49 + 1 = 50
Tytuł: Trojanki
Autor: Eurypides
Kategoria: literatura piękna
Wydawnictwo: Akademia Umiejętności Kraków, 1918 rok, skan Wikiźródła
ISBN: Brak
Liczba stron: 79
Ocena: 7/10
W Trojankach akcja rozgrywa się bezpośrednio po zdobyciu Troi. Główny wątek to cierpienie, które reprezentowane jest przez Hekabe, żonę króla Troi Priama oraz dwie kobiety — Andromachę, żonę poległego Hektora i córkę Hekabe, Kasandrę, obdarzonej darem prorokowania. Obecny jest także chór w postaci kobiet trojańskich.
Bohaterki opłakują utracony status i bogactwa. Teraz wszystkie idą w niewolę jako branki greckich zdobywców. Kobiety zastanawiają się, dlaczego porzucili je bogowie, którym składali rozliczne ofiary. Opłakują swoich zabitych w walce mężów.
Grecy przedstawieni są jako ludzie okrutni, którzy skazują na śmierć także dzieci. W dziele jesteśmy świadkami wydarzeń z poprzednich utworów Eurypidesa (Hekabe, Andromacha), takich jak złożenie córki Hekabe, dziewicy, jako niewinną ofiarę na grobie Achillesa albo zrzucenie z murów miejskich syna Hektora i Andromachy. Eurypides nie szczędzi nam dokładnych opisów okrucieństw, wymieszanych z czułościami matki wobec dziecka, które za chwilę ma iść na śmierć. Zastosowany kontrast potęguje w odbiorcy poczucie bólu.
Oprócz potępienia wojny i zbrodni na niewinnych ludziach Eurypides także po raz kolejny wybiera w tym celu wojnę trojańską. Miało to oczywiście motyw szokujący, w końcu w dziele to Grecy są sprawcami rozlicznych zbrodni, ale trzeba pamiętać także o tym, że Troja stanowiła część dziedzictwa kulturowego Greków. Trojańscy przywódcy i bohaterzy podobnie przedstawiani byli jako synowie Bogów np. Zeusa. Grecy zresztą w swoich opisach nie szczędzili opisów dzielności i waleczności Hektora czy mądrości króla Priama.
Jednocześnie Eurypides zrobił rzecz innowacyjną, ponieważ dotychczas dzieła dotyczące Troi skupiały się na walce i militarnym zwycięstwie. Zmiana optyki na kobiety trojańskie zapewne pobudziła wtedy (trwała wojna peloponezka, nie pozbawiona okrucieństw. Rok wcześniej Grecy wybili wszystkich mężczyzn wyspy Milos, a kobiety i dzieci wzięli w niewolę, bo nie chcieli się podporządkować Atenom) i pobudza do dziś wstręt do wojny jako takiej.
fot. Rycina przedstawiająca zrzucenie z murów Astyanaksa, syna Hektora i Andromachy
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #klasykabiandri
Tytuł: Trojanki
Autor: Eurypides
Kategoria: literatura piękna
Wydawnictwo: Akademia Umiejętności Kraków, 1918 rok, skan Wikiźródła
ISBN: Brak
Liczba stron: 79
Ocena: 7/10
W Trojankach akcja rozgrywa się bezpośrednio po zdobyciu Troi. Główny wątek to cierpienie, które reprezentowane jest przez Hekabe, żonę króla Troi Priama oraz dwie kobiety — Andromachę, żonę poległego Hektora i córkę Hekabe, Kasandrę, obdarzonej darem prorokowania. Obecny jest także chór w postaci kobiet trojańskich.
Bohaterki opłakują utracony status i bogactwa. Teraz wszystkie idą w niewolę jako branki greckich zdobywców. Kobiety zastanawiają się, dlaczego porzucili je bogowie, którym składali rozliczne ofiary. Opłakują swoich zabitych w walce mężów.
Grecy przedstawieni są jako ludzie okrutni, którzy skazują na śmierć także dzieci. W dziele jesteśmy świadkami wydarzeń z poprzednich utworów Eurypidesa (Hekabe, Andromacha), takich jak złożenie córki Hekabe, dziewicy, jako niewinną ofiarę na grobie Achillesa albo zrzucenie z murów miejskich syna Hektora i Andromachy. Eurypides nie szczędzi nam dokładnych opisów okrucieństw, wymieszanych z czułościami matki wobec dziecka, które za chwilę ma iść na śmierć. Zastosowany kontrast potęguje w odbiorcy poczucie bólu.
Oprócz potępienia wojny i zbrodni na niewinnych ludziach Eurypides także po raz kolejny wybiera w tym celu wojnę trojańską. Miało to oczywiście motyw szokujący, w końcu w dziele to Grecy są sprawcami rozlicznych zbrodni, ale trzeba pamiętać także o tym, że Troja stanowiła część dziedzictwa kulturowego Greków. Trojańscy przywódcy i bohaterzy podobnie przedstawiani byli jako synowie Bogów np. Zeusa. Grecy zresztą w swoich opisach nie szczędzili opisów dzielności i waleczności Hektora czy mądrości króla Priama.
Jednocześnie Eurypides zrobił rzecz innowacyjną, ponieważ dotychczas dzieła dotyczące Troi skupiały się na walce i militarnym zwycięstwie. Zmiana optyki na kobiety trojańskie zapewne pobudziła wtedy (trwała wojna peloponezka, nie pozbawiona okrucieństw. Rok wcześniej Grecy wybili wszystkich mężczyzn wyspy Milos, a kobiety i dzieci wzięli w niewolę, bo nie chcieli się podporządkować Atenom) i pobudza do dziś wstręt do wojny jako takiej.
fot. Rycina przedstawiająca zrzucenie z murów Astyanaksa, syna Hektora i Andromachy
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #klasykabiandri
Zaloguj się aby komentować