Piłodziób czarnogardły (Eumomota superciliosa) - ptak z rodziny piłodziobów (Momotidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Eumomota. Występuje on w całej Ameryce Środkowej od południowego Meksyku do północno-zachodniej Kostaryki na południu. Szczególnie rozpowszechnione są na Półwyspie Jukatan i w górskich dolinach północno-zachodniej Gwatemali i Hondurasu. Zamieszkują zazwyczaj lasy z polanami i rzekami w pobliskiej okolicy.
Ich średnia masa ciała wynosi 66,5 g, a długość około 34 cm. Posiada wielobarwne upierzenie: wierzch głowy i skrzydeł, grzbiet oraz pierś są barwy zielonej, natomiast okolice czarnego gardła i brwi są turkusowe. Ponadto w oczy rzuca się kasztanowo-brązowy brzuch oraz plama na grzbiecie. Charakterystyczne dla piłodziobów są widoczne z daleka, dwie wydłużone sterówki koloru czarnego z charakterystycznymi proporczykami na końcu.
Gatunek ten wyróżnia się tym, że nie występuje tam wyraźny dymorfizm płciowy. Mimo to samcom reprodukcję ułatwia długość ogona. Samica składa 3–4 jaja w głębokiej do 1,5 metra norze wykopanej zarówno przez nią jak i wybranego przez nią samca w urwistym brzegu rzeki. Okres inkubacji wynosi około 17 dni. Po wykluciu pisklęta są ślepe z różową skórą i pozostają w norze, dopóki nie nauczą się przyzwoicie latać, co trwa od 25 dni do 1 miesiąca.
Odżywiają się głównie owadami, ale też owocami czy ziarnami. Czatują na gałęzi, a upatrzywszy swoją ofiarę, starają się ją schwytać w locie lub na ziemi.
#ptaki #zwierzeta #ornitologia