malachit

Malachit to kamień o niepowtarzalnym wyglądzie – jego głęboka zieleń przeplatana jasnymi i ciemnymi smugami jest bardzo charakterystyczna i nie da się jej pomylić z żadnym innym minerałem.
Jego nazwa pochodzi z języka greckiego: malakhe - malwa, ślaz, bo przypomina kolor liści tej rośliny, a także od słowa malakos - miękki. Kamień ten ma niską twardość 3,4 -4,0 w skali Mohsa. Jest trudny w polerowaniu, w trakcie którego ujawnia na powierzchni jaśniejsze i ciemniejsze koncentrycznie rozmieszczone pierścienie barwne lub też inne fantazyjne wzory i desenie, które odzwierciedlają złożoną budowę wewnętrzną tego minerału. Najbardziej cenioną odmianą jest malachit “oczkowy” i malachit “pawie oko”. W przyrodzie malachit występuje często, jednak bardzo rzadko można spotkać go w postaci kryształów. Minerał ten powstaje w wyniku oddziaływania roztworów wzbogaconych w jony miedzi na skały węglanowe, znajdujące się w sąsiedztwie złóż miedzi bądź też w strefach ich utlenienia w wyniku oddziaływania wód podziemnych zawierających bezwodnik kwasu węglowego. Tak więc malachit jest minerałem towarzyszącym kopalnią miedzi i nawet niewielkie okruszcowanie daje początek
naciekom lub nerkowatym skupieniom malachitu. Tworzy również stalaktyty i
stalagmity.
Najbardziej znaczące jego złoża występują na Uralu, w pobliżu Swierdłowska, gdzie
kamień ten był od dawna masowo eksploatowany i wykorzystywany do produkcji płyt dekoracyjnych, tzw. forniru malachitowego, elementów budowlanych (np: kolumn), blatów stołów i wielu innych drobnych przedmiotów artystycznych. Wiele wspaniałych wyrobów z tego kamienia oglądać można w Muzeum Instytutu Górniczego w Sankt Petersburgu oraz Ermitażu, gdzie znajduje się osobna sala, której ściany wyłożone są malachitem. Kamień ten zdobi również kolumny wnętrza soboru św. Izaaka w Sankt Petersburgu.
Zambia jest kolejnym kluczowym miejscem wydobycia malachitu. Znajduje się tam jedno z największych światowych zasobów tego kamienia. Region Copperbelt i Luanshya w Zambii są szczególnie znane z produkcji malachitu. Kamienie z tego obszaru cechują się intensywnym zielonym kolorem i charakterystycznymi wzorami, co czyni je idealnym materiałem do tworzenia unikalnej biżuterii.
Demokratyczna Republika Konga, zwłaszcza rejon Katanga, jest kolejnym istotnym miejscem wydobycia malachitu. Kongijski malachit jest znany z pięknych wzorów, często w postaci pasów i pasków, które dodają kamieniowi niezwykłego uroku. Jest powszechnie wykorzystywany do produkcji biżuterii i ozdobnych przedmiotów.
Namibia ma również znaczące złoża malachitu, głównie w rejonach Otavi i Tsumeb. Kamienie z Namibii wyróżniają się atrakcyjnymi wzorami, które są wynikiem naturalnych procesów tworzenia minerału. Namibijski malachit jest ceniony zarówno przez kolekcjonerów, jak i jubilerów.
Australia również odgrywa istotną rolę w wydobyciu malachitu. Istnieją złoża w
różnych częściach kraju, takich jak Queensland, Nowa Południowa Walia i Australia Zachodnia. Australijski malachit charakteryzuje się unikalnymi wzorami
i różnorodnością kolorów, co czyni go atrakcyjnym materiałem dla projektantów
biżuterii i artystów.
W Polsce malachit spotykany jest w okolicach Kielc (Miedzianka, Miedziana Góra) oraz Lublina. Tworzy tam raczej drobne skupienia oraz zrosty z azurytem, które nie przedstawiają wartości ekonomicznej. W dobie przedrozbiorowej malachit z Miedzianki cieszył się natomiast dużą popularnością. Wzmianki o nim pochodzą z zapisów historycznych z czasów króla Jana III Sobieskiego. Płyty z malachitu wydobywanego w Górach Świętokrzyskich zdobiły zamkowe pokoje króla Stanisława Augusta.
