komentarzy że jakie to jest krótkowzroczne myślenie bo przecież w końcu nie będą mogli wyjść z tych swoich klitek bo będzie tyle smieci, że nie będzie gdzie chodzić bo wszędzie brud. I to jest logiczne dla kogoś kto ma w sobie zaszczepione jakieś elementarne zasady współżycia społecznego i odpowiedzialności za coś co jest wspólne, ale już dla takich Buriatów to jest jakaś abstrakcja która uniemożliwiałaby komunikację. Jakby ktoś ich spytał czemu tak robią to powiedzieliby pewnie "a co innego mam robić? Tak jest bezpłatnie i u mnie porządek jest".
A dziś obejrzałem sobie krótki dokument o śmieciach tworzonych przez branżę modową i pomyślałem, że w sumie jeśli istnieje inteligentna forma życia we wszechświecie która ma nas na oku, to my jesteśmy jako ludzie na Ziemii dla nich takimi właśnie Buriatami. Żyjemy sobie, zawalamy niezagospodarowane tereny elektrośmieciami, niekupione ciuchy i auta wywozimy na pustynie, jakieś odpady radioaktywne wpieprzamy w ocean, statki swoje odpady wyrzucają do wody. Też bez myślenia o tym że to w sumie jest działanie na krótką metę które odbije się czkawką prędzej czy później.
I podejrzewam że jakby ktoś zadał pytanie "ej, czemu my to robimy, toć my sami sramy we własne gniazdo", to też by było mnóstwo głosów oburzenia i żachnięć w stylu "a masz lepszy i równie tani pomysł?". I też nie byłoby komunikacji.
#przemyslenia #ekologia