I Wojna Światowa na Pacyfiku część 12 na podstawie SIR JULIAN S. CORBETT "HISTORY OF THE GREAT WAR: NAVAL OPERATIONS vol I"
#iwojnaswiatowa #historia #pierwszawojnaswiatowa #1wojnaswiatowa #ciekawostkihistoryczne #Tsingtao
Poprzednio pod tagiem #Tsingtao pisałem że w Meksyku przed wybuchem wojny trwała rewolucja i większość krajów wysłało tam swoje okręty aby "zadbały o interesy swoich obywateli", w szczególności aby mogły ich ewentualnie ewakuować. Niemcy na stałe trzymały tam po jednym lekkim krążowniku na wschodnim (Atlantyckim) i zachodnim (Pacyficznym) wybrzeżu. Krążowniki takie były co jakiś czas wymieniane na nowe, czekając aż ten drugi przybędzie do Meksyku.
W chwili wybuchu wojny w tym rejonie był krążownik "Dresden" który kończył operację ewakuacji prezydenta Meksyku Huertę do Kingston na Jamajce i nowoprzybyły "Karlsruhe".
Natychmiast po wybuchu wojny okręty te zaczęły działania krążownicze (tzn. pirackie) na Karaibach zmierzając w kierunku południowym. W pościg za nimi udała się eskadra krążowników Admirała Christophera Cradocka, mającą swą bazę na Bermudach. W ślad za "Dresden" i "Karlsruhe" eskadra ta przeniosła się na południe, przekraczając równik i operowała na szlakach morskich w pobliżu Brazylii gdy w połowie września otrzymała poniższą depeszę:
„Od Admiralicji do Kontra Admirała "Good Hope", za pośrednictwem brytyjskiego ministra w Rio. (Wysłano 14 września 1914, 17:50)
Istnieje duże prawdopodobieństwo, że „Scharnhorst” i „Gneisenau” dotrą do Cieśniny Magellana lub na zachodnie wybrzeże Ameryki Południowej. Niemcy rozpoczęli handel na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej. Pozostawić wystarczające siły do rozprawienia się z "Dresden" i "Karlsruhe". Skoncentrować eskadrę wystarczająco silną, aby stawić czoła „Scharnhorstowi” i „Gneisenau”, czyniąc Falklandy swoją bazą węglową. „Canopus” [pancernik działa 305 mm] jest teraz w drodze do Abrolhos [ 17°58'17"S 38°42'5"W]. „Defence” dołącza do Was z Morza Śródziemnego. Dopóki nie dołączy „Defence”, zatrzymać co najmniej „Canopus” i jeden okręt klasy "County" przy swoim okręcie flagowym. Gdy tylko zdobędziesz przewagę, przeszukaj Cieśninę Magellana eskadrą, będąc gotowym do powrotu i osłonięcia River Plate, lub według informacji przeszukaj na północ aż do Valparaiso [33° 2'7"S 71°36'57.42"W], niszcz niemiecki handel i zniszcz niemieckie krążowniki. Należy przeszukać kotwicowisko w okolicach Golfo Nuevo [42°43'4"S 64°33'46"W] i Egg Harbor. Węglowce są zamawiane na Falklandy [51°41'23"S 57°50'7"W]. Rozważ, czy węglowce z Abrolhos nie powinny zostać skierowane na południe.
Admirał Cradock zebrał swoją eskadrę w pobliżu Cape Virgins [52°20'11"S 68°20'47"W] 27 września ("Good Hope", "Monmouth", "Glasgow" i "Otranto") i wpłynął do Cieśniny Magellana z zamiarem uzyskania dalszych informacji wywiadowczych w Punta Arenas [53°10'15"S 70°54'9"W]. Po drodze nieustannie przechwytywał sygnały wywoławcze niemieckich okrętów wojennych i statków handlowych. Nie udało się ich rozszyfrować, lecz po przybyciu do Punta Arenas 28 września dowiedział się od naszego Konsula, że wróg prawdopodobnie wykorzystywał Zatokę Orange [55°31'23"S 68° 3'5"W] jako bazę. Okazało się ponadto, że jeden ze statków handlowych w porcie [Punta Arenas] wypłynął niedawno z dużą ilością żywego inwentarza i świeżym zapasem, a kilka dni później wrócił pusty. Istniało więc duże prawdopodobieństwo, że w końcu Admirał dopadnie "Dresdena" i natychmiast zdecydował się zaatakować.