Malachit był ceniony już w starożytnym Egipcie, gdzie cieszył się wielkim szacunkiem i był wykorzystywany w celach dekoracyjnych oraz leczniczych. Egipcjanie wierzyli, że malachit jest kamieniem chroniącym przed złym okiem i zapewniającym mocną ochronę przed negatywnymi energiami. Wykorzystywali go również jako kosmetyk, mieląc go na proszek i nakładając na powieki, wierząc w jego zdolność do ochrony oczu przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.
W starożytnym Rzymie malachit był również popularny i uważano go za kamień symbolizujący miłość i ochronę. Rzymscy arystokraci często nosili malachitowe amulety lub ozdoby w nadziei na przyciągnięcie pozytywnej energii i szczęścia.
Kamień ten był również popularny w starożytnej Grecji, gdzie wierzono, że ma
właściwości lecznicze i może pomagać w łagodzeniu różnych dolegliwości
zdrowotnych.
Uważa się, że malachit jest nazywany kamieniem transformacji, równowagi i
harmonii. Pomaga sprawnie dokonać zmian w życiu dodając odwagi. Chroni przedu rokami i złą energią. Chroni podróżnych, polecany jest głównie dla pilotów i stewardes, podobno zmniejsza lęk przed lataniem. Patronką malachitu jest boginiW enus (rzymska bogini miłości), noszony blisko serca zwiększa więc zdolnośćk ochania, polecany jest w magii miłosnej. Zapewnia również obfitość i dostatek (umieszczony w miejscu pracy przyciągnie klientów i zwiększy obroty w biznesie, ma pdobno moc przyciągania pieniędzy).
Malachit myjemy pod bieżącą ciepłą wodą. Jest wrażliwy na kwasy. Z racji
porowatości nie myjemy go niczym mogącym powodować osad np; mydło, detergenty, roztwory soli. Jest również wrażliwy na wysokie temperatury, więc nie wystawiajmy go na długotrwałe bezpośrednie działanie promieni słonecznych. W malarstwie malachitu używa się jako zielonego pigmentu.
#malachit
﻿[#mineraly](/tag/mineraly)﻿
﻿[#ciekawostka](/tag/ciekawostka)﻿
﻿[#bizuteria](/tag/bizuteria)

Malachit to kamień o niepowtarzalnym wyglądzie – jego głęboka zieleń przeplatana jasnymi i ciemnymi smugami jest bardzo charakterystyczna i nie da się jej pomylić z żadnym innym minerałem.
Jego nazwa pochodzi z języka greckiego: malakhe - malwa, ślaz, bo przypomina kolor liści tej rośliny, a także od słowa malakos - miękki. Kamień ten ma niską twardość 3,4 -4,0 w skali Mohsa. Jest trudny w polerowaniu, w trakcie którego ujawnia na powierzchni jaśniejsze i ciemniejsze koncentrycznie rozmieszczone pierścienie barwne lub też inne fantazyjne wzory i desenie, które odzwierciedlają złożoną budowę wewnętrzną tego minerału. Najbardziej cenioną odmianą jest malachit “oczkowy” i malachit “pawie oko”. W przyrodzie malachit występuje często, jednak bardzo rzadko można spotkać go w postaci kryształów. Minerał ten powstaje w wyniku oddziaływania roztworów wzbogaconych w jony miedzi na skały węglanowe, znajdujące się w sąsiedztwie złóż miedzi bądź też w strefach ich utlenienia w wyniku oddziaływania wód podziemnych zawierających bezwodnik kwasu węglowego. Tak więc malachit jest minerałem towarzyszącym kopalnią miedzi i nawet niewielkie okruszcowanie daje początek
naciekom lub nerkowatym skupieniom malachitu. Tworzy również stalaktyty i
stalagmity.
Najbardziej znaczące jego złoża występują na Uralu, w pobliżu Swierdłowska, gdzie
kamień ten był od dawna masowo eksploatowany i wykorzystywany do produkcji płyt dekoracyjnych, tzw. forniru malachitowego, elementów budowlanych (np: kolumn), blatów stołów i wielu innych drobnych przedmiotów artystycznych. Wiele wspaniałych wyrobów z tego kamienia oglądać można w Muzeum Instytutu Górniczego w Sankt Petersburgu oraz Ermitażu, gdzie znajduje się osobna sala, której ściany wyłożone są malachitem. Kamień ten zdobi również kolumny wnętrza soboru św. Izaaka w Sankt Petersburgu.
