seven

Niecodzienna próba zainstalowania Windows 7 przez vmware z użyciem VHD przepartycjonowanym na GPT do użycia na sprzęcie UEFI nie należała do łatwych. Przebrnełem przez wiele opisów, tutoriali, poradników. Każdy z nich mówił co innego, jedni nalegali aby przełączyć bios na legacy lub CMS – jednak co to da, jeżeli partycjonowanie GPT możemy użyć tylko w UEFI, a MBR zadziała tylko na Legacy BIOSie?

  

Sytuacja jest następująca – mamy już instalacje Windowsa 10, uruchamianą na sprzęcie UEFI, więc dysk jest przepartycjonowany na GPT. Ale potrzebujemy jeszcze instalacji Windowsa 7, w pełni sprawnej, na dysku VHD. Co robimy? Według poradników, instalujemy system na partycjach MBR i Legacy BIOS. Ale jeżeli dodamy taki VHD do listy uruchamianych systemów, to on nie zadziała – bo nie ma żadnych partycji GPT. Oto co ja zrobiłem żebyśmy mieli wirtualnego Windows 7 uruchamialnego jak każdy inny system.

  

Na początek tworzymy sobie nowy dysk wirtualny – ja stworzyłem – jak już wspominałem – dysk VHD (dla kompatybilności z innymi programami do wirtualizacji), o pojemności 50GB:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/27d55b8ae88fa18267a52a324120a7bf.png)

  

Jak widać, mój dysk pokazuje się jako Dysk nr.5, wcześniej już utworzyłem partycje i zainstalowałem system – tak dysk wygląda po fakcie.

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/827e31cbf62ccebf35613bf62dd6f057.png)

  

Gdy dysk zostanie stworzony nie musimy do od razu dołączać. Otwiramy wiersz poleceń (cmd.exe) w trybie administratora i uruchamiamy w nim program DISKPART – w celu partycjonowania. Do naszych celów musimy utworzyć w nim schemat partycjonowania GPT i utworzyć w nim 3 partycje – System, MSR i partycje podstawową na system.

Narzędziem DISKPART dołączamy nasz plik VHD, zby był widziany jako fizyczny nośnik:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/abe7853158d65874ab6e9a1c8d8f24e8.png)

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/a0b983ee4b6dc236a969d16e5de2f673.png)

  

  

Jak widać, dysk jest dołączony. W tym momencie nie powinien być widoczny, ponieważ nie mamy utworzonych żadnych partycji, będzie wyglądał w ten sposób:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/b5523044b22b63613e0d985773a1217c.png)

  

Na początek konwertujemy nasz dysk wirtualny na schemat partycji GPT:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/b8e947d3d4367214d37353b40c45082b.png)

  

Jak widać na obrazku – upewniamy się że wybraliśmy właściwy dysk – w tym wypadku wybrałem dysk 6, czyścimy go i konwertujemy na GPT. Następnie potrzebujemy stworzyć 3 partycje – EFI, MSR i partycje na system.

Pierwszą z nich będzie partycja systemowa EFI, mieszcząca 100MB:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/cfc848d17fa57d060fbf1f353e61c843.png)

  

Widzimy powstałą partycję od razu w menedżerze dysków:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/b7e1ea4d6432f62ee1c72793b796f208.png)

  

Nasepnie partycja MSR (Microsoft Reserved), mająca 16MB:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/48d361b5f4b4d9a5081f7c7592d8e26b.png)

  

Następnie partycja systemowa na Windows 7:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/04f7b2196c3b215378f032cacb67899a.png)

  

W tym wypadku formatowałem dysk 25GB, więc stąd size=25400. Dla dysku 50GB byłoby to 51000. Dysk mamy już przygotowany. Gdybyśmy chcieli przygotować taki dysk pod instalacje Windows 10, musielibyśmy stworzyć jeszcze partycje na Windows Recovery Environment (WinRE):

```
create partition primary
shrink minimum=450
format quick fs=ntfs label="Windows"
create partition primary
format quick fs=ntfs label="WinRE"
set id="de94bba4-06d1-4d40-a16a-bfd50179d6ac"

```

Powyższe polecenia najpierw tworzą partycje na całym dostępnym miejscu, następnie pomniejszają tą partycje o 450MB i formatują ją. Następnie tworzą partycje na pozostałych 450MB i tworzą partycje dla WinRE.

