Varmandoble

Potrzebuję opinii kogoś kto nie będzie patrzył na tę sytuację subiektywnie jak ja. Jakieś 3 tygodnie temu współlokator z Holandii poprosił mnie czy mógłbym pojechać jego samochodem na przegląd do Polski. On ma zakaz kierowania pojazdami na terenie Niemiec. Zgodziłem się z dobroci serca, tym bardziej, że miałem wtedy urlop. Pojechałem do Szczecina, 6,5h w jedną stronę. Na miejscu okazało się, że auto nie przejdzie przeglądu i musiałem poczekać dodatkowe 1,5h aż wymienią co można było wymienić, żeby przejść przegląd pozytywnie. Wyjechałem domu z Holandii o 7:30, a z powrotem byłem o 23:30 więc można powiedzieć, że straciłem na to czy dzień. Jako, że to mój współlokator to nie chciałem brać od niego pieniędzy, po prostu wziąłem symboliczne 30 euro.
Okazało się, że podczas drogi powrotnej fotoradar pstryknął mi zdjęcie. Był zjazd z autostrady, później na ekranach była informacja o ograniczeniu do 80km/h, po kilkuset metrach 100 i po kolejnych 120. Jeżdżę powoli, bo nie uważam się za dobrego kierowcę, tym bardziej, xd nie jechałem swoim autem, nie przekraczałem 130km, przez 80% czasu jechałem za innymi samochodami z kulturą. Tam gdzie był fotoradar była zupełnie pusta autostrada i totalnie nie spodziewałem się fotoradaru w takim miejscu to ograniczenie mam wrażenie, że też było tak tylko i wyłącznie po to, żeby łapać nieświadomych kierowców na prędkość.
Jechałem 109km/h przy tym ograniczeniu do 80km.
Przyszedł mu wczoraj mandat na 180euro i zapytał mnie czy go zapłacę. Na początku stwierdziłem, że poświęciłem dla niego cały dzień, żeby zrobić mu ten przegląd i nie będę płacił, bo jestem pewien, że w tych samych okolicznościach dostałby większy mandat, bo z pewnością jechałby o wiele szybciej niż ja. Później jednak zaproponowałem, że zapłacę połowę, no jednak ja kierowałem samochodem, niezależnie jaki jest kontekst całej sytuacji i moje zdanie na ten temat. Oczywiście nie wiem jak zachowałbym się w analogicznej sytuacji.
Co byście zrobili na moim miejscu i jak wy to widzicie z waszej perspektywy?
Chcę poznać opinię ludzi, którzy nie podchodzą emocjonalnie do sprawy.
Generalnie nie mam problemu, żeby zapłacić połowę, ale chcę się upewnić czy w tym kontekście, który opisałem wyżej jestem jeleniem czy może jednak dzbanem, który powinien zapłacić mantad, bo e końcu sam jestem sobie winienen.
Po prostu dla mnie ten fotoradar był totalnie z czapy i zapewne większość nieświadomych osób by dostało zdjęcie.
#pytanie #samochody

