Dziki Bill Hickok (James Butler Hickok) to kolejna z legend Dzikiego Zachodu.
Urodził się 27 maja 1837 roku w Troy Grove w stanie Illinois. Już w młodości cechował go niespokojny duch.
Był hazardzistą, pracował jako woźnica dyliżansu, a nawet zwiadowca Unii podczas wojny secesyjnej. Zasłynął swymi umiejętnościami strzeleckimi i błyskawicznym refleksem. Krótko mówiąc, był rewolwerowcem z krwi i kości.
Jeden z najgłośniejszych pojedynków miał miejsce w lipcu 1865 roku, w mieście Springfield w stanie Missouri. Podczas gry w pokera doszło do "różnicy poglądów" i Hickok zastrzelił niejakiego Davisa Tutta. Po tym zdarzeniu reputacja Dzikiego Billa tylko się umocniła
Kolejny ważny rozdział w życiu Hickoka to rola stróża prawa w Hays City i Abilene w stanie Kansas, gdzie pełnił funkcje szeryfa i marshalla. Nie były to najbezpieczniejsze miejsca na świecie, Bill codziennie stawał w obliczu niebezpieczeństwa. Warto jednak podkreślić, że sama jego obecność często przyczyniała się do utrzymania spokoju, ponieważ potencjalni przeciwnicy dobrze wiedzieli, że mają do czynienia z kimś, kto bardzo sprawnie posługuje się bronią i nie będzie się obcyndalał w tańcu.
Legenda skończyła się (a może zaczęła?) 2 sierpnia 1876 roku w Deadwood, na Terytorium Dakoty (obecnie Dakota Południowa).
Dziki Bill został zastrzelony przez Jacka McCalla w saloonie Nuttal & Mann's. Według relacji świadków, Hickok siedział na krześle, grając w pokera, kiedy McCall wszedł do przybytku, stanął za nim, wyjął rewolwer i strzelił mu w tył głowy.
Motywem były osobiste porachunki. McCall obwiniał Hickoka o zabicie swojego brata i chciał się zemścić. Został aresztowany, osądzony i skazany na śmierć przez powieszenie, jednak wyrok został unieważniony z powodu błędów proceduralnych. Drugi proces zakończył się jego uniewinnieniem.
Mówi się, że ostatnimi kartami w ręku Hickoka były dwie pary: czarne asy i czarne ósemki (oraz walet lub dama karo, nie wiadomo). Od tamtej pory ten układ zwany jest dead man's hand.
#mortadelanadzikimzachodzie #ciekawostkihistoryczne