Zambia jest kolejnym kluczowym miejscem wydobycia malachitu. Znajduje się tam jedno z największych światowych zasobów tego kamienia. Region Copperbelt i Luanshya w Zambii są szczególnie znane z produkcji malachitu. Kamienie z tego obszaru cechują się intensywnym zielonym kolorem i charakterystycznymi wzorami, co czyni je idealnym materiałem do tworzenia unikalnej biżuterii.
Demokratyczna Republika Konga, zwłaszcza rejon Katanga, jest kolejnym istotnym miejscem wydobycia malachitu. Kongijski malachit jest znany z pięknych wzorów, często w postaci pasów i pasków, które dodają kamieniowi niezwykłego uroku. Jest powszechnie wykorzystywany do produkcji biżuterii i ozdobnych przedmiotów.
Namibia ma również znaczące złoża malachitu, głównie w rejonach Otavi i Tsumeb. Kamienie z Namibii wyróżniają się atrakcyjnymi wzorami, które są wynikiem naturalnych procesów tworzenia minerału. Namibijski malachit jest ceniony zarówno przez kolekcjonerów, jak i jubilerów.
Australia również odgrywa istotną rolę w wydobyciu malachitu. Istnieją złoża w
różnych częściach kraju, takich jak Queensland, Nowa Południowa Walia i Australia Zachodnia. Australijski malachit charakteryzuje się unikalnymi wzorami
i różnorodnością kolorów, co czyni go atrakcyjnym materiałem dla projektantów
biżuterii i artystów.
W Polsce malachit spotykany jest w okolicach Kielc (Miedzianka, Miedziana Góra) oraz Lublina. Tworzy tam raczej drobne skupienia oraz zrosty z azurytem, które nie przedstawiają wartości ekonomicznej. W dobie przedrozbiorowej malachit z Miedzianki cieszył się natomiast dużą popularnością. Wzmianki o nim pochodzą z zapisów historycznych z czasów króla Jana III Sobieskiego. Płyty z malachitu wydobywanego w Górach Świętokrzyskich zdobiły zamkowe pokoje króla Stanisława Augusta.
Malachit był ceniony już w starożytnym Egipcie, gdzie cieszył się wielkim szacunkiem i był wykorzystywany w celach dekoracyjnych oraz leczniczych. Egipcjanie wierzyli, że malachit jest kamieniem chroniącym przed złym okiem i zapewniającym mocną ochronę przed negatywnymi energiami. Wykorzystywali go również jako kosmetyk, mieląc go na proszek i nakładając na powieki, wierząc w jego zdolność do ochrony oczu przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.
W starożytnym Rzymie malachit był również popularny i uważano go za kamień symbolizujący miłość i ochronę. Rzymscy arystokraci często nosili malachitowe amulety lub ozdoby w nadziei na przyciągnięcie pozytywnej energii i szczęścia.
Kamień ten był również popularny w starożytnej Grecji, gdzie wierzono, że ma
właściwości lecznicze i może pomagać w łagodzeniu różnych dolegliwości
zdrowotnych.
Uważa się, że malachit jest nazywany kamieniem transformacji, równowagi i
harmonii. Pomaga sprawnie dokonać zmian w życiu dodając odwagi. Chroni przedu rokami i złą energią. Chroni podróżnych, polecany jest głównie dla pilotów i stewardes, podobno zmniejsza lęk przed lataniem. Patronką malachitu jest boginiW enus (rzymska bogini miłości), noszony blisko serca zwiększa więc zdolnośćk ochania, polecany jest w magii miłosnej. Zapewnia również obfitość i dostatek (umieszczony w miejscu pracy przyciągnie klientów i zwiększy obroty w biznesie, ma pdobno moc przyciągania pieniędzy).
Malachit myjemy pod bieżącą ciepłą wodą. Jest wrażliwy na kwasy. Z racji
porowatości nie myjemy go niczym mogącym powodować osad np; mydło, detergenty, roztwory soli. Jest również wrażliwy na wysokie temperatury, więc nie wystawiajmy go na długotrwałe bezpośrednie działanie promieni słonecznych. W malarstwie malachitu używa się jako zielonego pigmentu.
malachit
﻿#mineraly﻿
﻿#ciekawostka﻿
﻿#bizuteria