#disney #film #sztuka

Rzecz w tych wszystkich remake’ach Disneya polega na tym, że większość z nich sprawia wrażenie, jakby ktoś powiedział: „Zrobię aktorski remake Krzyku Edvarda Muncha”, a potem po prostu zrobił zdjęcie jakiegoś losowego łysego faceta krzyczącego na moście. Wszystkie elementy są niby na miejscu, ale zmienia wszystkie ekspresjonistyczne aspekty na rzecz „realizmu”, tracąc przy tym większość tego, co sprawiło, że Krzyk jest jednym z najważniejszych, jeśli nie najważniejszym dziełem norweskiego ekspresjonizmu. Może zachowuje ogólną kompozycję i wprowadza drobne zmiany – wystarczające, by wydawało się to trochę inne, ale niewystarczające, by miało to jakiekolwiek znaczenie. Zmienia długie rękawy na krótsze albo dodaje nową postać w tle, która ostatecznie nie będzie miała żadnego znaczenia. Ale giną kolory, kształty, pociągnięcia pędzla, styl.

To po prostu nijakie zdjęcie faceta krzyczącego, które ma jakąkolwiek wartość głównie dlatego, że odbiorcy i tak już znają oryginalne dzieło.

Źródło:
https://jkatnayc.tumblr.com/post/185256349221/the-thing-abouth-all-these-disney-remakes-is-that