Wierszyk pochodzi ze świetnej książki "I nie było już nikogo". W nowszych wydaniach jest w poprawnej politycznie wersji:

Raz dziesięciu żołnierzyków pyszny obiad zajadało.

Nagle jeden się zakrztusił – i dziewięciu pozostało.

Tych dziewięciu żołnierzyków tak wieczorem balowało,

Że aż rano jeden zaspał – ośmiu tylko pozostało.

Ośmiu dziarskich żołnierzyków po Devonie wędrowało.

Jeden zostać chciał na zawsze...

No i właśnie tak się stało.

Siedmiu żołnierzyków zimą do kominka drwa rąbało.

Jeden zaciął się siekierą – sześciu tylko pozostało.

Pszczoła ukłuła jednego – i tylko w piątkę zostali.

Pięciu sprytnych żołnierzyków w prawie robić chce karierę.

Jeden już przymierzył togę – i zostało tylko czterech.

Czterech dzielnych żołnierzyków raz po morzu żeglowało.

Gdy wychynął śledź czerwony, zjadł jednego – trzech zostało.

Trójka miłych żołnierzyków Zoo sobie raz zwiedzała.

Gdy jednego ścisnął niedźwiedź, dwójka tylko pozostała.

Dwóch się w słonku wygrzewało pod błękitnym czystym niebem,

Ale słońce tak przypiekło, że pozostał tylko jeden.

A ten jeden, ten ostatni, tak się przejął dolą srogą,

Że aż z żalu się powiesił i nie było już nikogo.