Czy wiesz, że…
… wynalazca pierwszego długopisu nigdy nie dożył jego sukcesu?
John J. Loud urodził się w 1844 roku w Stanach Zjednoczonych. Choć ukończył prawo, ostatecznie zrezygnował z zawodu adwokata na rzecz bycia asystentem kasjera w Union National Bank. Warto zaznaczyć, że posadę kasjera, któremu asystował John, obejmował wówczas jego ojciec. John odziedziczył więc tę posadę po jego śmierci i sprawował ją aż do swojej rezygnacji w 1895 roku z powodów zdrowotnych (wówczas bowiem coś takiego jak emerytura jeszcze nie funkcjonowało).
Poza pracą w banku, John interesował się również wynalazczością. Swój pierwszy patent otrzymał w 1888 roku, a był to patent na urządzenie służące do pisania, które dziś nazwalibyśmy długopisem. Mężczyzna nie kierował się jednak chęcią udoskonalenia pióra wiecznego w codziennym użytkowaniu, lecz próbą stworzenia urządzenia, które będzie w stanie pisać na materiałach, po których zwykłe pióro nie jest w stanie, tj. skórze czy drewnie.
Z tego też powodu jego „długopis” nigdy nie osiągnął sukcesu komercyjnego. Bowiem choć urządzenie to rzeczywiście świetnie nadawało się do pisania po skórze czy plastiku, to przegrywało na wygodę użytkowania z piórem wiecznym w codziennym pisaniu po zwykłym papierze.
John J. Loud umarł w 1916 roku, nigdy nie zdając sobie sprawy, jak blisko był ogromnego sukcesu komercyjnego. Ostatecznie na pierwszy długopis, który podbił rynek, ludzkość musiała czekać kolejne 22 lata po śmierci Johna. Wówczas to Węgier László József Bíró złożył patent dotyczący urządzenia do pisania, które tym razem skoncentrowane było na udoskonaleniu pióra wiecznego w jego codziennym użytkowaniu.
Sam John J. Loud, choć nigdy nie zdobył fortuny za sprawą swojego wynalazku, to za jego pomocą zbudował sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu. W końcu mężczyzna już na zawsze pozostanie w pamięci ludzi jako ten, który wynalazł długopis.
#ciekawostinwestycyjne
… wynalazca pierwszego długopisu nigdy nie dożył jego sukcesu?
John J. Loud urodził się w 1844 roku w Stanach Zjednoczonych. Choć ukończył prawo, ostatecznie zrezygnował z zawodu adwokata na rzecz bycia asystentem kasjera w Union National Bank. Warto zaznaczyć, że posadę kasjera, któremu asystował John, obejmował wówczas jego ojciec. John odziedziczył więc tę posadę po jego śmierci i sprawował ją aż do swojej rezygnacji w 1895 roku z powodów zdrowotnych (wówczas bowiem coś takiego jak emerytura jeszcze nie funkcjonowało).
Poza pracą w banku, John interesował się również wynalazczością. Swój pierwszy patent otrzymał w 1888 roku, a był to patent na urządzenie służące do pisania, które dziś nazwalibyśmy długopisem. Mężczyzna nie kierował się jednak chęcią udoskonalenia pióra wiecznego w codziennym użytkowaniu, lecz próbą stworzenia urządzenia, które będzie w stanie pisać na materiałach, po których zwykłe pióro nie jest w stanie, tj. skórze czy drewnie.
Mój wynalazek polega na ulepszonym piórze wiecznym, szczególnie użytecznym, między innymi, do znakowania na szorstkich powierzchniach, takich jak drewno, szorstki papier do pakowania i inne artykuły, na których nie można użyć zwykłego pióra.
Z tego też powodu jego „długopis” nigdy nie osiągnął sukcesu komercyjnego. Bowiem choć urządzenie to rzeczywiście świetnie nadawało się do pisania po skórze czy plastiku, to przegrywało na wygodę użytkowania z piórem wiecznym w codziennym pisaniu po zwykłym papierze.
John J. Loud umarł w 1916 roku, nigdy nie zdając sobie sprawy, jak blisko był ogromnego sukcesu komercyjnego. Ostatecznie na pierwszy długopis, który podbił rynek, ludzkość musiała czekać kolejne 22 lata po śmierci Johna. Wówczas to Węgier László József Bíró złożył patent dotyczący urządzenia do pisania, które tym razem skoncentrowane było na udoskonaleniu pióra wiecznego w jego codziennym użytkowaniu.
Sam John J. Loud, choć nigdy nie zdobył fortuny za sprawą swojego wynalazku, to za jego pomocą zbudował sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu. W końcu mężczyzna już na zawsze pozostanie w pamięci ludzi jako ten, który wynalazł długopis.
#ciekawostinwestycyjne
Treść spoko, ale grafika wygląda jak te obrazki "co widzi osoba z udarem". Na pierwszy rzut oka normalna, a im dłużej patrzę tył bardziej bez sensu.
Zaloguj się aby komentować