Na tym możemy zakończyć konfigurowanie dysku wirtualnego.

Druga część to zaaplikowanie obrazu systemu na partycje systemową. montujemy obraz iso płyty instalacyjnej. Z poziomu naszego głównego systemu (w moim przypadku to Windows 10 Enterprise), nadal w wieszu poleceń wpisujemy:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/39d2fc808d41c778ee6a4abef3e7f81f.png)

  

Moja płyta była zamontowana pod dyskiem E:\\, i jak widać w moim przypadku mamy do wyboru 4 wersje systemu. Edycje Home i Professional nie obługują uruchamiania systemu z vhd, więc chcąc – nie chcąc musimy zainstalować edycje Ultimate.

Upewniamy się że mamy wybrany odpowiedni dysk (w moim przypadku będzie to tym razem dysk W:):

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/40847de88ae3ab735e59426afd7bd254.png)

  

Płyta na którym znajduje się interesujący nas plik obrazu systemu (.wim) znajduję się na dysku E:, dysk na który chcemy zainstalować system znajduje się pod literką W:, a edycja jaka nas interesuje ma index 4:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/f0ecbc5b3ee9b329eecbbd5166dac4a8.png)

  

Po wpisaniu i uruchomieniu tej komendy następuje właściwa instalacja – taka sama jakbyśmy uruchamiali instalkę systemu z płyty lub usb. Po wykonianiu tego system będzie zainstalowany, lecz nie będzie jeszcze mógł być uruchomiony poniewaz nie ma rekordu rozchuchowego. Gdy aplikowanie obrazu się zakończy, dodajemy te rekordy:

  

![](https://cdn.hejto.pl/uploads/posts/images/1200x900/6e291357a75cb298cfc70cfefbcc2544.png)

```
W:\\Windows\\System32\\bcdboot W:\\Windows

```

I to tyle! Po następnym uruchomiu komputera powinniśmy zobaczyć starą wersję Windows Boot Managera, znaną z Windows 7 – to normalne! Także bez paniki. Po tym uruchomim nam się OOBE z tego systemu w celu dokończenia konfiguracji.

  

Za każdym razem gdy w naszym głównym systemie dołączymy dysk wirtualny z instalacją Windows 7 i uruchomimy komputer ponownie, będziemy mogli przejść do naszej wirtualnej maszyny, a tworząc maszynę wirtualną z naszym dyskiem vhd będziemy mieć też mozliwośc uruchomienia jej przez np VMWare.

  

#windows #windows7 #seven #instalacja #gtp #vmware #wirtualizacja

Niecodzienna próba zainstalowania Windows 7 przez vmware z użyciem VHD przepartycjonowanym na GPT do użycia na sprzęcie UEFI nie należała do łatwych. Przebrnełem przez wiele opisów, tutoriali, poradników. Każdy z nich mówił co innego, jedni nalegali aby przełączyć bios na legacy lub CMS – jednak co to da, jeżeli partycjonowanie GPT możemy użyć tylko w UEFI, a MBR zadziała tylko na Legacy BIOSie?
Sytuacja jest następująca – mamy już instalacje Windowsa 10, uruchamianą na sprzęcie UEFI, więc dysk jest przepartycjonowany na GPT. Ale potrzebujemy jeszcze instalacji Windowsa 7, w pełni sprawnej, na dysku VHD. Co robimy? Według poradników, instalujemy system na partycjach MBR i Legacy BIOS. Ale jeżeli dodamy taki VHD do listy uruchamianych systemów, to on nie zadziała – bo nie ma żadnych partycji GPT. Oto co ja zrobiłem żebyśmy mieli wirtualnego Windows 7 uruchamialnego jak każdy inny system.
Na początek tworzymy sobie nowy dysk wirtualny – ja stworzyłem – jak już wspominałem – dysk VHD (dla kompatybilności z innymi programami do wirtualizacji), o pojemności 50GB:

Jak widać, mój dysk pokazuje się jako Dysk nr.5, wcześniej już utworzyłem partycje i zainstalowałem system – tak dysk wygląda po fakcie.

