1 listopada 1977 r. radziecki naddźwiękowiec pasażerski Tu-144 rozpoczął regularny ruch pasażerski, latając na trasie Moskwa-Ałma-Aty. Ostatni rejs pasażerski tej maszyny odbył się 1 czerwca 1978 r. Podczas tej kilkumiesięcznej służby w 55 lotach przewieziono 3284 pasażerów, co daje średnio 60 osób na jeden lot (przy pojemności samolotu wynoszącej 150 miejsc).
Może jako maszyna cywilna Tu-144 nie odniósł sukcesu, ale za to nie powiodło mu się jako samolot wojskowy. W biurze Tupolewa powstały następujące projekty:
Tu-144R – nosiciel strategicznych pocisków międzykontynentalnych lub manewrujących
Tu-144DP-2 – ciężki myśliwiec eskortowy dla bombowców strategicznych
Tu-144PP – samolot walki radioelektronicznej, towarzyszący w przełamaniu wrogiej obrony przeciwlotniczej
Tu-144PR – samolot rozpoznania strategicznego
Tu-144MR – morski samolot rozpoznawczy, z czasem ewoluował w maszynę uzbrojoną w pociski przeciwokrętowe.
Praktycznej realizacji doczekał się tylko Tu-144PP. Odpowiednie wyposażenie zostało zamontowane na samolocie СССР-77110, ale testy tej maszyny wypadły negatywnie. Próby mimo to kontynuowano, lecz do upadku ZSRR nie udało się uzyskać zadowalających rezultatów.