Ullmannit

Ullmannit – minerał należący do gromady siarkosoli antymonowych. Jak większość antymonowych minerałów kruszcowych, powstaje on w wyniku niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych. Pospolity w Górach Kruszcowych, w Harzgerode w górach Harz, w Siegerlandzie w Niemczech. Najładniejsze kryształy można znaleźć w Monte Nabra w okolicach Sarrabus na Sardynii we Włoszech, jak również w Ramsbeck w regionie Sauerland. Minerał jest kruchy. Zbliźniaczenia występują niezwykle rzadko. Ullmannit występuje najczęściej w skupieniach ziarnistych lub ziemistych. Został odkryty w 1843 w kopalni Storch und Schöneberg (Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy) i nazwany na cześć niemieckiego chemika i mineraloga Johanna Ullmanna (1771-1821). Bibliografia Olaf i Ulrike Medenbach, Atlas minerałów, wydawnictwo RM, str. 46, 174-175Przypisy …

Weszelit (ang. Veszelyite) Nazwany na cześć Ágosta Veszely - Wilhelm - Hejto.pl

Weszelit (ang. Veszelyite) Nazwany na cześć Ágosta Veszely (1821-1879), węgierskiego inżyniera górniczego, który odkrył ten minerał. #mineraly

Astrofyllit

Astrofyllit – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od gr. aster = gwiazda i fyllon = liść; nawiązując do częstego wyglądu skupień tego minerału. Charakterystyka Właściwości Rzadko tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym, igiełkowym. Występuje w skupieniach łuseczkowatych, blaszkowych, promienistych przypominających gwiazdki. Jest kruchy, przezroczysty do przeświecającego. W cienkiej płytce wykazuje pleochroizm w odcieniach żółtych i brunatnych. Powoli rozpuszcza się w ciepłym kwasie solnym. Jest zaliczany do minerałów rzadkich. Minerały podobne do astrofyllitu to: muskowit, biotyt, flogopit. Występowanie Występuje w niektórych alkalicznych skałach plutonicznych (w sjenitach nefelinowych, i egirynowych). Spotykany jest w…

Romanèchit Nazwa pochodzi od miejsca odkrycia - Romanèche, - Wilhelm - Hejto.pl

Romanèchit Nazwa pochodzi od miejsca odkrycia - Romanèche, Saône-et-Loir, Francja. #mineraly

Perowskit

Perowskit – minerał z grupy perowskitów, zbudowany z tytanianu(IV) wapnia, CaTiO3. Został odkryty w roku 1839 przez Gustava Rosego w górach Ural i nazwany na cześć mineraloga rosyjskiego, Lwa Pierowskiego. Występowanie Składnik niektórych skał ultrazasadowych, zasadowych pegmatytów i łupków krystalicznych. Bywa spotykany w złożach chromitu i tytanomagnetytu. Współwystępuje z magnetytem, chromitem, klinochlorem, diopsydem, nefelinem, leucytem i melilitem. Miejsca występowania: USA – Magnet Cove w Arkansas, Kanada – Oka, Quebec, Brazylia – Bagagem, Rosja – Złatousti na Uralu, Szwajcaria – kanton Valais, Austria Tyrol, Włochy – dolina Ala, Aosty i Malenco, Monte Somma, Monte Carla, Niemcy – Badenia, Australia – Puntokarli. Ładnie wykształcone kryształy (około 1 cm) znajdowane są w Rosji, Kanadzie i Włoszech. W Polsce bywa sporadycznie spotykany w trzeciorzędowych…