Przekrój pancerza przedniego Marderów 1A3, które mają trafić na Ukrainę w ramach przyszłych niemieckich dostaw.
Poprawa opancerzenia była opracowana z myślą o ochronie przed sowiecką amunicją 30mm typu 3BR6 i 3BR8. Takowy problem pojawił się na początku lat 80. wraz z wdrożeniem przez Armię Radziecką nowych bojowych wozów piechoty BMP-2. Oryginalnie pancerz Mardera został zaprojektowany z myślą o ochronie przed amunicją przeciwpancerną kal. 14,5 mm (pamiętającą jeszcze czasy II wojny światowej, ale używanej wtedy w sowieckich transporterach opancerzonych) oraz kal. 23 mm, która była używana w artyleryjskich zestawach przeciwlotniczych ZU-23-2.
Wdrożenie przez Sowietów kalibru 30 mm sprawiło, że dotychczasowe niemieckie bojowe wozy piechoty nagle stały się wrażliwe na ostrzał ze strony równorzędnego przeciwnika z przeciwnej strony Kurtyny. Dlatego też - i prawdopodobnie na podstawie doświadczeń przy pracach nad Leopardem 2 - opracowano pakiet opancerzenia dodatkowego, który składa się z stalowych płyt pancernych z gumowymi przekładkami. Takie rozwiązanie było wystarczające do ochrony przed stalowymi pociskami przeciwpancernymi typu 3BR6 (używanymi w amunicji 3UBR6), co zresztą Niemcy zweryfikowali dzięki próbnym strzelaniom do tak opancerzonego Mardera z armaty przeciwlotniczej Bofors kal. 40 mm.
Przy tych wszystkich zachwytach przeoczono jednak jedną istotną kwestię. Niemcy wiedzieli o opracowywanym w tym czasie, skuteczniejszym pocisku przeciwpancernym 3BR8 (używanym w amunicji 3UBR8). Jednakże błędnie uważali ten pocisk za pocisk typu APCR-T (pełnokalibrowy z węglikowym rdzeniem) lub nawet za stalowy pocisk typu APBC-T, który był poprawiony względem standardowego 3BR6. Ta pomyłka mogła wynikać z tego, że Sowieci (i obecnie Rosjanie) oznaczają przeciwpancerną amunicję pełnokalibrową oznaczeniem "BR", a przeciwpancerną amunicję podkalibrową oznaczeniem "BM". Tymczasem 3BR8 jest pociskiem podkalibrowym typu APDS-T.
To w efekcie sprawiło, że dolny przedni pancerz Mardera nadal jest wrażliwy na trafienia amunicją podkalibrową kal. 30 mm. Na szczęście jednak Rosjanie nie używają tej amunicji na Ukrainie z racji nierozwiązanych od prawie 30 lat problemów z bezpiecznym odrzucaniem sabotu przy wylocie pocisku z lufy. Dzięki temu na ten moment Mardery będą bezpiecznym rozwiązaniem dla ukraińskiej piechoty zmechanizowanej.
#technikawojskowa #wojsko #ukraina #technologia #ciekawostki
Poprawa opancerzenia była opracowana z myślą o ochronie przed sowiecką amunicją 30mm typu 3BR6 i 3BR8. Takowy problem pojawił się na początku lat 80. wraz z wdrożeniem przez Armię Radziecką nowych bojowych wozów piechoty BMP-2. Oryginalnie pancerz Mardera został zaprojektowany z myślą o ochronie przed amunicją przeciwpancerną kal. 14,5 mm (pamiętającą jeszcze czasy II wojny światowej, ale używanej wtedy w sowieckich transporterach opancerzonych) oraz kal. 23 mm, która była używana w artyleryjskich zestawach przeciwlotniczych ZU-23-2.
Wdrożenie przez Sowietów kalibru 30 mm sprawiło, że dotychczasowe niemieckie bojowe wozy piechoty nagle stały się wrażliwe na ostrzał ze strony równorzędnego przeciwnika z przeciwnej strony Kurtyny. Dlatego też - i prawdopodobnie na podstawie doświadczeń przy pracach nad Leopardem 2 - opracowano pakiet opancerzenia dodatkowego, który składa się z stalowych płyt pancernych z gumowymi przekładkami. Takie rozwiązanie było wystarczające do ochrony przed stalowymi pociskami przeciwpancernymi typu 3BR6 (używanymi w amunicji 3UBR6), co zresztą Niemcy zweryfikowali dzięki próbnym strzelaniom do tak opancerzonego Mardera z armaty przeciwlotniczej Bofors kal. 40 mm.
Przy tych wszystkich zachwytach przeoczono jednak jedną istotną kwestię. Niemcy wiedzieli o opracowywanym w tym czasie, skuteczniejszym pocisku przeciwpancernym 3BR8 (używanym w amunicji 3UBR8). Jednakże błędnie uważali ten pocisk za pocisk typu APCR-T (pełnokalibrowy z węglikowym rdzeniem) lub nawet za stalowy pocisk typu APBC-T, który był poprawiony względem standardowego 3BR6. Ta pomyłka mogła wynikać z tego, że Sowieci (i obecnie Rosjanie) oznaczają przeciwpancerną amunicję pełnokalibrową oznaczeniem "BR", a przeciwpancerną amunicję podkalibrową oznaczeniem "BM". Tymczasem 3BR8 jest pociskiem podkalibrowym typu APDS-T.
To w efekcie sprawiło, że dolny przedni pancerz Mardera nadal jest wrażliwy na trafienia amunicją podkalibrową kal. 30 mm. Na szczęście jednak Rosjanie nie używają tej amunicji na Ukrainie z racji nierozwiązanych od prawie 30 lat problemów z bezpiecznym odrzucaniem sabotu przy wylocie pocisku z lufy. Dzięki temu na ten moment Mardery będą bezpiecznym rozwiązaniem dla ukraińskiej piechoty zmechanizowanej.
#technikawojskowa #wojsko #ukraina #technologia #ciekawostki