Zastanawiam się czy mieszkanie z rodzicami to dobry pomysł. UWAGA TEKST BĘDZIE DŁUGI.
W wieku 21 lat wyprowadziłem się z domu rodzinnego, bo miałem dosyć życia w wiosce powiatowej, w Polsce B. Wyprowadziłem się do jednego z większych miast w Polsce, wynajmowałem mieszkanie że współlokatorką i pracowałem. Po roku wyjechałem za granicę i mieszkałem jakieś 3 lata z przerwami, a teraz bardzo tęsknię za Polską i tym spokojem wsi, wolnością i lasem.
Jestem raczej specyficznym człowiekiem, dziwakiem i jestem neuroatypowy. Mam 26 lat i nigdy nie chciałem mieć dzieci z wielu różnych powodów. Jestem już w takim wieku, że bardzo dużo znajomych bierze ślub, zakłada rodziny, w planowany lub nie planowany sposób. XD
Totalnie nie widzę takiego życia i siebie. Nie wyobrażam sobie posiadania dziecka i poświęcania mu całej swojej uwagi i wolnego czasu. Z drugiej strony mam takie poczucie presji, że wszyscy się czegoś dorabiają i wchodzą w kolejne etapy swojego życia, a ja stoję w miejscu albo co jakiś czas zmienia mi się to czego chce w życiu. Rzeczą, którą muszę zrozumieć jest to, żeby nie patrzyć się na innych ludzi, tylko kierować się swoją drogą i przepisem na dobre i spełnione życie. Czuję rozdarcie pomiędzy swoim komfortem, a tym, że ludzie których znam i darzę sympatią robią w życiu ruchy, które zdają się być kamieniami milowymi i kolejnymi etapami w ich życiu. Dla przykładu, mam jedną bardzo ważną dla mnie osobę, którą darzę bardzo silnym uczuciem. Przyjaźnimy się, kiedyś byliśmy razem, ale przez różne drogi życiowe się rozstaliśmy, ponieważ prowadzimy zbyt różne życie i chcemy od życia czegoś innego. Pomimo tego, że oboje jesteśmy dla siebie bardzo ważni to ja na dłuższą metę nie mógłbym zrezygnować z życia jakie chce, bo to by oznaczało dla mnie utratę tożsamości.
Jestem spokojnym człowiekiem, bardzo życzliwym dla ludzi. Nie plotkuje, nie wyśmiewam, bardzo chętnie pomagam i dużo rzeczy obserwuję i zauważam, co jest przekleństwem, bo bardzo często nadinterpretuje. Z jednej strony nie interesuje mnie czym ludzie żyją dookoła, z drugiej strony chciałbym sprostać oczekiwaniom społecznym i żeby rodzice byli ze mnie zadowoleni, w tym ich tradycyjnym, małomiasteczkowym pryzmacie.
Chcę mieć spokój w życiu, być dziwakiem, ale sobą. Czytać książki, ćwiczyć siłowo, co kocham robić. Być aktywną osobą, zdrową, medytować, chodzić po lesie, czuć się wolnym człowiekiem.
Z drugiej strony trochę obawiam się samotności, bo nie dość, że nie chce mieć dzieci to jeszcze kiedy mieszkałbym z rodzicami to szanse na wspólne życie z kimś bardzo mocno maleją, a przynajmniej tak to widzę w swoje głowie.
Jestem jedynakiem, rodzice mają duży dom na wsi, z dala od drogi głównej. Sporo terenu dookoła, las za domem i jeszcze dużo możliwości rozwoju, jeśli chodzi o aranżacje. Zastanawiam się nad tym czy nie zrobić sobie mieszkania dla siebie na piętrze i osobnego wejścia do domu.
Mam z nimi dobry kontakt, nawet lubię spędzać z nimi czas w taki rodzinny sposób. To w przyszłości i tak będzie moje, a mógłbym trochę pomóc rodzicom, kiedy już będą na tyle starzy albo jakaś choroba im utrudni życie do tego stopnia.
Kiedy mieszkałem w mieście i kiedy mieszkam teraz, za granicą to czuję się mega nieswojo. Najchętniej to bym siedział w domu i spędzał czas sam ze sobą albo na siłowni. Czuję, że nie pasuje za cholerę do tego środowiska. Nie piję prawie w ogóle, czasami piwo na miesiąc czy dwa. Nie lubię ludzi, nie lubię imprez i jestem typem samotnego wilka. Za każdym razem jak wracam na wieś to czuję się wolny i bardzo szczęśliwy.
Właściwie to nie wiem po co to wszystko napisałem, strasznie to chaotyczne. Chciałem podzielić się swoimi przemyśleniami i tym życiowym rozdarciem. Może ktoś ma podobną sytuacje lub ma jakieś przemyślenia, bo jest starszy, swoje w życiu przeszedł i ma ciekawe wnioski. Ktoś może po prostu po przeczytaniu tego napisać co myśli na ten temat.
#przemyslenia

Jak według Was będzie wyglądał świat w 2030 roku? Wiadomo, że technologia idzie coraz szybciej do przodu. Dystans między bogatymi i biednymi zwiększa się coraz bardziej. Następuje coraz większa inwigilacja i cenzura. Z drugiej strony, ciekaw jesem czy przez te 7 lat nastąpi jakiś przełom, np. w medycynie albo fizyce, który wywróci nasze postrzeganie świata lub nas samych do góry nogami.
Może jakaś obca cywilizacja się ujawni albo odkryjemy u nas obce formy życia. Ciekawe które teorie spiskowe okażą się prawdą. XD
Chyba jednym z powodów dla których warto dalej żyć jest ciekawość jak będzie wyglądał świat w niedalekiej przyszłości i jak to na nas wpłynie.

@dev Ty piorunująca bestio!

Koledzy starsi stażem, jakieś ciekawe tagi, które warto tutaj obserwować? Wiadomo, że każdy ma inne preferencje, natomiast szukam czegoś ciekawego, całkiem popularnego. Możecie też napisać swoje ulubione tagi. Nie wiem jeszcze czy da się sprawdzić skalę popularności. XD

Kurde, nie spodziewałem się tego, że ten portal będzie taki fajny, czytelny i nawet sporo treści zawiera! I te pioruny, fajnie się klika hyhy. Mam nadzieję, że nie zrobi się tutaj taka toksyczna atmosfera i specyficzna wykopowa mentalność.
A samemu portalowi życzę rozwoju i kolejnych rekordów!
#hejto #wykop