Dwaj uczniowie zen rozmawiają o swoich nauczycielach.
Jeden mówi:
- Mój nauczyciel to wielki mistrz, dokonuje niezwykłych rzeczy. Trzema machnięciami mieczem strąca jabłko z drzewa i rozcina je na ćwiartki, zanim owoc dotknie ziemi. Potrafi trafić strzałą w środek tarczy, a potem rozpłatać tę strzałę kolejną.
Drugi uczeń odpowiada:
- To rzeczywiście coś. Ale mój nauczyciel to dopiero prawdziwy mistrz, dokonuje naprawdę niezwykłych rzeczy.
- A co takiego robi? - pyta pierwszy.
- Kiedy mój nauczyciel idzie, to po prostu idzie. A gdy siedzi, to po prostu siedzi. A gdy je, to po prostu je.
Przypowieść zen

Cytat pochodzi z ciekawej książeczki, którą znalazłem na półce w Biedronce. Lekcje uważności podane w lekkiej formie z Kubusiem Puchatkiem w roli głównej, a przecież kto nie lubi Kubusia Puchatka? 😉 Ciekawy dodatek do #stoicyzm.