Cóż bowiem może być głupsze niż wychwalanie w człowieku czegoś cudzego? Cóż bardziej bezrozumne niż podziwianie tego, co w każdej chwili może być przeniesione do kogoś drugiego? Nie czynią konia zdatniejszym złote wędzidła. Inaczej zachowuje się lew o grzywie złoconej, gdy go poskromiono i znękanego przymuszono do cierpliwego przyjęcia tej ozdoby, a inaczej nieujarzmiony, zachowujący pierwotną swą srogość: ten mianowicie, straszliwy w swojej gwałtowności, taki, jakim chciała go mieć natura, wspaniały w zmierzwionych swych kudłach, przy czym piękno jego polega właśnie na tym, iż bez lęku nie można nań patrzeć, będzie wyżej stawiany od tamtego, zmęczonego i pozłacanego. Nikt nie powinien chełpić się tym, co doń nie należy.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza 
#stoicyzm