@Al-3_x było nie było to jakieś tam sadystyczne zapędy ma każdy i to też nie bierze się z powietrza, że lubimy o morderstwach czytać, oglądać w filmie albo serialu albo popełniać cyberzabójstwa na komputerze. Gdzie dawniej też zabijanie było celebrowane podczas egzekucji czy podczas składania ofiar dla bogów, obecnie mamy do tego po prostu wystarczająco dobre zamienniki.

Ale do bycia takim czystym seryjnym mordercą jednak już trzeba mieć "talent", bo o ile grupowe, stadne zachowania gdzie emocje się rozmywają na wszystkich to jest jedna rzecz tak takie personalne zabójstwa i się nimi upajanie to absolutnie nie jest coś co teoretycznie drzemie w każdym z nas. Gdybyśmy byli aż tak krwiożerczy to po prostu nigdy byśmy cywilizacji nie zawiązali. Gdzie jasne, człowiek ma naturalnie tendencje do agresji czy sadyzmu ale nigdy typ zabójcy nie były widziany jako coś normalnego. W prawie też nie przypadkiem mocni się rozróżnia zabójstwa w afekcie (gdzie w takich uśmiercaniach w których brało udział więcej ludzi tych emocji było bardzo, bardzo dużo) na te popełniane z zimną krwią i mocno się jedne od drugich rozgranicza.

Żeby człowiek człowieka zabił wystarczy odpowiednią sytuacja i motywacja ale żeby ktoś upajał się zabójstwami tak by sytuacji samemu wyszukiwać i żeby zabójstwo było motywacją samą w sobie to jest duża różnica.

@Al-3_x słyszałeś, lub czytałeś o eksperymencie milgrama?

Polecam zaznajomić się z przebiegiem, bardzo wymowne wnioski nt ludzkiej, zazwyczaj podłej natury

W głównej mierze bezkarność sprawia, że człowiek przekracza moralne granice.

Zupełnie inaczej ma się sprawa, gdy dosięgną go konsekwencje.

Gdy czytałem krótkie biografie seryjnych morderców, każdy złapany jeśli nie został skazany na karę śmierci lub dożywocie, zmieniał modus operandi ze względu na konsekwencje jakie go dosięgły.

Czego się jednak mieliby obawiać zbrodniarze wojenni? :<