#eldesnudoenelarte 6/54

Arthur Bowen Davies - Maya, Mirror of Illusions - 1910

Dzieło modernisty, przedstawiające zaświaty zaludnione nimfopodobnymi aktami może sugerować iluzoryczny świat. Oderwanie od rzeczywistości spowodowane jest według mnie przenikaniem postaci ze świata obserwatora obrazu do tego co znajduje się za lustrem. Odbieram rzeczywistość pod drugiej stronie tafli jako sen - twarze postaci są niewyraźne, a krajobraz odbiega od miejsca w którym znajdują się postaci. Kobiety swoimi pozami nie ułatwiają jednak zdeterminowania, czy to świat ze snu przelewa się do rzeczywistego, czy rzeczywistość zamienia się w sen.
Sylwetki ustawione są od lewej w pozach od najbardziej żywiołowych, przez coraz bardziej naturalne, do spokojnie stojącej kobiety z prawej strony. Interpretuję to jako podążanie ku równowadze. Patrząc jednak na historię autora, można odczytać to też wspak: od prawej do lewej (od przodu do tyłu) - czyli równowaga zmierza do chaosu. Składa się to w całość biorąc pod uwagę iluzoryczność całej kompozycji.