**Nazwa gatunkowa:**Pyrus communis L.
Nazwa odmianowa: Dobra szara, Belle Gabrielle, Gute Graue, Szara Bera.
Pochodzenie: Stara dobra Francuska odmiana pochodzenia klasztornego znana od XVII wieku.
Morfologia: Owoce niepozorne, są małe lub średnie. Skóra bardzo twarda posiada szorstką strukturę. W pełnym dojrzewaniu koloru cynamonowo brązowym. (1)
Miąższ: matowobiały do może dochodzić do koloru żółtego, rozpływający się w ustach bardzo soczysty, smak słodko-kwaśny możliwy posmak cynamonu. (1)
Odporność na szkodniki oraz choroby.
– Na rdzę gruszy (Gymnosporangium sabinae) średnioodporna a nawet w złych warunkach podatna.
Należy wtedy usunąć jałowca szczególnie jałowca sabińskiego (Juniperus sabina ) z okolicy. – Na parcha gruszy (Venturia pyrina) praktycznie odporna.
– Na zarazę ogniowo podatna (w celach fitosanitarnych nie należy sadzić obok siebie głogu, gruszy, jarzębiny oraz pigwy).
– Miodówkę gruszową można ograniczyć poprzez nie sadzenie drzew gruszy wokół lasu sosnowego.
Odporność na mróz: Jak to grusz- średnioodporna na mróz.
Zastosowanie: odmiana typowo deserowa, choć dobra też na kompot w syropie lub w Occie.
Wymagania glebowe: jedne z niższych dla grusz może rosnąć na piaszczystej słabej glebie. (3)
Przechowywanie: nie nadaje się na przechowanie, chyba że w formie suszonej.
Zapylacze: Bera Hardego, Bera Bosca, Dobra Ludwika, Faworytka, Paryżanka. (3)
Literatura
(1)”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok
(2)Fotografia-”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok
(3)„Ogród szkolny”, Franciszek Langauer i Eustachy Wołoszczak, 1889 rok
Nazwa odmianowa: Dobra szara, Belle Gabrielle, Gute Graue, Szara Bera.
Pochodzenie: Stara dobra Francuska odmiana pochodzenia klasztornego znana od XVII wieku.
Morfologia: Owoce niepozorne, są małe lub średnie. Skóra bardzo twarda posiada szorstką strukturę. W pełnym dojrzewaniu koloru cynamonowo brązowym. (1)
Miąższ: matowobiały do może dochodzić do koloru żółtego, rozpływający się w ustach bardzo soczysty, smak słodko-kwaśny możliwy posmak cynamonu. (1)
Odporność na szkodniki oraz choroby.
– Na rdzę gruszy (Gymnosporangium sabinae) średnioodporna a nawet w złych warunkach podatna.
Należy wtedy usunąć jałowca szczególnie jałowca sabińskiego (Juniperus sabina ) z okolicy. – Na parcha gruszy (Venturia pyrina) praktycznie odporna.
– Na zarazę ogniowo podatna (w celach fitosanitarnych nie należy sadzić obok siebie głogu, gruszy, jarzębiny oraz pigwy).
– Miodówkę gruszową można ograniczyć poprzez nie sadzenie drzew gruszy wokół lasu sosnowego.
Odporność na mróz: Jak to grusz- średnioodporna na mróz.
Zastosowanie: odmiana typowo deserowa, choć dobra też na kompot w syropie lub w Occie.
Wymagania glebowe: jedne z niższych dla grusz może rosnąć na piaszczystej słabej glebie. (3)
Przechowywanie: nie nadaje się na przechowanie, chyba że w formie suszonej.
Zapylacze: Bera Hardego, Bera Bosca, Dobra Ludwika, Faworytka, Paryżanka. (3)
Literatura
(1)”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok
(2)Fotografia-”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok
(3)„Ogród szkolny”, Franciszek Langauer i Eustachy Wołoszczak, 1889 rok
Zaloguj się aby komentować