Clementine Barnabet - dziwny przypadek, dziwna historia.
hejto.plMiejsce: 25/32
Imię i nazwisko: Clementine Barnabet
Kraj działalności: USA
Lata aktywności: 1911
Udokumentowane ofiary: 35
Była amerykańską seryjną morderczynią, która została skazana za zabicie jednej osoby i przyznała się do zabicia aż 35 osób. Jednak od tego czasu pojawiły się wątpliwości co do jej udziału we wszystkich morderstwach.
Uważa się, że Clementine Barnabet urodziła się około 1894 roku w St. Martinville w Luizjanie jako córka Niny Porter i Raymonda Barnabeta. Miała trzech braci. Podobno ojciec Barnabeta znęcał się nad rodziną. Przeprowadzili się do Lafayette w 1909 roku.
Między 1911 a 1912 rokiem w miastach położonych wzdłuż linii kolejowej południowego Pacyfiku, biegnącej przez Luizjanę i Teksas, co najmniej dwanaście afroamerykańskich rodzin zostało zamordowanych w swoich domach. Wszystkie morderstwa miały miejsce w nocy przy użyciu topora do rozbijania czaszek ofiar. Tylko jedna osoba, Clementine Barnabet, została ukarana za którekolwiek z tych zabójstw.
Raymond Barnabet, ojciec Clementine, został aresztowany pod zarzutem zamordowania czteroosobowej rodziny Andrusów, zamordowanej w lutym 1911 roku w Lafayette w Luizjanie. Został zwolniony z powodu niewystarczających dowodów, ale kilka miesięcy później ponownie aresztowany i ostatecznie skazany za morderstwa. Jego córka Clementine i syn Zepherin zeznawali przeciwko Raymondowi, twierdząc, że wrócił do domu w zakrwawionych ubraniach i przechwalał się morderstwami.
W listopadzie 1911 r., Kiedy Raymond był uwięziony, Norbert i Asima Randall z Lafayette zostali zamordowani wraz z czwórką dzieci w sposób podobny do poprzednich zabójstw. Clementine mieszkała kilka przecznic dalej i stała się podejrzana z powodu krwi rzekomo znalezionej na zatrzasku ogrodzenia jej domu i na ubraniach znalezionych w jej sypialni.
Podczas gdy Clementine i Zepherin byli przetrzymywani w areszcie, morderstwa rodzin toporem trwały nadal, podając w wątpliwość ich udział.
Barnabet ostatecznie przyznała się do 35 morderstw. Twierdziła ponadto, że kapłanka Kościoła Ofiarnego dała jej i jej przyjaciołom „torby zaklęć” (talizman przynoszący szczęście znaleziony w Hoodoo), który dałby im nadprzyrodzone moce i uczynił ich niewykrywalnymi dla władz. To skłoniło Barnabet do popełnienia pierwszego morderstwa, aby sprawdzić, czy twierdzenie o magicznej ochronie było prawdziwe.
Jej zeznania były opisywane w raportach jako „bardzo sprzeczne”, na przykład czasami twierdziła, że popełniła morderstwa samotnie, a innym razem, że działała z innymi. Wymieniła wielu swoich rzekomych wspólników, ale żaden z nich nigdy nie został oskarżony o popełnienie przestępstwa.
Współcześni analitycy mają tendencję do wątpienia w udział Barnabeta w morderstwach. W swojej książce The Man from the Train z 2017 roku autorzy Bill James i Rachel McCarthy James argumentują, że niektóre, ale nie wszystkie morderstwa zostały popełnione przez seryjnego mordercę Paula Muellera, a inne zostały popełnione przez naśladowców. Poza faktem, że miała magiczną torbę, piszą: „nic, co Clementine powiedziała o morderstwach nie może potwierdzić żadna inna strona ani nie ma w tym cienia prawdy. Wiele z tego, co ona powiedziane jest ewidentnie fałszywe”.
W październiku 1912 roku Clementine Barnabet została skazana na dożywocie w więzieniu stanowym w Luizjanie. W lipcu 1913 r. uciekła na kilka godzin z więzienia, ale została złapana.
W sierpniu 1923 roku Barnabet została zwolniona z więzienia po tym, jak uważano, że wyleczył ją nieokreślony zabieg chirurgiczny. Bill James i Rachel McCarthy James argumentują, że „gdyby władze naprawdę wierzyły, że to ona stała za tymi strasznymi morderstwami, jest mało prawdopodobne, aby została zwolniona po kilku latach więzienia. Wypuszczono ją tak szybko, ponieważ władze nie wierzą też w jej historię.
Po uwolnieniu Barnabet nie ma żadnej wiedzy na temat jej miejsca pobytu.