Informując przebywającego tam chilijskiego admirała, że płynie do Valparaiso, po północy wymknął się bez świateł i skierował się w stronę trudnego kanału Cockburn [54°19'S 71°30'W]. Przez cały czas wiedziano, że jest niebezpieczny i od 1820 roku nie był badany, ale dla admirała liczył się czas i zdecydował się zaryzykować. Nie było to łatwe zadanie. „Zdolności nawigacyjne komandora Scotta” – napisał później admirał w swoim raporcie – „w pilotowaniu eskadry w trudnych warunkach pogodowych, ze sporadycznymi burzami śnieżnymi, przez ten mały wyznaczony na mapie kanał, a także w celu zapewnienia dotarcia o świcie do zatoki Orange Bay, wokół Przylądka "False Horn" wśród skał Barneveldt podczas burz śnieżnych i ciemności, zasługują na jak najbardziej przychylny komentarz." Sprawa jednak została wykonana i admirał miał prawo zrobić niespodziankę, której z całą pewnością się spodziewał. Pomysł był taki, że prawdopodobnie oprócz „Dresdena” znajdowały się tam także „Leipzig” i „Nürnberg” ze statkami zaopatrzeniowymi i węglowcami. Zatoka miała kilka dobrych wyjść i należało w miarę możliwości rozmieścić siły tak, aby obstawić je wszystkie. Zmuszano więc okręty do stopniowego okrążania tego miejsca z różnych stron, a następnie na dany sygnał każdy wpadał osobnym wejściem...
Ale nic tam nie było. Zatoka była pusta, a szalupa wysłana na brzeg nie mogła znaleźć śladów obecności wroga. Rozczarowanie było poważne, ale szybko wyczuto nowy trop. Przechwycono radiowe wiadomości przesyłane między władzami peruwiańskimi i chilijskimi, stwierdzające, że poprzedniego dnia dwa niemieckie krążowniki były u południowego wybrzeża Peru [4 tys. km na północ].
Zanim jednak można było podjąć jakiekolwiek działania, trzeba było udać się na Falklandy [51°41'23"S 57°50'7"W] po węgiel. Dopiero 3 października „Glasgow” i „Monmouth” mogły ponownie dołączyć do "Otranto", który pozostał w cieśninie Magellana w Punta Arenas. Tutaj przechwycił różne wiadomości, które zdawały się wskazywać, że jakieś statki wroga znajdowały się na Hermite Islands [55°51'35"S 67°35'33"W], na zachód od przylądka Horn. Dlatego admirał udał się tam natychmiast z dużą szybkością i rozkazał dywizjonowi "Glasgow" spotkać się z nim na wyspie położonej mniej więcej na zachód. Wszystkie statki zostały znacznie opóźnione z powodu gwałtownej pogody. Sytuacja była teraz najgorsza i ruch mógł zostać przeprowadzony jedynie poprzez walkę z żywiołem, jakie mogą wyrządzić morza tego regionu. Znowu nic nie znaleziono, więc admirał nakazał kapitanowi Luce ["Glasgow"] wznowić wyprawę na północ ze swoją dywizją aż do Valparaiso i spróbować zdobyć zapasy i ciepłą odzież. On sam w "Good Hope" pozostał, aby jeszcze raz zajrzeć do Orange Bay, ale znalazł jedynie zeszyt z zapiskami, na których widniała informacja, że "Dresden" był tam 8, 9 i 10 września [kiedy on był jeszcze u wybrzeży Brazylii].
Sytuacja została jednak teraz jasno zdefiniowana, gdyż dzień przed tym, jak admirał Cradock zaczął przeszukiwać Wyspy Hermite, stacja radiowa Fidżi przechwyciła wiadomość ze „Scharnhorst” i Admirał von Spee płynął na Wyspę Wielkanocną [27° 6'18"S 109°21'4"W]. W tym samym czasie z Nowej Zelandii poinformowano, że admirał von Spee wywoływał radiowo krążownik "Dresden". Admiralicja natychmiast przekazała tę informację admirałowi Cradockowi, prosząc go, aby był przygotowany na spotkanie ze "Scharnhorstem" i "Gneisenau", a być może także z „Dresdenem” razem z nimi, oraz że „Canopus”, który dotarł do Abrolhos [u wybrzeży Brazylii], miał „towarzyszyć Glasgow, Monmouth i "Otranto" oraz statkom mającym wspólnie szukać i chronić handel w tamtym rejonie".
