@Lopez_ To jest chyba kwestia podejścia, priorytetów i trybu życia w poprzednich latach. Podkreślam, że mam na myśli moich rówieśników czyli osoby w wieku 28/29 lat. Ci co za małolata prowadzili bardziej "dorosłe" życie teraz się bawią, ale większość już raczej usiadła na dupie i idzie w kierunku stabilizacji. Nie uważam żeby to prowadziło do przygaszenia, ale raczej do czerpania radości z innych rzeczy niż kilka lat temu. No chyba, że ktoś robi coś wbrew sobie, bo na przykład zaliczył wpadkę i musi się dostosować do sytuacji pod wpływem nacisków.

więc mówisz, że jeszcze jest nadzieja?

@kokosowa_sniezka Zawsze jest nadzieja, walcz

@Lopez_ kryzys ćwierćwiecza. To dość realne zjawisko, które dotyka ogromnego procenta dwudziestopięciolatków. Sam go przechodziłem i akurat w tym okresie oraz moich urodzinach, nałożyło się kilka ważnych wydarzeń w moim życiu. Od tej "magicznej" liczby zacząłem jeszcze częściej uskuteczniać moje pętle myślowe, które odtwarzałem coraz szerzej i szerzej. Z jakim skutkiem? Cóż, fatalnym. Retrospekcja i refleksja nad tym co robiłem w przedziale 20 do 25 nie napawały mnie optymizmem i nadal nie są czymś, z czego jestem dumny.

Przejebałem te pięć lat, marnując na nieistotne studia, bo miałem plan na siebie. Plan na poziomie dzieciaka z podstawówki. Brutalnie obudzony, do tej pory chodzę jakby mnie ktoś jebnął z liścia.

Niedługo będę miał 32 lata i jestem chyba wyjątkiem z Twoich obserwacji, bo nie odżyłem po 30. Wręcz przeciwnie.

brzmi jak mega wybiorcza obserwacja ;d

@Lopez_ w tym wieku szczególnie kopa do przodu i motywację dają Ci dzieci. JA bez nich pewnie bym siedział przed kompem i walił browary całymi dniami

@Lopez_

Z moich obserwacji wynika, że często dopiero po 30 odżywasz na nowo.

No to niech ten czas przyspiesza, bo za kilka miesięcy wbiję lvl 28 i mam dokładnie jak w opisie. Niby zarabiam nieźle, według przeciętnego polaka to powinienem mieć śmigłowiec i penthouse pewno, a ja tymczasem dobijam się myślami, że i tak by kupić cokolwiek sensownego (niech to będzie lepsze auto czy mieszkanie), to i tak musiałbym się załadować w kredyt tyle że nie na 30 a na 5 czy 10 lat.

I właśnie teraz człowiek dostrzega, że niechybnie zbliża się do wieku, gdzie "bolą plecy i kolana" i już generalnie ze wszystkich stron ma sygnały że trzeba się ustatkować, czyli G E H E N N A pt. "kobieta, związek, dzieci, dom". I nie, to nie jest takie fajne, gdy chcesz jeszcze trochę być wolnym ptakiem. Może 30-40 lat temu, jak wszyscy robili w pracach na miejscu, to już tak wrastali w ten rytm życia, że im to się wydawało jako naturalna kolej rzeczy. Teraz przy zdalnych, kilkunastu różnych opcjach, człowiek nie chce się zamykać w jednej.

Jak ja dopiero zarabiam na tyle, by choć trochę powydawać na głupoty, nim przepadnie mi w mig 20 lat życia na to wszystko powyższe, uznawane za "poważne życie dorosłego człowieka". A i tak sobie ani mocno lepszej fury nie kupię, ani mieszkania/domu w ciepłych krajach, by się wyszaleć jeszcze.

Znajomi się zaręczają, żenią etc. zaraz będą pierwsze gówniaki, a wtedy to już po zawodach, bo "nie no MY JEDZIEMY do jej/jego rodziców na wieś bo brajaneg" albo inne planowanie błahych weekendowych wyjazdów jak wypraw na K2.

Pozostaje nadzieja, że jeszcze trochę poskaczę po szczebelkach zarobków, odłożę trochę kasy i zrealizuję swoją definicję "wygrania w życie", nim właśnie wpadnę w tą 3x-4x gehennę każdego człowieka.

@Mario_Puzon

w tym wieku szczególnie kopa do przodu i motywację dają Ci dzieci.

Odważne stwierdzenie, że w późnym 20-leciu frajda to dzieci- osobiście mnie taka wizja przeraża, bo to de facto zamienianie pracy, którą lubię, na ogarnianie dzieciaka.

@Lopez_ @tellet To jak będziesz się czuł sam ze sobą w wieku 3X-4X zależy od tego jak sobie poukładasz wszystko w głowie. Jeśli pogodzisz się z tym że pewien etap został zamknięty i nie wróci, że nie zawojujesz świata, że nie doświadczysz i nie zrealizujesz wszystkiego co chciałeś i będziesz starał się odnajdywać radość w tym co masz to wiek po 30 to jest najlepsze co może być - masz doświadczenie, zebrane wnioski ze swoich błędów, ustabilizowane i satysfakcjonujące życie zawodowe, pieniądze (o ile do 30 dobrze wykorzystałeś swój czas), ale wciąż jesteś młody więc możesz realizować różne rzeczy - na nic nie jest za późno!

Ponadto wiesz co lubisz a co nie, plus często masz wywalone co myślą o tobie inni i masz odwagę żyć po swojemu. Oczywiście można też zgnuśnieć zaraz po 25 jeśli będzie się żyło przeszłością i tęskniło do beztroskich lat wczesnej młodości kiedy nie było obowiązków, odpowiedzialności itd.

A jeśli chodzi o ten przysłowiowy "ból kolan i pleców" to tak, organizm będzie się psuł jeśli o niego nie zadbasz. Ale jeśli rozsądnie podejdziesz do odżywiania i aktywności fizycznej to nie odczujesz żadnej różnicy względem tego jak było za 20-latka.

Ja wraz z biegiem lat bardziej doceniam to że jestem starsza i myślę że nie chciałabym się cofnąć do młodszych lat - brak pieniędzy, brak stabilizacji, brak wiedzy o życiu no i naiwność, ogromna naiwność co do tego jak wygląda świat, życie, ludzie, kariera. Jasne że miałam kryzys 30-latki, ale od kiedy przetłumaczyłam sobie sama pewne rzeczy to świetnie się czuję ze swoim wiekiem i wierzę że najlepsze wciąż jeszcze przede mną.