Plan – sposób postrzegania przez kamerę filmowanego obiektu w stosunku do otaczającego go tła. Jest to najważniejszy środek wyrazu wykorzystywany w filmie i wynika z odległości kamery od osoby lub przedmiotu oraz z ustawionej przez operatora ogniskowej obiektywu.
Scenorys - to przedstawiony w formie komiksu plan filmu podzielonego na akty, sekwencje, sceny i ujęcia, w zależności od dokładności opracowania. Najważniejszą zaletą scenorysu jest możliwość wstępnej oceny całości narracji z uwzględnieniem podziału na mniejsze jednostki i nawet sposobu kadrowania.
Klatka- to pojedynczy obraz naświetlony na taśmie filmowej. Klatek nie widzimy, ponieważ wyświetlane są z szybkością większą niż bezwładność ludzkiego wzroku. Dzięki tej bezwładności kolejne nieruchome klatki zlewają się w pozornie ruchomy obraz.
Format- określa nie wielkość obrazu, ale proporcje jego boków.
Najstarszy format filmowy ustalił w 1892 r. pracujący dla Thomasa Edisona William Dickson. , przyjmując dla taśmy szerokości 35 mm wielkość klatki 24,9 x 18,7 mm, co daje proporcje 4:3 lub 1,33:1. Format ten odpowiada kątom widzenia ludzkiego oka. Po wprowadzeniu ścieżki dźwiękowej format ten został skorygowany do proporcji 1,37:1.
Najpopularniejsze formatu w historii to:
1,33:1, 1.41:1 (A4), 1,5:1 (fotografia małoobrazkowa), 1,618:1 (złoty podział), 1,85:1 (amerykański forma panoramiczny), 2:1 (panoramiczny format Paramount i Universal w latach 50-60), 2,35:1 (anamorfotyczny format CinemaScope), 2,40:1 (panoramiczny format Panavision – współczesny standard filmu panoramicznego).
Ujęcie- to seria klatek naświetlana na taśmie od uruchomienia do zatrzymania kamery ( w filmie ujęcie otwiera i zamyka przejście montażowe do innego ujęcia). Jest to najmniejsza, niepodzielna jednostka filmowa, chociaż składa się z klatek, których oko ludzkie nie odróżnia jako odrębnych całości.
Ujęcie ma określoną długość (czas trwania - duration) i najczęściej przedstawia fragment akcji, ale może wypełniać je nieruchomy obraz przedstawiający na wstępie np. miejsce akcji. Każde ujęcie przedstawia z różną dokładnością jakiś wycinek rzeczywistości. Ten wycinek rzeczywistości to plan.
Scena- to fragment filmu składający się przynajmniej z jednego ujęcia (najczęściej kilku), zachowujący jedność czasu, miejsca i akcji. W wielu filmach bardzo długie ujęcia wypełniają treść niemal całej sceny, ale zwykle jest to wynikiem świadomego wyboru stylistyki. Na ogół scena składa się z kilku lub kilkunastu ujęć przedstawiających to samo zdarzenie, np. kłótnię małżeńską, bójkę, pożegnanie, scenę miłosną itp. Nawet stosunkowo krótka scena zawiera zwykle ujęcia przedstawiające miejsce akcji, główne postaci w całości, oraz kadry przedstawiające na zbliżeniach zemocjonowane twarze.
SEKWENCJA
Kilka logicznie powiązanych scen o wspólnym wątku tematycznym tworzy większą jednostkę narracyjną - sekwencję. Pożegnanie dwojga osób można pokazać w jednej scenie, jednak trudno jest w jednej scenie przedstawić np. napad na bank. Filmowa sekwencja napadu może składać się z wielu scen przedstawiających przygotowania do napadu, wejście bandytów do banku, sposób sterroryzowania pracowników, rozpruwanie sejfu, ucieczkę, pościg samochodowy, ujęcie sprawców itp. Na ogół nie mamy problemy ze stwierdzeniem, czy wątek przedstawiany w sekwencji został wyczerpany, ale dla podkreślenia jego zakończenia często sekwencję zamyka inne rodzaj przejścia montażowego, niż w przypadku scen.
cdn..
