Upadek godności konsularnej w połowie I wieku p.n.e.
W połowie I wieku p.n.e. republika rzymska przeżywała prawdziwy kryzys ustrojowy. Idealnym na to przykładem jest rok 59 p.n.e., kiedy to konsulat pełnili Marek Kalpurniusz Bibulus (zięć Katona Młodszego) oraz Gajusz Juliusz Cezar.
Mimo, że w praktyce obaj Rzymianie pełnili takie same urzędy i mieli te same uprawnienia to Cezar zdominował przeciwnika (przedstawiciela optymatów). Cezar od 60 roku p.n.e. znajdował się w ścisłym sojuszu (I triumwirat) z Markiem Krassusem oraz Pompejuszem Wielkim - najpotężniejszymi obywatelami państwa rzymskiego. Nawiązanie współpracy między triumwirami pozwoliło Cezarowi pomijać Bibulusa i jego zwolenników w procesie legislacyjnym, przeforsowując liczne ustawy. Najpopularniejsza była ustawa agrarna, przeciwko której żaden z senatorów się nie odważył przeciwstawić.
Bibulus jednak odważnie protestował przeciwko działaniom triumwirów, m.in. w przypadku ustawy mającej na celu oddanie ziemi weteranom Pompejusza, powracającym z kampanii na wschodzie. Bibulus opóźniając ustawy, zmusił Cezara do pominięcia go i przekazania uchwały na obrady zgromadzenia centurialnego. Bibulus jednak zapewnił sobie poparcie trzech trybunów ludowych, którzy zawetowali propozycje Cezara. Jednak nie na długo, gdyż pod presją otoczenia triumwirów wycofali się z blokowania ustawy. Bibulus po raz kolejny zdecydował się zablokować Cezara i uznał, że kolejne dni kiedy miało się zebrać zgromadzenie będą świętem publicznym.
Cezar jednak zignorował decyzję Bibulusa i wyznaczył dzień głosowania. Na tę wieść Bibulus i dwóch trybunów zatarasowało wejście do Świątyni Kastora i Polluksa, blokując ustawę. Wściekły tłum rzucił się na konsula, zniszczył jego fasces, rzucił na ziemię i obrzucił odchodami. Zszokowany Bibiulus zaczął krzyczeć, by tłum go zabił, jednak ten udał się oddać głosy. Ustawa została przyjęta.
Na drugi dzień Bibulus przybył na obrady senatu i wyraził swoje żale odnośnie wydarzeń z dnia poprzedniego. Warto podkreślić, że w jego odczuciu ucierpiała także powaga republiki, gdyż podczas napadu połamano fasces (rózgi) - oznaki władzy konsularnej. W marcu 59 roku p.n.e. całkowicie zdominowany i upokorzy Bibulus ukrył się w swoim domu i przestał występować publicznie. Jego jedynymi działaniami było pisanie listów, które wywieszano na Forum Romanum, a które krytykowały Cezara i jego działania. Jednym z ulubionych tematów Bibulusa było wypominanie Cezarowi przygody miłosnej z królem Bitynii oraz udział w spisku Katyliny. Z czasem postanowił przeciwstawić się Cezarowi poprzez twierdzenie, że "znaki boskie" są niekorzystne i nie może podjąć decyzji a propos proponowanych reform Cezara. W ten sposób blokował działania rywala. Wściekły Cezar ominął te posunięcia przeciwnika, przekazując uchwały od razu do decyzji zgromadzeń (comitia).
Podobnie nieprzyjemne do czynienia w czasie piastowania urzędu konsula miał w roku 58 p.n.e. konsul Aulus Gabinius, który popierał Pompejusza Wielkiego. Aulus i jego ochrona zostali pewnego razu zaatakowani i pobici na ulicy, a fasces zniszczone. Agresorem byli zwolennicy Klodiusza Pulchera - przywódcy plebsu i faktycznego "władcy" ulic Rzymu, który był wówczas w złych relacjach z Pompejuszem.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/upadek-godnosci-konsularnej-i-wiek-pne/
#imperiumromanum #rzym #ciekawostki #antycznyrzym #historia #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #ancientrome #rzym #venividivici
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na portalu, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
W połowie I wieku p.n.e. republika rzymska przeżywała prawdziwy kryzys ustrojowy. Idealnym na to przykładem jest rok 59 p.n.e., kiedy to konsulat pełnili Marek Kalpurniusz Bibulus (zięć Katona Młodszego) oraz Gajusz Juliusz Cezar.
