W dzisiejszej podróży po Polsce szlakiem zamków i pałaców udamy się do wsi Szymbark (z niemiecka Schönberg) położonej w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Iława, nad Jeziorem Szymbarskim. Znajdziemy tam całkiem spore ruiny zamku, albowiem został on zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 75 na 92 metry.
Zamek w Szymbarku został wzniesiony przez kapitułę pomezańską (jedna z czterech diecezji pruskich położona pomiędzy Warmią a ziemią chełmińską. Została utworzona 28 lipca 1243 r. decyzją legata papieskiego Wilhelma z Modeny) w latach 1378-1386. W 1378 r. po raz pierwszy wzmiankowany w dokumentach, a w 1386 r. na ceramicznej dachówce odnotowano, że wzniesiono wówczas bramę, ufundowaną przez prepozyta Henryka Skarlińskiego. Następnie w drugiej fazie zamek był rozbudowywany od lat 90-tych XIV wieku aż do wybuchu wojny polsko-krzyżackiej w 1409 roku. Podwyższono wówczas jego mury obronne i baszty.
Budowa zamku związana była z podziałem terytoriów biskupstwa pomezańskiego w czwartej ćwierci XIII wieku, w wyniku którego nastąpiło wydzielenie dóbr kapituły pomezańskiej. Początkowo zamek pełnił funkcję rezydencji prepozyta kapitulnego, czyli zwierzchnika kapituły i głównego administratora jej dóbr. Zajmował się lokacją wsi, nadawaniem ziemi i przywilejów, dbał o powiększenie majątku kapituły. Na zamku zatrzymywali się także osadnicy przybywający z krajów niemieckich. W 1421 roku rezydowali tu biskupi chełmińsko-pomezańscy, pod których nadzorem wykonano odpisy dokumentów krzyżackich i papieskich, wypożyczonych z archiwum malborskiego w związku ze wznowieniem procesu polsko-krzyżackiego przez papieża Marcina V.
Po sekularyzacji państwa krzyżackiego właścicielem zamku był Albrecht Hohenzollern, który początkowo pozostawił zamek w rękach biskupa Erharda von Queiss, a po jego śmierci przekazał go biskupowi ewangelickiemu Georgowi von Polentz. Jego spadkobiercy zarządzali zamkiem do 1653 roku, dokonując renesansowej przebudowy. Kolejnym właścicielem Szymbarku był Jonasz Kazimierz von Eulenburg, po nim Teodor Schlieben. Pod koniec XVII wieku sprzedał zamek Ernestowi Finckowi von Finckenstein, którego rodzina posiadała zamek do 1945 roku. Rodzina ta przebudowała zamek, wznosząc m.in. apartamenty w południowo – wschodniej części założenia. W czasie II wojny światowej zamek został przejęty przez oddziały SS, po czym budynek przekształcono w tymczasową kwaterę główną Armii Czerwonej. Wychodząc żołnierze radzieccy spalili zamek wraz z całym pozostałym wyposażeniem - podobnie postąpili w przypadku zamku w Krasiczynie (woj. podkarpackie). W latach 60. przeprowadzono jedynie ograniczone zabiegi konserwatorskie, usunięto gruz i pokryto dachy.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #zabytki #fotografia #warminskomazurskie
Zamek w Szymbarku został wzniesiony przez kapitułę pomezańską (jedna z czterech diecezji pruskich położona pomiędzy Warmią a ziemią chełmińską. Została utworzona 28 lipca 1243 r. decyzją legata papieskiego Wilhelma z Modeny) w latach 1378-1386. W 1378 r. po raz pierwszy wzmiankowany w dokumentach, a w 1386 r. na ceramicznej dachówce odnotowano, że wzniesiono wówczas bramę, ufundowaną przez prepozyta Henryka Skarlińskiego. Następnie w drugiej fazie zamek był rozbudowywany od lat 90-tych XIV wieku aż do wybuchu wojny polsko-krzyżackiej w 1409 roku. Podwyższono wówczas jego mury obronne i baszty.
Budowa zamku związana była z podziałem terytoriów biskupstwa pomezańskiego w czwartej ćwierci XIII wieku, w wyniku którego nastąpiło wydzielenie dóbr kapituły pomezańskiej. Początkowo zamek pełnił funkcję rezydencji prepozyta kapitulnego, czyli zwierzchnika kapituły i głównego administratora jej dóbr. Zajmował się lokacją wsi, nadawaniem ziemi i przywilejów, dbał o powiększenie majątku kapituły. Na zamku zatrzymywali się także osadnicy przybywający z krajów niemieckich. W 1421 roku rezydowali tu biskupi chełmińsko-pomezańscy, pod których nadzorem wykonano odpisy dokumentów krzyżackich i papieskich, wypożyczonych z archiwum malborskiego w związku ze wznowieniem procesu polsko-krzyżackiego przez papieża Marcina V.
Po sekularyzacji państwa krzyżackiego właścicielem zamku był Albrecht Hohenzollern, który początkowo pozostawił zamek w rękach biskupa Erharda von Queiss, a po jego śmierci przekazał go biskupowi ewangelickiemu Georgowi von Polentz. Jego spadkobiercy zarządzali zamkiem do 1653 roku, dokonując renesansowej przebudowy. Kolejnym właścicielem Szymbarku był Jonasz Kazimierz von Eulenburg, po nim Teodor Schlieben. Pod koniec XVII wieku sprzedał zamek Ernestowi Finckowi von Finckenstein, którego rodzina posiadała zamek do 1945 roku. Rodzina ta przebudowała zamek, wznosząc m.in. apartamenty w południowo – wschodniej części założenia. W czasie II wojny światowej zamek został przejęty przez oddziały SS, po czym budynek przekształcono w tymczasową kwaterę główną Armii Czerwonej. Wychodząc żołnierze radzieccy spalili zamek wraz z całym pozostałym wyposażeniem - podobnie postąpili w przypadku zamku w Krasiczynie (woj. podkarpackie). W latach 60. przeprowadzono jedynie ograniczone zabiegi konserwatorskie, usunięto gruz i pokryto dachy.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #zabytki #fotografia #warminskomazurskie
Zaloguj się aby komentować