Mówiła dumnie zapałka:

„Pokażcie takiego śmiałka,

Co w domu zadarłby ze mną,

Gdy nagle zrobi się ciemno.

Doprawdy, słońce jest niczym

Ze swym błyszczącym obliczem,

Bo tylko w dzień świecić może,

A ja zaś o każdej porze!”

„To ci heca!”

-Rzekła świeca.

Zapałka na to zuchwale:

„Gdy zechcę, świat cały spalę

I choć nie lubię się chwalić,

Potrafię Wisłę podpalić”.

Po czym, po krótkim namyśle,

Skoczyła i znikła w Wiśle.

Tak się skończyły przechwałki

Zarozumiałej zapałki.

„To ci heca!”

-Rzekła świeca.