Encyklopedia mitologii japońskiej
162/1000- Iso onna
Iso onna to niezwykle niebezpieczne istoty znane na wyspie Kiusiu jak i na terenach zachodniej Japonii. Żywią się krwią swoich ofiar, którymi z reguły stają się miejscowi rybacy, a także przypadkowi wędrowcy, którzy zapuszczą się na teren łowiecki iso onny. Podczas polowań bardzo często wybierają skaliste plaże, gdzie starają się zwabić przyszły posiłek.
Zwykle są przedstawiane jako urodziwe kobiety, które wyglądają, jakby przed momentem brały morską kąpiel. Ich włosy są wyjątkowo długie, często sięgające praktycznie do samej ziemi. Od pasa w górę spokojnie można uznać je za zwykłe kobiety, jednakże od pasa w dół ich ciało nabiera lekko przezroczystego wyglądu, co po bliższym zbadaniu zdradza ich ponadnaturalne pochodzenie. Niektóre relacje sugerują, że mogą stać się na tyle duże, by móc miażdżyć statki na morzu niczym inny znany byt, umi bozu. Mają także umiejętność perfekcyjnego wtapiania się w otoczenie, jeśli nie chcą zostać zauważone.
Iso onna podczas łowów przesiadują na plaży wpatrując się nieustannie w morze. Jeśli ktoś decyduje się do nich podejść i zagaić rozmowę, odwracają się i wydają z siebie przeszywający wrzask, który ogłusza ich ofiarę. Następnie przy pomocy włosów wciągają swoją ofiarę do morza. Na koniec tymi samymi włosami wysysają całą krew z ciała nieszczęśnika.
Inną metodą polowań jest wykorzystywanie przez iso onna skalistych klifów. Istoty często przesiadują na ich szczytach śpiewając niezwykle hipnotyzującym głosem. Śpiew słyszany przez będącą w pobliżu osobę wprowadzi ją w trans i pokieruje w stronę źródła dźwięku. Taka osoba będzie podążać w kierunku dźwięku kompletnie ignorując niebezpieczeństwo upadku z klifu. Zwykle w ten sposób kończy się ta podróż, a iso onna otrzymuje niemal darmowy posiłek.
Byty te można spotkać również głęboko na morzu, gdzie podobnie jak na lądzie chwytają ofiary za pomocą włosów i wysysają ich krew. Najczęściej są one spotykane w okresie święta Obon oraz w okolicach Nowego Roku, kiedy to granica pomiędzy światem żywych i umarłych jest najłatwiejsza do przekroczenia.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
162/1000- Iso onna
Iso onna to niezwykle niebezpieczne istoty znane na wyspie Kiusiu jak i na terenach zachodniej Japonii. Żywią się krwią swoich ofiar, którymi z reguły stają się miejscowi rybacy, a także przypadkowi wędrowcy, którzy zapuszczą się na teren łowiecki iso onny. Podczas polowań bardzo często wybierają skaliste plaże, gdzie starają się zwabić przyszły posiłek.
Zwykle są przedstawiane jako urodziwe kobiety, które wyglądają, jakby przed momentem brały morską kąpiel. Ich włosy są wyjątkowo długie, często sięgające praktycznie do samej ziemi. Od pasa w górę spokojnie można uznać je za zwykłe kobiety, jednakże od pasa w dół ich ciało nabiera lekko przezroczystego wyglądu, co po bliższym zbadaniu zdradza ich ponadnaturalne pochodzenie. Niektóre relacje sugerują, że mogą stać się na tyle duże, by móc miażdżyć statki na morzu niczym inny znany byt, umi bozu. Mają także umiejętność perfekcyjnego wtapiania się w otoczenie, jeśli nie chcą zostać zauważone.
Iso onna podczas łowów przesiadują na plaży wpatrując się nieustannie w morze. Jeśli ktoś decyduje się do nich podejść i zagaić rozmowę, odwracają się i wydają z siebie przeszywający wrzask, który ogłusza ich ofiarę. Następnie przy pomocy włosów wciągają swoją ofiarę do morza. Na koniec tymi samymi włosami wysysają całą krew z ciała nieszczęśnika.
Inną metodą polowań jest wykorzystywanie przez iso onna skalistych klifów. Istoty często przesiadują na ich szczytach śpiewając niezwykle hipnotyzującym głosem. Śpiew słyszany przez będącą w pobliżu osobę wprowadzi ją w trans i pokieruje w stronę źródła dźwięku. Taka osoba będzie podążać w kierunku dźwięku kompletnie ignorując niebezpieczeństwo upadku z klifu. Zwykle w ten sposób kończy się ta podróż, a iso onna otrzymuje niemal darmowy posiłek.
Byty te można spotkać również głęboko na morzu, gdzie podobnie jak na lądzie chwytają ofiary za pomocą włosów i wysysają ich krew. Najczęściej są one spotykane w okresie święta Obon oraz w okolicach Nowego Roku, kiedy to granica pomiędzy światem żywych i umarłych jest najłatwiejsza do przekroczenia.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
Zaloguj się aby komentować