988 + 1 = 989

Tytuł: Mroczne umysły
Autor: Alexandra Bracken
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Moondrive
ISBN: 9788375150476
Liczba stron: 456
Ocena: 4/10

W USA (bo gdzieżby indziej) pojawia się nagle wysoce zaraźliwa choroba neurodegeneracyjna, atakująca dzieci i młodszych nastolatków, która zabija 98% ofiar, a u ozdrowieńców uruchamia zdolności paranormalne. Przerażony rząd zaczyna zamykać pozostałe przy życiu dzieciaki w obozach. Jedną z więźniarek zostaje 10-letnia Ruby, obdarzona zdolnościami telepatycznymi.
10 lat później, przy pomocy tajemniczej Ligi Dzieci, Ruby udaje się uciec z obozu. Kiedy dziewczyna orientuje się, że Liga chce ją wykorzystać do własnych celów, ucieka także od niej. Tak spotyka trójkę innych zbiegłych z obozów dla dzieci – rówieśników Liama i Pulpeta oraz małą Suzume. Postanawia przyłączyć się do nich i odnaleźć owianego legendą Uciekiniera, który pomaga przeżyć na wolności dzieciakom z obozów. Dotarcie do niego okazuje się niełatwym zadaniem, gdyż bohaterowie muszą ukrywać się przed wojskiem i łowcami nagród tropiącymi zbiegłych więźniów.

Jak zabierałam się za lekturę myślałam, że to jakaś w miarę świeża pozycja, jednak w czasie czytania czuć było, że została wydana ponad dekadę temu, na fali popularności Igrzysk śmierci i Więźnia labiryntu. Powieść zawiera w sobie najbardziej popularne wówczas schematy gatunku young adult, czyli:

• użalająca się nad sobą Mary Sue obdarzona mocami, które mogą zmienić bieg historii;
  
• młodzieńczy romans w fazie wstępnej;
  
• banda złoli czyhających na dobrych bohaterów + sojusznicy, którym nie do końca można ufać;
  
• ten drugi napalony na główną bohaterkę;
  
• jako bonus evil prezydent Sno... Gray pętający się w tle.
  

Wystawiłabym w bookmeterze ocenę 5/10, bo to bardzo przeciętne YA, gdyby nie fakt, że moim zdaniem, autorka już na starcie skopała podstawy świata przedstawionego:

ACHTUNG SPOILERY

Choroba OMNI

• Ultrazaraźliwa choroba, która jest zdolna wybić 98% dzieciaków w konkretnym przedziale wiekowym, ale nie rusza młodszych i starszych. Jakim cudem? Nawet na polio, które jest najbardziej niebezpieczne dla dzieci, dorośli są w stanie zachorować i umrzeć. Jak, przy tak wysokiej zaraźliwości i śmiertelności, książkowa choroba nie atakowała niemowlaków czy starszych podatnych na choroby?
  
• Akcja dzieje się we współczesności, jednak choroba nie wychodzi poza USA. Serio, mam uwierzyć, że w czasach globalizacji tak zaraźliwa choroba utrzymałaby się tylko w jednym państwie? Jeszcze pół biedy, jakby atakowała konkretną grupę etniczną, ale nie, choroba OMNI patrzy tylko na narodowość.
  
• Fakt, że po ozdrowieniu stajesz się x-menem, a nie fizyczną/umysłową kaleką.
  

Reakcja ludzi na chorobę OMNI

• Ostatnie wybory dobitnie pokazują, że Amerykanie to społeczeństwo w jednej części postępowe, w drugiej mocno konserwatywne, przywiązane do szerokich swobód i praw. I czytelnik ma uwierzyć, że Amerykanie tak po prostu zgadzają się na oddanie nielicznych ocalałych z epidemii dzieci do obozów koncentracyjnych? Przecież to się kupy dvpy nie trzyma. Jak się pisze dystopię, to trzeba wziąć pod uwagę miejsce akcji i mental ludzi zamieszkujący dany obszar. Jakby autorka umieściła akcję powieści w kacapstanie albo Chinach, to byłabym w stanie uwierzyć w masowe poparcie dla obozów koncentracyjnych dla własnych dzieci. Ale plażo proszę, nie w Europie ani USA!
  
• Nie muszę chyba mówić, ile się ostatnio mówi o kryzysie dzietności w krajach Zachodu, który dotyka już także USA (chociaż tam jeszcze nadrabiają Latynosi) i jakie on będzie miał w przyszłości konsekwencje. I teraz wyobraźmy sobie sytuację, gdzie w czasie globalnego kryzysu dzietności 98% dzieci i młodzieży umiera, a przerażone hekatombą kobiety już w ogóle przestają zachodzić w ciążę. Czy naprawdę sensownym posunięciem byłoby w tej sytuacji zamknięcie ocaleńców w obozach, niezależnie od zagrożenia, jakie ich zdolności mogłyby sprawiać? Czy nie lepiej byłoby ich zostawić na wolności, nauczyć panować nad mocami i nakłaniać do jak najszybszego zakładania rodzin, gdy już osiągną dorosłość oraz modlić się, by zgodnie z efektem wąskiego gardła populacja wzrosła, a nie wymarła?
  

Widać, że autorka w ogóle nie przemyślała tych elementów, tylko pisała, co jej do głowy przyszło. Szkoda, jakby za ten pomysł wziął się ktoś bardziej przenikliwy i dokładny, może wyszłaby z tego konkurencja dla, a nie popłuczyny po Igrzyskach śmierci.

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter