Dlaczego zwisają nam jądra?
W chwi­li na­ro­dzin ludz­kie jądra znaj­du­ją się wewnątrz pod­brzu­sza chłop­ca, w po­bli­żu narządów ukła­du mo­czo­we­go, ale w ciągu pierwsze­go roku życia mi­gru­ją przez jamę brzuszną do mosz­ny. Owa mi­gra­cja two­rzy tzw. kanał pa­chwi­no­wy – słaby punkt w ścia­nie brzucha. To samo dzie­je się u wielu in­nych ssa­ków, ale bez ne­ga­tyw­nych kon­se­kwen­cji. Po­nie­waż czło­wiek po­ru­sza się w po­sta­wie wy­pro­sto­wa­nej, gra­wi­ta­cja cią­gnie nasze wnętrz­no­ści w dół. Czasa­mi je­li­ta prze­ci­ska­ją się przez kanał pachwino­wy i zo­sta­ją od­cię­te od prze­pły­wu krwi, co koń­czy się nie­bez­piecz­ną, cza­sa­mi śmier­tel­ną dole­gli­wo­ścią.
Ta dziw­na droga, którą prze­by­wa­ją jądra większości ssa­ków, jest po­zo­sta­ło­ścią po ograniczeniach roz­wo­jo­wych oraz hi­sto­rii ewolucyj­nej. U niektó­rych ssa­ków, włą­cza­jąc w to del­fi­ny, sło­nie i pan­cer­ni­ki, jądra po­zo­sta­ją w jamie brzusz­nej, po­nie­waż jed­nak do pra­wi­dło­we­go funk­cjonowania i pro­duk­cji sper­my u więk­szo­ści ssaków jest po­trzeb­na niż­sza tem­pe­ra­tu­ra, ich jądra zwi­sa­ją z dala od resz­ty ciała, tam, gdzie jest chłod­niej. Ryby rów­nież mają jądra scho­wa­ne w jamie ciała. Po­nie­waż ssaki i ryby miały wspólne­go przod­ka – rybę ży­ją­cą ponad 376 milio­nów lat temu – nasze jądra za­czy­na­ją z tego sa­me­go punk­tu roz­wo­jo­we­go, we­wnątrz podbrzusza, jako po­zo­sta­łość po na­szym życiu w wo­dzie.
Fragmenty książki Pierwsze kroki. Jak staliśmy się ludźmi
#ciekawostki #czlowiek