https://alchetron.com/HMS-Canopus-(1897)#hms-canopus-1897-90e5a02f-6ec4-4e19-a5aa-701b3bcc560-resize-750.jpg
#iwojnaswiatowa #historia #pierwszawojnaswiatowa #1wojnaswiatowa #ciekawostkihistoryczne #Tsingtao
Poprzednio pod tagiem #Tsingtao pisałem że w Meksyku przed wybuchem wojny trwała rewolucja i większość krajów wysłało tam swoje okręty aby "zadbały o interesy swoich obywateli", w szczególności aby mogły ich ewentualnie ewakuować. Niemcy na stałe trzymały tam po jednym lekkim krążowniku na wschodnim (Atlantyckim) i zachodnim (Pacyficznym) wybrzeżu. Krążowniki takie były co jakiś czas wymieniane na nowe, czekając aż ten drugi przybędzie do Meksyku.
W chwili wybuchu wojny w tym rejonie był krążownik "Dresden" który kończył operację ewakuacji prezydenta Meksyku Huertę do Kingston na Jamajce i nowoprzybyły "Karlsruhe".
Natychmiast po wybuchu wojny okręty te zaczęły działania krążownicze (tzn. pirackie) na Karaibach zmierzając w kierunku południowym. W pościg za nimi udała się eskadra krążowników Admirała Christophera Cradocka, mającą swą bazę na Bermudach. W ślad za "Dresden" i "Karlsruhe" eskadra ta przeniosła się na południe, przekraczając równik i operowała na szlakach morskich w pobliżu Brazylii gdy w połowie września otrzymała poniższą depeszę:
„Od Admiralicji do Kontra Admirała "Good Hope", za pośrednictwem brytyjskiego ministra w Rio. (Wysłano 14 września 1914, 17:50)
Istnieje duże prawdopodobieństwo, że „Scharnhorst” i „Gneisenau” dotrą do Cieśniny Magellana lub na zachodnie wybrzeże Ameryki Południowej. Niemcy rozpoczęli handel na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej. Pozostawić wystarczające siły do rozprawienia się z "Dresden" i "Karlsruhe". Skoncentrować eskadrę wystarczająco silną, aby stawić czoła „Scharnhorstowi” i „Gneisenau”, czyniąc Falklandy swoją bazą węglową. „Canopus” [pancernik działa 305 mm] jest teraz w drodze do Abrolhos [ 17°58'17"S 38°42'5"W]. „Defence” dołącza do Was z Morza Śródziemnego. Dopóki nie dołączy „Defence”, zatrzymać co najmniej „Canopus” i jeden okręt klasy "County" przy swoim okręcie flagowym. Gdy tylko zdobędziesz przewagę, przeszukaj Cieśninę Magellana eskadrą, będąc gotowym do powrotu i osłonięcia River Plate, lub według informacji przeszukaj na północ aż do Valparaiso [33° 2'7"S 71°36'57.42"W], niszcz niemiecki handel i zniszcz niemieckie krążowniki. Należy przeszukać kotwicowisko w okolicach Golfo Nuevo [42°43'4"S 64°33'46"W] i Egg Harbor. Węglowce są zamawiane na Falklandy [51°41'23"S 57°50'7"W]. Rozważ, czy węglowce z Abrolhos nie powinny zostać skierowane na południe.
Admirał Cradock zebrał swoją eskadrę w pobliżu Cape Virgins [52°20'11"S 68°20'47"W] 27 września ("Good Hope", "Monmouth", "Glasgow" i "Otranto") i wpłynął do Cieśniny Magellana z zamiarem uzyskania dalszych informacji wywiadowczych w Punta Arenas [53°10'15"S 70°54'9"W]. Po drodze nieustannie przechwytywał sygnały wywoławcze niemieckich okrętów wojennych i statków handlowych. Nie udało się ich rozszyfrować, lecz po przybyciu do Punta Arenas 28 września dowiedział się od naszego Konsula, że wróg prawdopodobnie wykorzystywał Zatokę Orange [55°31'23"S 68° 3'5"W] jako bazę. Okazało się ponadto, że jeden ze statków handlowych w porcie [Punta Arenas] wypłynął niedawno z dużą ilością żywego inwentarza i świeżym zapasem, a kilka dni później wrócił pusty. Istniało więc duże prawdopodobieństwo, że w końcu Admirał dopadnie "Dresdena" i natychmiast zdecydował się zaatakować.
