519 + 1 = 520
Tytuł: Obietnica krwi
Autor: Brian McClellan
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Fabryka Słów
ISBN: 9788379640607
Liczba stron: 676
Ocena: 5/10
Krótko o uniwersum: świat McClellana przypomina trochę nasz świat pod koniec XVIII wieku. Mamy kontynent, na którym istnieje dziewięć wysoko rozwiniętych państw (zwanych po prostu Dziewięcioma), oraz inne kontynenty ze słabo rozwiniętą cywilizacją, w których kraje Dziewięciu zakładają pomału pierwsze kolonie. Państwa Dziewięciu zostały założone prawie półtora tysiąca lat wcześniej przez legendarnego boga-króla Kresimira oraz jego rodzeństwo. W uniwersum powszechna jest magia, a osoby nią władające można podzielić na: Zdolnych (osoby mające magiczny talent w jednej specyficznej dziedzinie), Uprzywilejowanych (czarodzieje posługujący się wszystkimi rodzajami magii, w większości przypadków będący członkami królewskich kamaryl) oraz Magów Prochowych (wyczyniają z prochem i kulami lepsze sztuczki niż Neo w Matrixie).
Powieść rozpoczyna się trzęsieniem ziemi – żyjący w państwie Adro marszałek polny Tamas, wk… zdenerwowany głupotą panującego króla, postanawia rozwiązać kwestię adrańskiej monarchii w stylu francuskim. Zamach stanu ściąga na kraj widmo wojny z sąsiednim Kezem, oraz, nieoczekiwanie, groźbę apokalipsy. W tym burzliwym okresie sojusznikami Tamasa staną się m.in. jego syn Taniel, będący jednym z najlepszych Magów Prochowych, oraz prywatny detektyw Adamat.
Kolejna w tym roku powieść, której, gdyby w bookmeterze można było dawać ułamkowe oceny, dałabym 5,5, co w mojej prywatnej skali odpowiada ocenie „niezła”.
Na początek przyznam, że sięgając po tę książkę, oczekiwałam poważniejszej pozycji z dość rozwiniętym tłem społecznym. Obietnica krwi okazała się tymczasem przygodowym fantasy, gdzie przemiany społeczno-historyczne służą raczej za tło dla kolejnych przygód bohaterów. Trochę szkoda, bo historia aż się prosiła o wątki szerzej pokazujące życie w czasie rewolucji.
Abstrachując jednak od oczekiwań, jakie miałam przed lekturą, powieść jest pełna niedociągnięć fabularnych, które ciężko mi zaakceptować nawet u debiutanta: pojawiający się tu i ówdzie brak logiki, rozwiązywanie problemów deus ex machina i przede wszystkim słaby development postaci. Najgorzej napisanym bohaterem jest według mnie Tamas – w zamierzeniu autora wielki wojownik i mąż stanu, w praktyce facet naiwny jak pensjonarka, który co chwila daje się wkręcać jak dziecko. Chociaż moim „faworytem” i tak jest detektyw Adamat, którego metody dochodzeniowe wyglądają mniej więcej w ten sposób:
Adamat: Czy zrobił pan X?
Podejrzany: Bez kitu, nie.
Adamat: A, no to ok
Super śledztwo typie xDD
Książka mimo wszystko nie była zła, jednak ten moment nie wiem jeszcze, czy sięgnę po dalsze tomy trylogii. Jeśli tak, to raczej w formie audiobooków, gdy mi się będzie nudzić w pracy.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Tytuł: Obietnica krwi
Autor: Brian McClellan
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Fabryka Słów
ISBN: 9788379640607
Liczba stron: 676
Ocena: 5/10
Krótko o uniwersum: świat McClellana przypomina trochę nasz świat pod koniec XVIII wieku. Mamy kontynent, na którym istnieje dziewięć wysoko rozwiniętych państw (zwanych po prostu Dziewięcioma), oraz inne kontynenty ze słabo rozwiniętą cywilizacją, w których kraje Dziewięciu zakładają pomału pierwsze kolonie. Państwa Dziewięciu zostały założone prawie półtora tysiąca lat wcześniej przez legendarnego boga-króla Kresimira oraz jego rodzeństwo. W uniwersum powszechna jest magia, a osoby nią władające można podzielić na: Zdolnych (osoby mające magiczny talent w jednej specyficznej dziedzinie), Uprzywilejowanych (czarodzieje posługujący się wszystkimi rodzajami magii, w większości przypadków będący członkami królewskich kamaryl) oraz Magów Prochowych (wyczyniają z prochem i kulami lepsze sztuczki niż Neo w Matrixie).
Powieść rozpoczyna się trzęsieniem ziemi – żyjący w państwie Adro marszałek polny Tamas, wk… zdenerwowany głupotą panującego króla, postanawia rozwiązać kwestię adrańskiej monarchii w stylu francuskim. Zamach stanu ściąga na kraj widmo wojny z sąsiednim Kezem, oraz, nieoczekiwanie, groźbę apokalipsy. W tym burzliwym okresie sojusznikami Tamasa staną się m.in. jego syn Taniel, będący jednym z najlepszych Magów Prochowych, oraz prywatny detektyw Adamat.
Kolejna w tym roku powieść, której, gdyby w bookmeterze można było dawać ułamkowe oceny, dałabym 5,5, co w mojej prywatnej skali odpowiada ocenie „niezła”.
Na początek przyznam, że sięgając po tę książkę, oczekiwałam poważniejszej pozycji z dość rozwiniętym tłem społecznym. Obietnica krwi okazała się tymczasem przygodowym fantasy, gdzie przemiany społeczno-historyczne służą raczej za tło dla kolejnych przygód bohaterów. Trochę szkoda, bo historia aż się prosiła o wątki szerzej pokazujące życie w czasie rewolucji.
Abstrachując jednak od oczekiwań, jakie miałam przed lekturą, powieść jest pełna niedociągnięć fabularnych, które ciężko mi zaakceptować nawet u debiutanta: pojawiający się tu i ówdzie brak logiki, rozwiązywanie problemów deus ex machina i przede wszystkim słaby development postaci. Najgorzej napisanym bohaterem jest według mnie Tamas – w zamierzeniu autora wielki wojownik i mąż stanu, w praktyce facet naiwny jak pensjonarka, który co chwila daje się wkręcać jak dziecko. Chociaż moim „faworytem” i tak jest detektyw Adamat, którego metody dochodzeniowe wyglądają mniej więcej w ten sposób:
Adamat: Czy zrobił pan X?
Podejrzany: Bez kitu, nie.
Adamat: A, no to ok
Super śledztwo typie xDD
Książka mimo wszystko nie była zła, jednak ten moment nie wiem jeszcze, czy sięgnę po dalsze tomy trylogii. Jeśli tak, to raczej w formie audiobooków, gdy mi się będzie nudzić w pracy.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Zaloguj się aby komentować