Źródło
Imię i nazwisko: Clementine Barnabet
Kraj działalności: USA
Lata aktywności: 1911
Udokumentowane ofiary: 35
Była amerykańską seryjną morderczynią, która została skazana za zabicie jednej osoby i przyznała się do zabicia aż 35 osób. Jednak od tego czasu pojawiły się wątpliwości co do jej udziału we wszystkich morderstwach.
Uważa się, że Clementine Barnabet urodziła się około 1894 roku w St. Martinville w Luizjanie jako córka Niny Porter i Raymonda Barnabeta. Miała trzech braci. Podobno ojciec Barnabeta znęcał się nad rodziną. Przeprowadzili się do Lafayette w 1909 roku.
Między 1911 a 1912 rokiem w miastach położonych wzdłuż linii kolejowej południowego Pacyfiku, biegnącej przez Luizjanę i Teksas, co najmniej dwanaście afroamerykańskich rodzin zostało zamordowanych w swoich domach. Wszystkie morderstwa miały miejsce w nocy przy użyciu topora do rozbijania czaszek ofiar. Tylko jedna osoba, Clementine Barnabet, została ukarana za którekolwiek z tych zabójstw.
Raymond Barnabet, ojciec Clementine, został aresztowany pod zarzutem zamordowania czteroosobowej rodziny Andrusów, zamordowanej w lutym 1911 roku w Lafayette w Luizjanie. Został zwolniony z powodu niewystarczających dowodów, ale kilka miesięcy później ponownie aresztowany i ostatecznie skazany za morderstwa. Jego córka Clementine i syn Zepherin zeznawali przeciwko Raymondowi, twierdząc, że wrócił do domu w zakrwawionych ubraniach i przechwalał się morderstwami.
W listopadzie 1911 r., Kiedy Raymond był uwięziony, Norbert i Asima Randall z Lafayette zostali zamordowani wraz z czwórką dzieci w sposób podobny do poprzednich zabójstw. Clementine mieszkała kilka przecznic dalej i stała się podejrzana z powodu krwi rzekomo znalezionej na zatrzasku ogrodzenia jej domu i na ubraniach znalezionych w jej sypialni.
Podczas gdy Clementine i Zepherin byli przetrzymywani w areszcie, morderstwa rodzin toporem trwały nadal, podając w wątpliwość ich udział.
Barnabet ostatecznie przyznała się do 35 morderstw. Twierdziła ponadto, że kapłanka Kościoła Ofiarnego dała jej i jej przyjaciołom „torby zaklęć” (talizman przynoszący szczęście znaleziony w Hoodoo), który dałby im nadprzyrodzone moce i uczynił ich niewykrywalnymi dla władz. To skłoniło Barnabet do popełnienia pierwszego morderstwa, aby sprawdzić, czy twierdzenie o magicznej ochronie było prawdziwe.
Jej zeznania były opisywane w raportach jako „bardzo sprzeczne”, na przykład czasami twierdziła, że popełniła morderstwa samotnie, a innym razem, że działała z innymi. Wymieniła wielu swoich rzekomych wspólników, ale żaden z nich nigdy nie został oskarżony o popełnienie przestępstwa.
Współcześni analitycy mają tendencję do wątpienia w udział Barnabeta w morderstwach. W swojej książce The Man from the Train z 2017 roku autorzy Bill James i Rachel McCarthy James argumentują, że niektóre, ale nie wszystkie morderstwa zostały popełnione przez seryjnego mordercę Paula Muellera, a inne zostały popełnione przez naśladowców. Poza faktem, że miała magiczną torbę, piszą: „nic, co Clementine powiedziała o morderstwach nie może potwierdzić żadna inna strona ani nie ma w tym cienia prawdy. Wiele z tego, co ona powiedziane jest ewidentnie fałszywe”.
W październiku 1912 roku Clementine Barnabet została skazana na dożywocie w więzieniu stanowym w Luizjanie. W lipcu 1913 r. uciekła na kilka godzin z więzienia, ale została złapana.
W sierpniu 1923 roku Barnabet została zwolniona z więzienia po tym, jak uważano, że wyleczył ją nieokreślony zabieg chirurgiczny. Bill James i Rachel McCarthy James argumentują, że „gdyby władze naprawdę wierzyły, że to ona stała za tymi strasznymi morderstwami, jest mało prawdopodobne, aby została zwolniona po kilku latach więzienia. Wypuszczono ją tak szybko, ponieważ władze nie wierzą też w jej historię.
Po uwolnieniu Barnabet nie ma żadnej wiedzy na temat jej miejsca pobytu.
Źródło