Jest uśmiechnięty, dobrze radzi sobie w pracy, ale skrycie cierpi… Tak wygląda depresja wysokofunkcjonująca

Depresja jest chorobą kojarzoną zwykle ze smutkiem, brakiem motywacji i sił do działania, niechęcią do kontaktów z innymi ludźmi, brakiem chęci do życia. Jednak nie wszystkie przypadki depresji pozwalają na łatwe postawienie diagnozy. Osoby z depresją wysokofunkcjonującą wydają się na pozór zadowolone ze swojego życia. Mogą realizować się zawodowo i udzielać towarzysko, jednocześnie odczuwając głęboki smutek i całkowity brak przyjemności. Jak rozpoznać taki przypadek i w jaki sposób powinna przebiegać terapia?

Czym jest depresja wysokofunkcjonująca?

Depresja wysokofunkcjonująca bywa nazywana również maskowaną albo uśmiechniętą. Określenia te wynikają ze specyficznych objawów, jakie daje to zaburzenie. Osoby dotknięte depresją wysokofunkcjonującą odczuwają głęboki smutek, melancholię, anhedonię, a także spadek motywacji, poczucie bezsensu, w skrajnych przypadkach również niechęć do własnego życia. Potrafią jednak skutecznie maskować przed otoczeniem objawy, które odczuwają. Często nawet osoby najbliższe nie wiedzą, z jakimi dolegliwościami mierzy się chory na co dzień.



Osoba taka może sprawiać wrażenie pochłoniętej pracą, osiągającej sukcesy zawodowe. Może to również być ktoś uważany za duszę towarzystwa. Ukrywanie objawów często również przed samym sobą i wypieranie narastającego problemu powodować może piętrzenie się dolegliwości psychosomatycznych.

Chory może zacząć cierpieć z powodu zaburzeń odżywiania i bezsenności. Możliwe jest też częstsze odczuwanie irytacji, wybuchy złości lub przeciwnie – narastająca apatia. Ze względu na to, że objawy fizyczne są zdecydowanie mniej nasilone niż w przypadku klasycznej depresji klinicznej, diagnostyka jest zwykle utrudniona, a depresję stwierdza się zwykle dopiero po około dwóch latach od wystąpienia objawów.

Na czym polega terapia depresji wysokofunkcjonującej?

Terapia depresji wysokofunkcjonującej wymaga skutecznej diagnostyki. Konieczne jest więc przyznanie przez samego pacjenta, że stan, w którym się znajduje, nie jest fizjologiczny i wymaga pomocy. Na szczęście depresja wysokofunkcjonująca jest możliwa do wyleczenia. Dobre efekty przynosi zazwyczaj połączenie psychoterapii, zwykle w nurcie behawioralno-poznawczym, z farmakoterapią. Tabletki na depresję w takich przypadkach zwykle okazują się skuteczne. Warto poszukać również wsparcia u osób bliskich. Często początkiem skutecznego radzenia sobie z problemem jest przyznanie, że nie wszystko jest w porządku.

Czym jest anhedonia?

Anhedonia to rodzaj zaburzenia psychicznego, polegający na braku odczuwania jakiejkolwiek przyjemności. Niegdyś uważano, że anhedonia jest po prostu rodzajem osobowości i że niektórzy ludzie nie odczuwają przyjemności z otaczającego świata czy własnego życia. Obecnie wiadomo jednak, że przyczyny anhedonii mogą być dwie.
Po pierwsze, może być to jeden z objawów zaburzeń depresyjnych lub lękowych i wówczas mówi się o anhedonii pierwotnej. Zdarza się również, że stan taki jest efektem ubocznym przyjmowania leków przeciwdepresyjnych. Antydepresanty pomagają choremu wyjść z ciężkiej postaci depresji, jednak w okresie remisji może dojść do osłabienia odczuwania przyjemności, apatii, wrażenia przytłumienia lub całkowitej niemożności odczuwania emocji, zwłaszcza tych pozytywnych.

Czy możliwe jest wyleczenie anhedonii?   

Brak odczuwania wszelkiej przyjemności zdecydowanie pogarsza jakość życia. Na szczęście leczenie anhedonii jest możliwe. To, jak wyglądać powinna terapia, zależy głównie od przyczyny zaburzeń. Jeśli anhedonia ma charakter pierwotny, pomocna jest zwykle odpowiednio dobrana farmakoterapia i psychoterapia. Jeśli natomiast jest ona efektem ubocznym przyjmowania antydepresantów, może minąć samoistnie wraz z upływem czasu bądź po zmianie dotychczas przyjmowanych leków na inne. Dobrze zaopatrzona apteka internetowa może stanowić źródło suplementów diety i preparatów ziołowych, stanowiących uzupełnienie prowadzonego leczenia.