Gdy dysk zostanie stworzony nie musimy do od razu dołączać. Otwiramy wiersz poleceń (cmd.exe) w trybie administratora i uruchamiamy w nim program DISKPART – w celu partycjonowania. Do naszych celów musimy utworzyć w nim schemat partycjonowania GPT i utworzyć w nim 3 partycje – System, MSR i partycje podstawową na system.
Narzędziem DISKPART dołączamy nasz plik VHD, zby był widziany jako fizyczny nośnik:


Jak widać, dysk jest dołączony. W tym momencie nie powinien być widoczny, ponieważ nie mamy utworzonych żadnych partycji, będzie wyglądał w ten sposób:

Na początek konwertujemy nasz dysk wirtualny na schemat partycji GPT:

Jak widać na obrazku – upewniamy się że wybraliśmy właściwy dysk – w tym wypadku wybrałem dysk 6, czyścimy go i konwertujemy na GPT. Następnie potrzebujemy stworzyć 3 partycje – EFI, MSR i partycje na system.
Pierwszą z nich będzie partycja systemowa EFI, mieszcząca 100MB:

Widzimy powstałą partycję od razu w menedżerze dysków:

Nasepnie partycja MSR (Microsoft Reserved), mająca 16MB:

Następnie partycja systemowa na Windows 7:

W tym wypadku formatowałem dysk 25GB, więc stąd size=25400. Dla dysku 50GB byłoby to 51000. Dysk mamy już przygotowany. Gdybyśmy chcieli przygotować taki dysk pod instalacje Windows 10, musielibyśmy stworzyć jeszcze partycje na Windows Recovery Environment (WinRE):
create partition primary
shrink minimum=450
format quick fs=ntfs label="Windows"
create partition primary
format quick fs=ntfs label="WinRE"
set id="de94bba4-06d1-4d40-a16a-bfd50179d6ac"

Powyższe polecenia najpierw tworzą partycje na całym dostępnym miejscu, następnie pomniejszają tą partycje o 450MB i formatują ją. Następnie tworzą partycje na pozostałych 450MB i tworzą partycje dla WinRE.
Na tym możemy zakończyć konfigurowanie dysku wirtualnego.
Druga część to zaaplikowanie obrazu systemu na partycje systemową. montujemy obraz iso płyty instalacyjnej. Z poziomu naszego głównego systemu (w moim przypadku to Windows 10 Enterprise), nadal w wieszu poleceń wpisujemy:

Moja płyta była zamontowana pod dyskiem E:\, i jak widać w moim przypadku mamy do wyboru 4 wersje systemu. Edycje Home i Professional nie obługują uruchamiania systemu z vhd, więc chcąc – nie chcąc musimy zainstalować edycje Ultimate.
Upewniamy się że mamy wybrany odpowiedni dysk (w moim przypadku będzie to tym razem dysk W:):

Płyta na którym znajduje się interesujący nas plik obrazu systemu (.wim) znajduję się na dysku E:, dysk na który chcemy zainstalować system znajduje się pod literką W:, a edycja jaka nas interesuje ma index 4:

Po wpisaniu i uruchomieniu tej komendy następuje właściwa instalacja – taka sama jakbyśmy uruchamiali instalkę systemu z płyty lub usb. Po wykonianiu tego system będzie zainstalowany, lecz nie będzie jeszcze mógł być uruchomiony poniewaz nie ma rekordu rozchuchowego. Gdy aplikowanie obrazu się zakończy, dodajemy te rekordy:

W:\\Windows\\System32\\bcdboot W:\\Windows

I to tyle! Po następnym uruchomiu komputera powinniśmy zobaczyć starą wersję Windows Boot Managera, znaną z Windows 7 – to normalne! Także bez paniki. Po tym uruchomim nam się OOBE z tego systemu w celu dokończenia konfiguracji.
Za każdym razem gdy w naszym głównym systemie dołączymy dysk wirtualny z instalacją Windows 7 i uruchomimy komputer ponownie, będziemy mogli przejść do naszej wirtualnej maszyny, a tworząc maszynę wirtualną z naszym dyskiem vhd będziemy mieć też mozliwośc uruchomienia jej przez np VMWare.
windows #windows7 #seven #instalacja #gtp #vmware #wirtualizacja

#seven

Instalacja Windows 7 na wirtualnym dysku z GPT