Informując przebywającego tam chilijskiego admirała, że płynie do Valparaiso, po północy wymknął się bez świateł i skierował się w stronę trudnego kanału Cockburn [54°19'S 71°30'W]. Przez cały czas wiedziano, że jest niebezpieczny i od 1820 roku nie był badany, ale dla admirała liczył się czas i zdecydował się zaryzykować. Nie było to łatwe zadanie. „Zdolności nawigacyjne komandora Scotta” – napisał później admirał w swoim raporcie – „w pilotowaniu eskadry w trudnych warunkach pogodowych, ze sporadycznymi burzami śnieżnymi, przez ten mały wyznaczony na mapie kanał, a także w celu zapewnienia dotarcia o świcie do zatoki Orange Bay, wokół Przylądka "False Horn" wśród skał Barneveldt podczas burz śnieżnych i ciemności, zasługują na jak najbardziej przychylny komentarz." Sprawa jednak została wykonana i admirał miał prawo zrobić niespodziankę, której z całą pewnością się spodziewał. Pomysł był taki, że prawdopodobnie oprócz „Dresdena” znajdowały się tam także „Leipzig” i „Nürnberg” ze statkami zaopatrzeniowymi i węglowcami. Zatoka miała kilka dobrych wyjść i należało w miarę możliwości rozmieścić siły tak, aby obstawić je wszystkie. Zmuszano więc okręty do stopniowego okrążania tego miejsca z różnych stron, a następnie na dany sygnał każdy wpadał osobnym wejściem...
Ale nic tam nie było. Zatoka była pusta, a szalupa wysłana na brzeg nie mogła znaleźć śladów obecności wroga. Rozczarowanie było poważne, ale szybko wyczuto nowy trop. Przechwycono radiowe wiadomości przesyłane między władzami peruwiańskimi i chilijskimi, stwierdzające, że poprzedniego dnia dwa niemieckie krążowniki były u południowego wybrzeża Peru [4 tys. km na północ].
Zanim jednak można było podjąć jakiekolwiek działania, trzeba było udać się na Falklandy [51°41'23"S 57°50'7"W] po węgiel. Dopiero 3 października „Glasgow” i „Monmouth” mogły ponownie dołączyć do "Otranto", który pozostał w cieśninie Magellana w Punta Arenas. Tutaj przechwycił różne wiadomości, które zdawały się wskazywać, że jakieś statki wroga znajdowały się na Hermite Islands [55°51'35"S 67°35'33"W], na zachód od przylądka Horn. Dlatego admirał udał się tam natychmiast z dużą szybkością i rozkazał dywizjonowi "Glasgow" spotkać się z nim na wyspie położonej mniej więcej na zachód. Wszystkie statki zostały znacznie opóźnione z powodu gwałtownej pogody. Sytuacja była teraz najgorsza i ruch mógł zostać przeprowadzony jedynie poprzez walkę z żywiołem, jakie mogą wyrządzić morza tego regionu. Znowu nic nie znaleziono, więc admirał nakazał kapitanowi Luce ["Glasgow"] wznowić wyprawę na północ ze swoją dywizją aż do Valparaiso i spróbować zdobyć zapasy i ciepłą odzież. On sam w "Good Hope" pozostał, aby jeszcze raz zajrzeć do Orange Bay, ale znalazł jedynie zeszyt z zapiskami, na których widniała informacja, że "Dresden" był tam 8, 9 i 10 września [kiedy on był jeszcze u wybrzeży Brazylii].
Sytuacja została jednak teraz jasno zdefiniowana, gdyż dzień przed tym, jak admirał Cradock zaczął przeszukiwać Wyspy Hermite, stacja radiowa Fidżi przechwyciła wiadomość ze „Scharnhorst” i Admirał von Spee płynął na Wyspę Wielkanocną [27° 6'18"S 109°21'4"W]. W tym samym czasie z Nowej Zelandii poinformowano, że admirał von Spee wywoływał radiowo krążownik "Dresden". Admiralicja natychmiast przekazała tę informację admirałowi Cradockowi, prosząc go, aby był przygotowany na spotkanie ze "Scharnhorstem" i "Gneisenau", a być może także z „Dresdenem” razem z nimi, oraz że „Canopus”, który dotarł do Abrolhos [u wybrzeży Brazylii], miał „towarzyszyć Glasgow, Monmouth i "Otranto" oraz statkom mającym wspólnie szukać i chronić handel w tamtym rejonie".
https://alchetron.com/HMS-Canopus-(1897)#hms-canopus-1897-90e5a02f-6ec4-4e19-a5aa-701b3bcc560-resize-750.jpg
Zaloguj się aby komentować