Owczarek belgijski

Owczarek belgijski, belgijski pies pasterski (potocznie belg) – grupa wielu blisko ze sobą spokrewnionych ras psów pasterskich uzyskanych w Belgii w drodze selekcji hodowlanej na wydajność w zaganianiu i na posłuszeństwo, powszechnie używanych do strzeżenia stad do końca XIX wieku. Typ wilkowaty. Podlega próbom pracy. W 1891 roku profesor Adolf Reul z Belgijskiej Szkoły Nauk Weterynaryjnych zainicjował proces selekcjonowania (z 8 uznawanych wówczas standardów) 4 głównych linii hodowlanych uzyskując jeden podstawowy typ o 4 maściach i rodzajach szaty, obecnie uznawanych za odrębne rasy lub za odmiany owczarka belgijskiego, w zależności od narodowego klubu danego kraju. Są to: groenendael (zwany również owczarkiem belgijskim albo belgijskim psem pasterskim, odmiana długowłosa czarna), tervueren (owczarek długowłosy, odmiana długowłosa płowa i szara), laekenois (owczarek szorstkowłosy, odmiana szorstkowłosa płowa), malinois…