Mimo, że w praktyce obaj Rzymianie pełnili takie same urzędy i mieli te same uprawnienia to Cezar zdominował przeciwnika (przedstawiciela optymatów). Cezar od 60 roku p.n.e. znajdował się w ścisłym sojuszu (I triumwirat) z Markiem Krassusem oraz Pompejuszem Wielkim - najpotężniejszymi obywatelami państwa rzymskiego. Nawiązanie współpracy między triumwirami pozwoliło Cezarowi pomijać Bibulusa i jego zwolenników w procesie legislacyjnym, przeforsowując liczne ustawy. Najpopularniejsza była ustawa agrarna, przeciwko której żaden z senatorów się nie odważył przeciwstawić.
Bibulus jednak odważnie protestował przeciwko działaniom triumwirów, m.in. w przypadku ustawy mającej na celu oddanie ziemi weteranom Pompejusza, powracającym z kampanii na wschodzie. Bibulus opóźniając ustawy, zmusił Cezara do pominięcia go i przekazania uchwały na obrady zgromadzenia centurialnego. Bibulus jednak zapewnił sobie poparcie trzech trybunów ludowych, którzy zawetowali propozycje Cezara. Jednak nie na długo, gdyż pod presją otoczenia triumwirów wycofali się z blokowania ustawy. Bibulus po raz kolejny zdecydował się zablokować Cezara i uznał, że kolejne dni kiedy miało się zebrać zgromadzenie będą świętem publicznym.
Cezar jednak zignorował decyzję Bibulusa i wyznaczył dzień głosowania. Na tę wieść Bibulus i dwóch trybunów zatarasowało wejście do Świątyni Kastora i Polluksa, blokując ustawę. Wściekły tłum rzucił się na konsula, zniszczył jego fasces, rzucił na ziemię i obrzucił odchodami. Zszokowany Bibiulus zaczął krzyczeć, by tłum go zabił, jednak ten udał się oddać głosy. Ustawa została przyjęta.
Na drugi dzień Bibulus przybył na obrady senatu i wyraził swoje żale odnośnie wydarzeń z dnia poprzedniego. Warto podkreślić, że w jego odczuciu ucierpiała także powaga republiki, gdyż podczas napadu połamano fasces (rózgi) - oznaki władzy konsularnej. W marcu 59 roku p.n.e. całkowicie zdominowany i upokorzy Bibulus ukrył się w swoim domu i przestał występować publicznie. Jego jedynymi działaniami było pisanie listów, które wywieszano na Forum Romanum, a które krytykowały Cezara i jego działania. Jednym z ulubionych tematów Bibulusa było wypominanie Cezarowi przygody miłosnej z królem Bitynii oraz udział w spisku Katyliny. Z czasem postanowił przeciwstawić się Cezarowi poprzez twierdzenie, że "znaki boskie" są niekorzystne i nie może podjąć decyzji a propos proponowanych reform Cezara. W ten sposób blokował działania rywala. Wściekły Cezar ominął te posunięcia przeciwnika, przekazując uchwały od razu do decyzji zgromadzeń (comitia).
Podobnie nieprzyjemne do czynienia w czasie piastowania urzędu konsula miał w roku 58 p.n.e. konsul Aulus Gabinius, który popierał Pompejusza Wielkiego. Aulus i jego ochrona zostali pewnego razu zaatakowani i pobici na ulicy, a fasces zniszczone. Agresorem byli zwolennicy Klodiusza Pulchera - przywódcy plebsu i faktycznego "władcy" ulic Rzymu, który był wówczas w złych relacjach z Pompejuszem.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/upadek-godnosci-konsularnej-i-wiek-pne/
#imperiumromanum #rzym #ciekawostki #antycznyrzym #historia #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #ancientrome #rzym #venividivici
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na portalu, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować