Kolejny wpis będący krótką opinią na temat albumu
Ostatnim razem miałem okazję przesłuchać Kwiatu Jabłoni oraz The Weekend, dzisiaj przyszedł czas na płytę dość kontrowersyjną, ale napewno ciekawą, czyli...
Na album natrafiłem kompletnie przypadkowo, choć co nie co słyszałem o Lizzo, o której było dość głośno przez jej różne wypowiedzi czy filmiki, w których pokazywała swoją akceptację i miłość do swojego większego ciała. Persona ciekawa i napewno dzieląca ludzi na tych, którzy patrzą optymistycznie na to co robi, jak i na tych oceniających jej działania sceptycznie. Ale skupmy się na albumie.
Proszę państwa, dlaczego dopiero teraz odkryłem ten różnorodny i tak rytmiczny album z 2019 roku, to ja nawet nie wiem. Ale nie ma co drążyć, trzeba się zachwycać, bo Lizzo po prostu tutaj wymiata.
Realizacyjnie to gatunkowy misz-masz: soulu, hip-hopu, R&B oraz popu. Nie ma opcji by natknąć się tutaj na nudę (no chyba, że ktoś nie lubi wymienionych wyżej gatunków). Wszędzie brzmi ciekawy rytm pełen energii, po którym chętnie potupie się nóżką. Jeszcze Lizzo ma na dodatek głos o kilku barwach, który wręcz hipnotyzuje. Czyli jest różnorodnie, bez monotonii. O to tutaj chodzi.
Co do liryczności to jest to jeden wielki list do miłości do samego siebie, akceptacji tego kim się jest i próba zignorowania osób, które nas niepotrzebnie oceniają. Myślę, że tekstowo są to rzeczy dość ważne, bo przecież każdy chcę na tym świecie czuć się kochanym.
Mam nadzieję, że Lizzo nie poprzestanie i jej kolejne albumy będą tak samo barwne realizacyjnie jak ten. Miłej reszty dnia!
Ostatnim razem miałem okazję przesłuchać Kwiatu Jabłoni oraz The Weekend, dzisiaj przyszedł czas na płytę dość kontrowersyjną, ale napewno ciekawą, czyli...
Na album natrafiłem kompletnie przypadkowo, choć co nie co słyszałem o Lizzo, o której było dość głośno przez jej różne wypowiedzi czy filmiki, w których pokazywała swoją akceptację i miłość do swojego większego ciała. Persona ciekawa i napewno dzieląca ludzi na tych, którzy patrzą optymistycznie na to co robi, jak i na tych oceniających jej działania sceptycznie. Ale skupmy się na albumie.
Proszę państwa, dlaczego dopiero teraz odkryłem ten różnorodny i tak rytmiczny album z 2019 roku, to ja nawet nie wiem. Ale nie ma co drążyć, trzeba się zachwycać, bo Lizzo po prostu tutaj wymiata.
Realizacyjnie to gatunkowy misz-masz: soulu, hip-hopu, R&B oraz popu. Nie ma opcji by natknąć się tutaj na nudę (no chyba, że ktoś nie lubi wymienionych wyżej gatunków). Wszędzie brzmi ciekawy rytm pełen energii, po którym chętnie potupie się nóżką. Jeszcze Lizzo ma na dodatek głos o kilku barwach, który wręcz hipnotyzuje. Czyli jest różnorodnie, bez monotonii. O to tutaj chodzi.
Co do liryczności to jest to jeden wielki list do miłości do samego siebie, akceptacji tego kim się jest i próba zignorowania osób, które nas niepotrzebnie oceniają. Myślę, że tekstowo są to rzeczy dość ważne, bo przecież każdy chcę na tym świecie czuć się kochanym.
Mam nadzieję, że Lizzo nie poprzestanie i jej kolejne albumy będą tak samo barwne realizacyjnie jak ten. Miłej reszty dnia!
@Popkulturnik_Kulturnik dooobre, nie słyszałem wcześniej
Zaloguj się aby komentować