Jeśli zostanę zabity przez pospolitych morderców, a zwłaszcza przez moich braci, chłopów rosyjskich, Ty, carze Rosji, nie musisz się bać o swoje dzieci. Będą panować przez całe stulecia. Jeśli jednak zostanę zabity przez bojarów, arystokratów, i jeśli rozleją moją krew, ich ręce pozostaną splamione moją krwią przez ćwierćwiecze. Będą musieli opuścić Rosję. Bracia powstaną przeciwko braciom, będą nawzajem się zabijać i nienawidzić, i w ciągu ćwierćwiecza zaniknie w tym kraju szlachta. Carze ziemi rosyjskiej, jeśli słyszysz dźwięk dzwonu, który Ci oznajmia, że Grigorij został zabity, wiedz, że jeśli to ktoś z Twojej sfery zgotował mi taki los, nikt z niej, żadne z Twoich dzieci nie przeżyje dwóch lat. Zostaną zabici przez lud rosyjski. A jeśli przeżyją, to będą prosić Boga o śmierć, albo ujrzą hańbę i wstyd ruskiej ziemi, nadejście Antychrysta, zburzone świątynie Boże, świątynie opluwane, w których każdy będzie martwy. Rosyjski carze, Ciebie zabije naród ruski, a sam naród zostanie przeklęty i stanie się orężem diabła. Trzy razy po dwadzieścia lat czarni rozbójnicy, słudzy Antychrysta, będą niszczyć ruski naród i wiarę prawosławną. I zginie ziemia ruska. Ja zostanę zabity. Nie ma mnie już wśród żywych. Módl się! Módl się! Bądź silny! Myśl o swojej błogosławionej rodzinie.
Miał dużo racji skubany, ale dlaczego pomylił się w takim ważnym aspekcie? Minęło już grubo więcej niż trzy razy po dwadzieścia lat, a ziemia ruska wcale nie zginęła, tylko dalej w najlepsze jest orężem diabła
